نسیان الهی: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

در لغت به معنای [[فراموشی]] است و مراد از آن در [[آموزه‌های دینی]]، حالی [[ناپسند]] است که در برابر ذکر جای دارد<ref>ر. ک: التحقیق فی کلمات القرآن الکریم‌، مصطفوی/ ۳/ ۳۰۰/ و ۱۲/ ۱۱۳.</ref>. [[انسان]] در این حال، [[خدا]] را به [[فراموشی]] می‌سپارد و به [[دنیا]] رو می‌کند و بُعد ملکوتی خویش را رها می‌سازد و تنها به بعد ملکی و ناسوتی خویش می‌پردازد. نسیان [[حق]]، به سرنگونی [[قلب]] می‌انجامد و بدین روی گفته‌اند میزان‌ واژگونی [[قلب]]، [[غفلت]] از [[حق]] و توجه به [[دنیا]] است<ref>چهل حدیث‌، امام خمینی/ ۵۳۵.</ref>. [[معرفت]] و ذکر [[خدا]] آن گاه حاصل می‌آید که [[آدمی]] خویشتن را بشناسد؛ چنان که [[امام علی]] {{ع}} می‌فرماید: "هر که خویش را شناسد، خدای را شناسد"<ref>نهج البلاغه‌، خ ۷۲.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 444-445.</ref>.