عبدالله بن ابی‌یعفور: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - 'جلیل القدر' به 'جلیل‌القدر')
جز (جایگزینی متن - ' هـ ' به 'ه‍ ')
خط ۳: خط ۳:
[[ابومحمد عبدالله بن ابی یعفور عبدی کوفی]] از [[اصحاب]] و [[یاران]] [[امام صادق]]{{ع}}<ref>رجال البرقی، ص۲۲؛ رجال الطوسی، ص۲۲۳ و ۲۶۴.</ref> بوده و از آن [[حضرت]] [[روایت]] نقل کرده است.<ref>اختیار معرفة الرجال، ص۱۳۱ و ۳۰۵.</ref> از برادرش [[عبدالکریم بن ابی‌یعفور|عبدالکریم]] و [[ابوالصامت]] نیز روایت نقل کرده است.<ref>معجم رجال الحدیث، ج۱۰، ص۱۰۲.</ref> روایتگرانی چون [[علاء بن رزین]]<ref>تنقیح المقال، ج۲، ص۱۶۷.</ref> و [[حبیب خثعمی]]<ref>اختیار معرفة الرجال، ص۳۰۷ و ۴۶۲.</ref> به [[نقل روایت]] او پرداخته‌اند. مورد [[تکریم]] و [[احترام]] [[امام صادق]]{{ع}} بود<ref>رجال النجاشی، ج۲، ص۷.</ref> و به فرموده امام صادق، او تنها کسی بود که [[وصیت]] و سفارش [[امام]] را پذیرفت و [[فرمان]] او را گردن نهاد.<ref>رجال ابن داود، ص۱۹۷.</ref> او به گونه‌ای بود که از حواریان امام صادق{{ع}}<ref>خلاصة الاقوال، ص۱۰۷.</ref> و [[شیعیان]] [[خالص]] [[اهل بیت]]{{ع}}<ref>تنقیح المقال، ج۲، ص۱۶۶.</ref> به شمار می‌‌رفت.
[[ابومحمد عبدالله بن ابی یعفور عبدی کوفی]] از [[اصحاب]] و [[یاران]] [[امام صادق]]{{ع}}<ref>رجال البرقی، ص۲۲؛ رجال الطوسی، ص۲۲۳ و ۲۶۴.</ref> بوده و از آن [[حضرت]] [[روایت]] نقل کرده است.<ref>اختیار معرفة الرجال، ص۱۳۱ و ۳۰۵.</ref> از برادرش [[عبدالکریم بن ابی‌یعفور|عبدالکریم]] و [[ابوالصامت]] نیز روایت نقل کرده است.<ref>معجم رجال الحدیث، ج۱۰، ص۱۰۲.</ref> روایتگرانی چون [[علاء بن رزین]]<ref>تنقیح المقال، ج۲، ص۱۶۷.</ref> و [[حبیب خثعمی]]<ref>اختیار معرفة الرجال، ص۳۰۷ و ۴۶۲.</ref> به [[نقل روایت]] او پرداخته‌اند. مورد [[تکریم]] و [[احترام]] [[امام صادق]]{{ع}} بود<ref>رجال النجاشی، ج۲، ص۷.</ref> و به فرموده امام صادق، او تنها کسی بود که [[وصیت]] و سفارش [[امام]] را پذیرفت و [[فرمان]] او را گردن نهاد.<ref>رجال ابن داود، ص۱۹۷.</ref> او به گونه‌ای بود که از حواریان امام صادق{{ع}}<ref>خلاصة الاقوال، ص۱۰۷.</ref> و [[شیعیان]] [[خالص]] [[اهل بیت]]{{ع}}<ref>تنقیح المقال، ج۲، ص۱۶۶.</ref> به شمار می‌‌رفت.


از [[قاریان شهر کوفه]] بود و در [[مسجد کوفه]] قرائت می‌‌کرد.<ref>رجال النجاشی، ج۲، ص۷.</ref> [[شیخ مفید]] او را در زمره [[فقیهان]] و [[پیشوایان دینی]] دانسته است که [[حلال و حرام]] و [[احکام]] از آنان گرفته می‌‌شد.<ref>الرد علی اهل العدد و الرؤیه، ج۹، ص۲۵ و ۳۷.</ref> به نزد [[امامیه]]، [[جلیل‌القدر]] بود. [[رجال شناسان]] نیز او را محدثی [[ثقه]] و مورد [[اعتماد]] دانسته‌اند.<ref>معجم رجال الحدیث، ج۱۰، ص۹۶.</ref> او به دوران [[حیات]] امام صادق{{ع}} و در سال [[طاعون]] یعنی سال ۱۳۱ هـ درگذشت.<ref>اختیار معرفة الرجال، ص۲۴۶؛ تاریخ الاسلام، ج۸، ص۳۳۲.</ref> از او کتاب الحدیث بر جای مانده<ref>الذریعه، ج۶، ص۳۴۴.</ref> که گروهی از جمله [[ثابت بن شریح]] آن را روایت کرده‌اند.<ref>رجال النجاشی، ج۲، ص۷.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص۴۸۰.</ref>
از [[قاریان شهر کوفه]] بود و در [[مسجد کوفه]] قرائت می‌‌کرد.<ref>رجال النجاشی، ج۲، ص۷.</ref> [[شیخ مفید]] او را در زمره [[فقیهان]] و [[پیشوایان دینی]] دانسته است که [[حلال و حرام]] و [[احکام]] از آنان گرفته می‌‌شد.<ref>الرد علی اهل العدد و الرؤیه، ج۹، ص۲۵ و ۳۷.</ref> به نزد [[امامیه]]، [[جلیل‌القدر]] بود. [[رجال شناسان]] نیز او را محدثی [[ثقه]] و مورد [[اعتماد]] دانسته‌اند.<ref>معجم رجال الحدیث، ج۱۰، ص۹۶.</ref> او به دوران [[حیات]] امام صادق{{ع}} و در سال [[طاعون]] یعنی سال ۱۳۱ه‍ درگذشت.<ref>اختیار معرفة الرجال، ص۲۴۶؛ تاریخ الاسلام، ج۸، ص۳۳۲.</ref> از او کتاب الحدیث بر جای مانده<ref>الذریعه، ج۶، ص۳۴۴.</ref> که گروهی از جمله [[ثابت بن شریح]] آن را روایت کرده‌اند.<ref>رجال النجاشی، ج۲، ص۷.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص۴۸۰.</ref>


==جستارهای وابسته ==
==جستارهای وابسته ==

نسخهٔ ‏۵ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۱۳

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

آشنایی اجمالی

ابومحمد عبدالله بن ابی یعفور عبدی کوفی از اصحاب و یاران امام صادق(ع)[۱] بوده و از آن حضرت روایت نقل کرده است.[۲] از برادرش عبدالکریم و ابوالصامت نیز روایت نقل کرده است.[۳] روایتگرانی چون علاء بن رزین[۴] و حبیب خثعمی[۵] به نقل روایت او پرداخته‌اند. مورد تکریم و احترام امام صادق(ع) بود[۶] و به فرموده امام صادق، او تنها کسی بود که وصیت و سفارش امام را پذیرفت و فرمان او را گردن نهاد.[۷] او به گونه‌ای بود که از حواریان امام صادق(ع)[۸] و شیعیان خالص اهل بیت(ع)[۹] به شمار می‌‌رفت.

از قاریان شهر کوفه بود و در مسجد کوفه قرائت می‌‌کرد.[۱۰] شیخ مفید او را در زمره فقیهان و پیشوایان دینی دانسته است که حلال و حرام و احکام از آنان گرفته می‌‌شد.[۱۱] به نزد امامیه، جلیل‌القدر بود. رجال شناسان نیز او را محدثی ثقه و مورد اعتماد دانسته‌اند.[۱۲] او به دوران حیات امام صادق(ع) و در سال طاعون یعنی سال ۱۳۱ه‍ درگذشت.[۱۳] از او کتاب الحدیث بر جای مانده[۱۴] که گروهی از جمله ثابت بن شریح آن را روایت کرده‌اند.[۱۵].[۱۶]

جستارهای وابسته

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. رجال البرقی، ص۲۲؛ رجال الطوسی، ص۲۲۳ و ۲۶۴.
  2. اختیار معرفة الرجال، ص۱۳۱ و ۳۰۵.
  3. معجم رجال الحدیث، ج۱۰، ص۱۰۲.
  4. تنقیح المقال، ج۲، ص۱۶۷.
  5. اختیار معرفة الرجال، ص۳۰۷ و ۴۶۲.
  6. رجال النجاشی، ج۲، ص۷.
  7. رجال ابن داود، ص۱۹۷.
  8. خلاصة الاقوال، ص۱۰۷.
  9. تنقیح المقال، ج۲، ص۱۶۶.
  10. رجال النجاشی، ج۲، ص۷.
  11. الرد علی اهل العدد و الرؤیه، ج۹، ص۲۵ و ۳۷.
  12. معجم رجال الحدیث، ج۱۰، ص۹۶.
  13. اختیار معرفة الرجال، ص۲۴۶؛ تاریخ الاسلام، ج۸، ص۳۳۲.
  14. الذریعه، ج۶، ص۳۴۴.
  15. رجال النجاشی، ج۲، ص۷.
  16. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۴۸۰.