توسل انبیاء به اهل بیت: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = توسل | | موضوع مرتبط = توسل | ||
| عنوان مدخل = | | عنوان مدخل = | ||
| مداخل مرتبط = | | مداخل مرتبط = | ||
| پرسش مرتبط = | | پرسش مرتبط = | ||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
# '''[[توسل]] [[حضرت ابراهیم]] {{ع}}:''' هنگامی که نمرودیان [[حضرت ابراهیم]] {{ع}} را به [[آتش]] افکندند ایشان به [[اهل بیت]] [[متوسل]] شدند و [[خداوند]] [[آتش]] را برایشان سرد کرد و [[حضرت امام رضا]] {{ع}} فرمودند: "هنگامی که [[ابراهیم]] میان [[آتش]] پرتاب شد [[خدا]] را به [[حق]] ما [[اهل بیت]] خواند از این رو [[خدا]] [[آتش]] را برایش سرد و سالم قرار داد"<ref>راوندی، قصص الأنبیاء، ص۱۰۶.</ref>. | # '''[[توسل]] [[حضرت ابراهیم]] {{ع}}:''' هنگامی که نمرودیان [[حضرت ابراهیم]] {{ع}} را به [[آتش]] افکندند ایشان به [[اهل بیت]] [[متوسل]] شدند و [[خداوند]] [[آتش]] را برایشان سرد کرد و [[حضرت امام رضا]] {{ع}} فرمودند: "هنگامی که [[ابراهیم]] میان [[آتش]] پرتاب شد [[خدا]] را به [[حق]] ما [[اهل بیت]] خواند از این رو [[خدا]] [[آتش]] را برایش سرد و سالم قرار داد"<ref>راوندی، قصص الأنبیاء، ص۱۰۶.</ref>. | ||
# '''[[توسل]] [[حضرت موسی]] و [[عیسی]] {{ع}}:''' این [[پیامبران]] نیز مانند سایر [[پیامبران]] و [[انبیای الهی]] در هنگام [[سختی‌ها]] [[خدا]] را به [[حق اهل بیت]] قسم می‌دادند و به آنها [[متوسل]] می‌شدند [[حضرت رضا]] {{ع}} می‌فرماید: "هنگامی که [[موسی]] به دریا رسید [[خدا]] را به [[حق]] ما خواند، پس [[پروردگار]] راهش را گشود و دریا را برایش خشک گردانید، و وقتی [[یهودیان]] خواستند [[عیسی بن مریم]] را بکشند [[خدا]] را به [[حق]] ما [[اهل بیت]] خواند پس [[خدا]] او را [[نجات]] داد و به آسمانش بالا برد"<ref>راوندی، قصص الأنبیاء، ص۱۰۶.</ref>.<ref>[[آرزو شکری|شکری، آرزو]]، [[حقوق اهل بیت (کتاب)|حقوق اهل بیت]]، ص۱۰۷- ۱۰۹.</ref> | # '''[[توسل]] [[حضرت موسی]] و [[عیسی]] {{ع}}:''' این [[پیامبران]] نیز مانند سایر [[پیامبران]] و [[انبیای الهی]] در هنگام [[سختی‌ها]] [[خدا]] را به [[حق اهل بیت]] قسم می‌دادند و به آنها [[متوسل]] می‌شدند [[حضرت رضا]] {{ع}} می‌فرماید: "هنگامی که [[موسی]] به دریا رسید [[خدا]] را به [[حق]] ما خواند، پس [[پروردگار]] راهش را گشود و دریا را برایش خشک گردانید، و وقتی [[یهودیان]] خواستند [[عیسی بن مریم]] را بکشند [[خدا]] را به [[حق]] ما [[اهل بیت]] خواند پس [[خدا]] او را [[نجات]] داد و به آسمانش بالا برد"<ref>راوندی، قصص الأنبیاء، ص۱۰۶.</ref>.<ref>[[آرزو شکری|شکری، آرزو]]، [[حقوق اهل بیت (کتاب)|حقوق اهل بیت]]، ص۱۰۷- ۱۰۹.</ref> | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
| خط ۳۲: | خط ۲۷: | ||
* [[امامان دوازده‌گانه]] | * [[امامان دوازده‌گانه]] | ||
* [[امامت امام على]] | * [[امامت امام على]] | ||
* [[امام حسن | * [[امام حسن مجتبی]] | ||
* [[امام حسین]] | * [[امام حسین]] | ||
* [[امام سجاد]] | * [[امام سجاد]] | ||
| خط ۴۰: | خط ۳۵: | ||
* [[امام رضا]] | * [[امام رضا]] | ||
* [[امام جواد]] | * [[امام جواد]] | ||
* [[امام | * [[امام هادی]] | ||
* [[امام حسن عسکری]] | * [[امام حسن عسکری]] | ||
* [[امام مهدى]] | * [[امام مهدى]] | ||
{{پایان مدخل وابسته}} | {{پایان مدخل وابسته}} | ||
== منابع == | |||
{{منابع}} | |||
# [[پرونده:1379781.jpg|22px]] [[آرزو شکری|شکری، آرزو]]، [[حقوق اهل بیت (کتاب)|'''حقوق اهل بیت''']] | |||
{{پایان منابع}} | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۱۴
مقدمه
- توسل حضرت آدم (ع): از امام عسکری (ع) روایت می‌کنند که حضرت آدم وقتی از مقامش هبوط کرد و از هم‌نشینی با فرشتگان محروم شد و جایگاهش را در بهشت از دست داد به خداوند با تعلیم خود عرضه داشت: "خدایا! به شخصیت و آبروی محمد و علی و فاطمه و حسن و حسین و پاکان از اهل بیتشان به پذیرش توبه‌ام و گذشت از لغزشم و بازگشتم از کراماتت به مرتبه و مقامم تفضل و احسان کن. پس خدا به او پاسخ داد: بی‌تردید توبه‌ات را پذیرفتم و با خشنودی و رضایتم به سویت روی آوردم و نعمت‌های مادی و معنوی‌ام را به جانبت گرداندم و از باب کراماتم تو را به مقام و منزلتت برگشت دادم و سهمت را از رحمت‌هایم کامل برنهادم و این است معنای گفته خدای بزرگ که پس آدم کلماتی را مانند کلمه استغفار و توسل به اهل بیت که مایه توبه و بازگشت بود از سوی پروردگارش دریافت کرد و پروردگار توبه‌اش را پذیرفت؛ زیرا او بسیار توبه‌پذیر و مهربان است"[۱].
- توسل حضرت نوح (ع): امام رضا (ع) نیز فرمودند: "زمانی که حضرت نوح، خود را در آستانه غرق شدن دید خدا را به حق ما اهل بیت خواند پس خدا بلای غرق شدن را از وی دفع نمود"[۲].
- توسل حضرت ابراهیم (ع): هنگامی که نمرودیان حضرت ابراهیم (ع) را به آتش افکندند ایشان به اهل بیت متوسل شدند و خداوند آتش را برایشان سرد کرد و حضرت امام رضا (ع) فرمودند: "هنگامی که ابراهیم میان آتش پرتاب شد خدا را به حق ما اهل بیت خواند از این رو خدا آتش را برایش سرد و سالم قرار داد"[۳].
- توسل حضرت موسی و عیسی (ع): این پیامبران نیز مانند سایر پیامبران و انبیای الهی در هنگام سختی‌ها خدا را به حق اهل بیت قسم می‌دادند و به آنها متوسل می‌شدند حضرت رضا (ع) می‌فرماید: "هنگامی که موسی به دریا رسید خدا را به حق ما خواند، پس پروردگار راهش را گشود و دریا را برایش خشک گردانید، و وقتی یهودیان خواستند عیسی بن مریم را بکشند خدا را به حق ما اهل بیت خواند پس خدا او را نجات داد و به آسمانش بالا برد"[۴].[۵]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ تفسیر الامام العسکری، ص۲۲۶.
- ↑ راوندی، قصص الأنبیاء، ص۱۰۶.
- ↑ راوندی، قصص الأنبیاء، ص۱۰۶.
- ↑ راوندی، قصص الأنبیاء، ص۱۰۶.
- ↑ شکری، آرزو، حقوق اهل بیت، ص۱۰۷- ۱۰۹.