←سخنرانی عبدالله در صفین
(←منابع) برچسب: پیوندهای ابهامزدایی |
|||
خط ۵۴۲: | خط ۵۴۲: | ||
==[[سخنرانی]] عبدالله در [[صفین]]== | ==[[سخنرانی]] عبدالله در [[صفین]]== | ||
در [[روز]] پنجم از [[جنگ صفین]] [[عبدالله بن عباس]] از جانب [[سپاه امیرالمؤمنین]]{{ع}} و ولیدبن [[عقبه]] از جانب [[سپاه معاویه]] به میدان آمدند. پس از نبردی سخت میان آن دو، چون [[ابن عباس]] به ولید نزدیک شد، ولید به [[دشنام]] علیه [[خاندان]] [[عبدالمطلب]] پرداخت. و گفت: ای ابن عباس! شما [[قطع رحم]] کردید و پیشوای خود | در [[روز]] پنجم از [[جنگ صفین]] [[عبدالله بن عباس]] از جانب [[سپاه امیرالمؤمنین]]{{ع}} و ولیدبن [[عقبه]] از جانب [[سپاه معاویه]] به میدان آمدند. پس از نبردی سخت میان آن دو، چون [[ابن عباس]] به ولید نزدیک شد، ولید به [[دشنام]] علیه [[خاندان]] [[عبدالمطلب]] پرداخت. و گفت: ای ابن عباس! شما [[قطع رحم]] کردید و پیشوای خود [[عثمان]] را کشتید. [[خداوند]] شما را هلاک کند و ما را بر شما [[پیروز]] گرداند. ابن عباس به او پاسخ داد که با وی هماوردی نماید؛ ولی ولید چون جرئت [[رویارویی]] دوباره با ابن عباس نداشت، به او پاسخ نداد. عبدالله آن روز مانند دیگر [[مجاهدان]] جنگید<ref>وقعة صفین، ص۲۲۱.</ref>. | ||
[[عمرو عاص]] برای تحریک [[مردم]] سخنرانی کرد و [[یاران]] خود را به [[جنگ]] [[دعوت]] میکرد. همین که سخنرانی وی پایان یافت و نشست، ابن عباس که [[فرماندهی]] [[جناح چپ]] [[سپاه علی]]{{ع}} را به عهده داشت، برای سخنرانی برخاست و بعد از [[حمد]] و توصیف خداوند گفت: «[[گواهی]] میدهم که خدایی جز [[خدای یکتا]] نیست و شریکی ندارد و گواهی میدهم که محمد{{صل}} [[بنده]] و فرستاده او، [[پیشوای هدایت]] و [[پیامبر]] برگزیده است. [[تقدیر الهی]] [[کارها]] را به این جا کشیده که میبینید چنان رشته [[ارتباط]] این [[امت]] از هم گسسته و کارش بیسامان و آشفته شده که پسر جگرخوار، عدهای از گردنکشان [[شام]] را همدست خود ساخته و بر ضد [[علی بن ابی طالب]]{{ع}} برخاسته است، بر ضد عموزاده و داماد [[پیامبر خدا]] و نخستین مردی که با وی [[نماز]] گزارد، مرد میدان [[جنگ بدر]] که در تمام نبردهای با [[فضیلت]] پیامبر خدا{{صل}}، با وی بود. در حالی که [[معاویه]] و [[ابوسفیان]] هر دو [[مشرک]] بودند و [[بتها]] را میپرستیدند. به خدایی که بر سراسر [[جهان]] به [[تنهایی]] [[حکومت]] میکند و آن را پدید آورده و شایستۀ آن است، [[سوگند]] که علی بن ابی طالب دوش به دوش پیامبر خدا{{صل}} جنگیده است. در حالی که علی میگفت: [[خدا]] و پیامبرش راست میگویند، [[معاویه]] و [[ابوسفیان]] میگفتند: خدا و پیامبرش [[دروغگو]] هستند. پس معاویه در این [[جنگ]] نیکتر، پرهیزگارتر و رهیافتهتر و راستروتر از وی نیست. بر شما باد که از خدا بپرهیزید و سخت کوش و هشیار و [[پایدار]] باشید؛ زیرا به [[راستی]] شما برحقید و آن گروه مخالف بر [[باطل]]. پس مبادا آنان در باطل خود سخت کوشتر و پویندهتر از شما در راه حقتان باشند. به خدا [[سوگند]] ما به [[یقین]] میدانیم که [[خداوند]] ایشان را به دست شما یا به دست دیگران [[شکنجه]] و [[عذاب]] خواهد کرد. | [[عمرو عاص]] برای تحریک [[مردم]] سخنرانی کرد و [[یاران]] خود را به [[جنگ]] [[دعوت]] میکرد. همین که سخنرانی وی پایان یافت و نشست، ابن عباس که [[فرماندهی]] [[جناح چپ]] [[سپاه علی]]{{ع}} را به عهده داشت، برای سخنرانی برخاست و بعد از [[حمد]] و توصیف خداوند گفت: «[[گواهی]] میدهم که خدایی جز [[خدای یکتا]] نیست و شریکی ندارد و گواهی میدهم که محمد{{صل}} [[بنده]] و فرستاده او، [[پیشوای هدایت]] و [[پیامبر]] برگزیده است. [[تقدیر الهی]] [[کارها]] را به این جا کشیده که میبینید چنان رشته [[ارتباط]] این [[امت]] از هم گسسته و کارش بیسامان و آشفته شده که پسر جگرخوار، عدهای از گردنکشان [[شام]] را همدست خود ساخته و بر ضد [[علی بن ابی طالب]]{{ع}} برخاسته است، بر ضد عموزاده و داماد [[پیامبر خدا]] و نخستین مردی که با وی [[نماز]] گزارد، مرد میدان [[جنگ بدر]] که در تمام نبردهای با [[فضیلت]] پیامبر خدا{{صل}}، با وی بود. در حالی که [[معاویه]] و [[ابوسفیان]] هر دو [[مشرک]] بودند و [[بتها]] را میپرستیدند. به خدایی که بر سراسر [[جهان]] به [[تنهایی]] [[حکومت]] میکند و آن را پدید آورده و شایستۀ آن است، [[سوگند]] که علی بن ابی طالب دوش به دوش پیامبر خدا{{صل}} جنگیده است. در حالی که علی میگفت: [[خدا]] و پیامبرش راست میگویند، [[معاویه]] و [[ابوسفیان]] میگفتند: خدا و پیامبرش [[دروغگو]] هستند. پس معاویه در این [[جنگ]] نیکتر، پرهیزگارتر و رهیافتهتر و راستروتر از وی نیست. بر شما باد که از خدا بپرهیزید و سخت کوش و هشیار و [[پایدار]] باشید؛ زیرا به [[راستی]] شما برحقید و آن گروه مخالف بر [[باطل]]. پس مبادا آنان در باطل خود سخت کوشتر و پویندهتر از شما در راه حقتان باشند. به خدا [[سوگند]] ما به [[یقین]] میدانیم که [[خداوند]] ایشان را به دست شما یا به دست دیگران [[شکنجه]] و [[عذاب]] خواهد کرد. |