اراضی دولتی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[اراضی دولتی در قرآن]] - [[اراضی دولتی در حدیث]] - [[اراضی دولتی در فقه سیاسی]]| پرسش مرتبط  = }}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط  = }}


== مقدمه ==
== مقدمه ==
اراضی دولتی که شامل زمین‌های انفال می‌شود، متعلق به دولت [[اسلام]] ([[امام]]) است و عواید آن در [[شؤون]] و [[تکالیف]] و توسعه امور [[دولت اسلامی]] [[مصرف]] می‌شود.
اراضی دولتی که شامل زمین‌های انفال می‌شود، متعلق به دولت [[اسلام]] ([[امام]]) است و عواید آن در [[شؤون]] و [[تکالیف]] و توسعه امور [[دولت اسلامی]] [[مصرف]] می‌شود.
این [[اراضی]] عبارتند از:
این [[اراضی]] عبارتند از:
# [[اراضی موات]] (زمین‌هایی که هرگز [[آبادانی]] به خود ندیده است)؛
# [[اراضی موات]] (زمین‌هایی که هرگز [[آبادانی]] به خود ندیده است)؛
خط ۱۱: خط ۱۲:
# متصرفات [[جنگی]] که بدون اجازه امام فتح شده است؛
# متصرفات [[جنگی]] که بدون اجازه امام فتح شده است؛


تمامی مواردی که تحت عناوین [[اراضی شخصی]] و عمومی و دولتی آورده شده، از مصادیق زمین‌های ملکی است، ولی [[قرآن]] از نوع دیگری از اراضی سخن می‌گوید که در [[عرف]] [[حقوقی]] [[سرزمین]] و قلمرو و [[کشور]] نامیده می‌شود<ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۱ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی]]، ص ۱۳۰.</ref>.
تمامی مواردی که تحت عناوین [[اراضی شخصی]] و عمومی و دولتی آورده شده، از مصادیق زمین‌های ملکی است، ولی [[قرآن]] از نوع دیگری از اراضی سخن می‌گوید که در [[عرف]] [[حقوقی]] [[سرزمین]] و قلمرو و [[کشور]] نامیده می‌شود<ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۱ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی]]، ص۱۳۰.</ref>.


== منابع ==
== منابع ==
خط ۲۱: خط ۲۲:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:اراضی دولتی]]
[[رده:اصطلاحات فقهی]]

نسخهٔ ‏۲۳ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۵۴

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

اراضی دولتی که شامل زمین‌های انفال می‌شود، متعلق به دولت اسلام (امام) است و عواید آن در شؤون و تکالیف و توسعه امور دولت اسلامی مصرف می‌شود.

این اراضی عبارتند از:

  1. اراضی موات (زمین‌هایی که هرگز آبادانی به خود ندیده است)؛
  2. اراضی‌ای که به طور طبیعی آباد و سرسبز است، مانند جنگل‌ها و مراتع و سواحل دریاها؛
  3. اراضی مستجده و تمامی اراضی بدون مالک؛
  4. متصرفات مسلمانان که بدون جنگ به دست سپاه اسلام افتاده، اعم از آنکه قبل از جنگ به مسلمانان واگذار شده باشد و یا بدون جنگ تسلیم شده و در زمین‌های خود باقی مانده باشند؛
  5. اقطاعات و املاک شخصی زمامداران سرزمین‌های فتح شده؛
  6. متصرفات جنگی که بدون اجازه امام فتح شده است؛

تمامی مواردی که تحت عناوین اراضی شخصی و عمومی و دولتی آورده شده، از مصادیق زمین‌های ملکی است، ولی قرآن از نوع دیگری از اراضی سخن می‌گوید که در عرف حقوقی سرزمین و قلمرو و کشور نامیده می‌شود[۱].

منابع

پانویس