با توجه به جهانی بودن حکومت حضرت مهدی آیا دین آنها نیز یکی خواهد بود؟ و اینکه آن حضرت آیین جدیدی خواهد آورد چگونه توجیه می‌شود؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{پرسش غیرنهایی}} {{جعبه اطلاعات پرسش | موضوع اصلی = مهدویت (پرسش)|بانک جامع...» ایجاد کرد) |
|||
| خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[خدامراد سلیمیان]]'''، در کتاب ''«[[پرسمان مهدویت (کتاب)|پرسمان مهدویت]]»'' در این‌باره گفته است: | ::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[خدامراد سلیمیان]]'''، در کتاب ''«[[پرسمان مهدویت (کتاب)|پرسمان مهدویت]]»'' در این‌باره گفته است: | ||
::::::«یکی از عوامل اختلافات و نزاع‌های بشری، پراکندگی ادیان و دوری از باطن و عمق مذهب "یکتا پرستی" است. | ::::::«یکی از عوامل اختلافات و نزاع‌های بشری، پراکندگی ادیان و دوری از باطن و عمق مذهب "یکتا پرستی" است. | ||
بی‌گمان [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}}، می‌آید؛ تا با بیدار کردن فطرت‌های خفته، زمینه را برای یکتاپرستی همگان، که همانا هدف آفرینش بوده است، فراهم کند. او نه تنها هرگز برای پذیرش باور یکتاپرستی کسی را تحت فشار و اجبار قرار نخواهد داد، بلکه با فراهم کردن بسترهای لازم برای پذیرش این امانت الهی، شهد شیرین خداپرستی را بین همه انسان‌ها عادلانه تقسیم خواهد نمود. وی با ایجاد شرایط مناسب و از بین بردن موانع، همگان را به اندیشیدن در نشانه‌های الهی وا خواهد داشت. و حاصل این اندیشیدن به مبدأ و معاد، ارمغانی جز پرستش حقیقی خداوند نخواهد داشت. | :::::*بی‌گمان [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}}، می‌آید؛ تا با بیدار کردن فطرت‌های خفته، زمینه را برای یکتاپرستی همگان، که همانا هدف آفرینش بوده است، فراهم کند. او نه تنها هرگز برای پذیرش باور یکتاپرستی کسی را تحت فشار و اجبار قرار نخواهد داد، بلکه با فراهم کردن بسترهای لازم برای پذیرش این امانت الهی، شهد شیرین خداپرستی را بین همه انسان‌ها عادلانه تقسیم خواهد نمود. وی با ایجاد شرایط مناسب و از بین بردن موانع، همگان را به اندیشیدن در نشانه‌های الهی وا خواهد داشت. و حاصل این اندیشیدن به مبدأ و معاد، ارمغانی جز پرستش حقیقی خداوند نخواهد داشت. | ||
:::::*روشن است که با فراهم آمدن تمام شرایط و رفع تمام موانع، آن کسی که سر تسلیم در برابر حقیقت فرود نیاورد، کسی نیست مگر انسانی گستاخ و طغیانگر که تمام قد در برابر [[حق]] به مقابله ایستاده است و بدون شک در چنان شرایطی، آن [[امام]] همام گستاخی او را برنخواهد تابید. از این رو است که روایات فراوانی، یگانه [[دین]] مورد پذیرش در عصر ظهور را، همانا "[[دین اسلام]]" دانسته، می‌گویند در عصر ظهور، ندای [[توحید]] در سراسر گیتی حکم فرما خواهد شد. | :::::*روشن است که با فراهم آمدن تمام شرایط و رفع تمام موانع، آن کسی که سر تسلیم در برابر حقیقت فرود نیاورد، کسی نیست مگر انسانی گستاخ و طغیانگر که تمام قد در برابر [[حق]] به مقابله ایستاده است و بدون شک در چنان شرایطی، آن [[امام]] همام گستاخی او را برنخواهد تابید. از این رو است که روایات فراوانی، یگانه [[دین]] مورد پذیرش در عصر ظهور را، همانا "[[دین اسلام]]" دانسته، می‌گویند در عصر ظهور، ندای [[توحید]] در سراسر گیتی حکم فرما خواهد شد. | ||
:::::*[[امام حسین]]{{ع}} در وصف [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} می‌فرماید: "خداوند به وسیله او [[دین]] [[حق]] را بر تمام ادیان ظهور می‌بخشد، اگرچه مشرکان آن را نپسندند" <ref>{{عربی|اندازه=120%|" وَ يُظْهِرُ بِهِ دِينَ الْحَقِ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَ لَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُون"}}؛ کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، ص ۳۱۷، ح ۳.</ref> | :::::*[[امام حسین]]{{ع}} در وصف [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} می‌فرماید: "خداوند به وسیله او [[دین]] [[حق]] را بر تمام ادیان ظهور می‌بخشد، اگرچه مشرکان آن را نپسندند" <ref>{{عربی|اندازه=120%|" وَ يُظْهِرُ بِهِ دِينَ الْحَقِ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَ لَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُون"}}؛ کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، ص ۳۱۷، ح ۳.</ref> | ||
نسخهٔ ۲۵ دسامبر ۲۰۱۸، ساعت ۱۰:۴۲
| با توجه به جهانی بودن حکومت حضرت مهدی آیا دین آنها نیز یکی خواهد بود؟ و اینکه آن حضرت آیین جدیدی خواهد آورد چگونه توجیه می‌شود؟ | |
|---|---|
 | |
| موضوع اصلی | بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت |
| مدخل اصلی | مهدویت |
با توجه به جهانی بودن حکومت حضرت مهدی(ع) آیا دین آنها نیز یکی خواهد بود؟ و اینکه آن حضرت آیین جدیدی خواهد آورد چگونه توجیه می‌شود؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.
عبارت‌های دیگری از این پرسش
پاسخ نخست
- حجت الاسلام و المسلمین خدامراد سلیمیان، در کتاب «پرسمان مهدویت» در این‌باره گفته است:
- «یکی از عوامل اختلافات و نزاع‌های بشری، پراکندگی ادیان و دوری از باطن و عمق مذهب "یکتا پرستی" است.
- بی‌گمان حضرت مهدی (ع)، می‌آید؛ تا با بیدار کردن فطرت‌های خفته، زمینه را برای یکتاپرستی همگان، که همانا هدف آفرینش بوده است، فراهم کند. او نه تنها هرگز برای پذیرش باور یکتاپرستی کسی را تحت فشار و اجبار قرار نخواهد داد، بلکه با فراهم کردن بسترهای لازم برای پذیرش این امانت الهی، شهد شیرین خداپرستی را بین همه انسان‌ها عادلانه تقسیم خواهد نمود. وی با ایجاد شرایط مناسب و از بین بردن موانع، همگان را به اندیشیدن در نشانه‌های الهی وا خواهد داشت. و حاصل این اندیشیدن به مبدأ و معاد، ارمغانی جز پرستش حقیقی خداوند نخواهد داشت.
- روشن است که با فراهم آمدن تمام شرایط و رفع تمام موانع، آن کسی که سر تسلیم در برابر حقیقت فرود نیاورد، کسی نیست مگر انسانی گستاخ و طغیانگر که تمام قد در برابر حق به مقابله ایستاده است و بدون شک در چنان شرایطی، آن امام همام گستاخی او را برنخواهد تابید. از این رو است که روایات فراوانی، یگانه دین مورد پذیرش در عصر ظهور را، همانا "دین اسلام" دانسته، می‌گویند در عصر ظهور، ندای توحید در سراسر گیتی حکم فرما خواهد شد.
- امام حسین(ع) در وصف حضرت مهدی (ع) می‌فرماید: "خداوند به وسیله او دین حق را بر تمام ادیان ظهور می‌بخشد، اگرچه مشرکان آن را نپسندند" [۱]
- امام صادق(ع) فرموده است: "در آن هنگام که قائم قیام کند، هیچ سرزمینی باقی نخواهد ماند؛ مگر اینکه شهادت به توحید و نبوت در آن ندا خواهد شد". [۲]. البته از ظاهر برخی روایت‌ها این انگاره حاصل می‌شود که آن حضرت آیین و روش جدیدی خواهد آورد! و این پرسش پیش می‌آید که با توجه به اینکه قرآن کریم کتاب جاودان الهی است و اسلام آیین ابدی، چگونه امام مهدی(ع) آیین جدید و کتاب تازه برای بشریت به ارمغان می‌آورد؟!در پاسخ گفتنی است که: او تحکیم بخش دین اسلام و گسترنده قانون قرآن در سراسر گیتی است؛ پس ناگزیر باید اسلام و آموزه‌های قرآن را به اجتماعات بشری عرضه کند و مردمان را به پذیرش و باور اصول و فروع آن فراخواند. آیین نو و کتاب جدید "دستور العمل" و برنامه و راه و روش تازه و دیگر تعبیرهایی از این دست که در احادیث رسیده [۳]، برای تبیین مسائلی است، از جمله اینکه:
- احکام و معارف فراوانی از مجموعه فرهنگ اسلام در گذشته، بنا به عللی تبیین نگشته یا متناسب با سطح فرهنگ و فکر اجتماع گذشته نبوده است و یا زمینه عملی آنها وجود نداشته است. بازگویی چنین معارف و مسائلی، بی‌گمان برای جامعه اسلامی، ناشناخته خواهد بود و چون امام مهدی(ع) این آموزه‌ها را از ظاهر و باطن قرآن کریم استنباط می‌کند و به مردم می‌آموزد، برای آنان تازگی دارد و آیین نو و کتاب جدید انگاشته می‌شود.
- معارف و احکامی از قرآن کریم و اسلام، فراموش شده و از یادها رفته است؛ به گونه‌ای که در جامعه اسلامی ناآشنا و برای مسلمانان ناشناخته است. طرح این مسائل نیز کتاب و آیین نو پنداشته می‌شود.
- اصول و احکام فراوانی دچار تحریف و دگرگونی معنوی یا موضوعی گشته است و امام(ع) آنها را- چنانکه در اسلام اصیل بوده است- دیگر باره مطرح می‌سازد و تحریف و انحراف‌های روی داده را روشن می‌کند و مفهوم حکم یا جایگاه آن را مشخص می‌سازد. این با طرز تلقی و برداشت عمومی مردم و برخی از عالمان سازگاری ندارد؛ از این‌رو برنامه جدید و راه و روش تازه حساب می‌شود.
- بنابراین بیشترین مسائلی را که امام مورد توجه قرار می‌دهد و برای جامعه اسلامی تازه و جدید جلوه می‌کند و ناشناخته و ناآشنا می‌نماید؛ مسائل مربوط به عدالت اجتماعی و امور مالی و معیشتی است؛ یعنی، موضوعی که انسان سخت نیازمند به آن بوده و بدان نرسیده است، همین امر نیز مشکل نابسامانی اصلی زندگی بشر امروز را تشکیل می‌دهد و اجرای آن "برقراری عدل وداد در سراسر گیتی" از اقدام‌های اصلی امام مهدی(ع) خواهد بود. به عنوان مثال: امام موعود(ع) به موضوع مساوات اسلامی شکل قانونی و الزامی می‌دهد؛ چنانکه اسحاق بن عمّار می‌گوید: "نزد امام صادق(ع) بودم، آن حضرت از تساوی مردم با یکدیگر و حقی که هرکس بر دیگران دارد، سخن گفت؛ من سخت در شگفت شدم! فرمود: این، به هنگام رستاخیز قائم ما است، که در آن روزگار، واجب همگانی است که به یکدیگر وسایل رسانند و نیرو بخشند". [۴]. این موضوع در بسیاری دیگر از آموزه‌های اسلامی آمده است؛ لیکن به نام احادیث اخلاقی کنار گذاشته شده و در فقه مطرح نگشته و در برنامه‌های الزامی حکومت‌ها و اجتماعات اسلامی به صورت اصل و قانون تثبیت نشده است! روشن است که چون این آموزه‌ها عملی شود، به صورت احکامی جدید جلوه می‌کند و ...
- امام مهدی(ع) از طواف مستحب، با وجود کثرت طواف واجب، منع می‌کند. [۵] مساجد و معابد مجلل و تزیین یافته شهرها و آبادی‌ها را خراب می‌کند و همه آنها را از زواید و تشریفات و کاشی‌کاری‌ها و گنبدها و گلدسته‌ها و زیورها می‌پیراید و بودجه آنها را برای رفاه حال انسان‌ها صرف می‌کند. مساجد و معابد را ساده و بی‌آرایش و بی‌آلایش می‌سازد و ... [۶]
امام مهدی(ع) سود در مبادلات بازرگانی و داد وستدها را برمی‌دارد و مردمان را مأمور می‌سازد تا هرکس به صورت خدمتگزاری نسبت به جامعه کار کند و در برابر کالای عرضه شده سودی نگیرد. و خود نیازهای خود را همینسان از دیگران تأمین می‌کند. [۷]. امام مهدی(ع) بر بیشتر تفسیر و تأویل‌هایی که در قرآن کریم و احادیث پیامبر اکرم (ص) و امامان(ع) صورت گرفته است، خط بطلان می‌کشد و آرا و اندیشه‌ها را پیرو قرآن می‌سازد و در چارچوبهای قرآنی می‌آورد. [۸] و بدین سان مسائل و معارف و احکام جدیدی را امام مطرح می‌کند که برای مردم ناشناخته است و آنها را آیین جدید و کتاب تازه می‌انگارند و گه‌گاه با امام بر سر این مسائل درگیر نیز می‌شوند، و در این صورت جنگ با خودی و جامعه اسلامی رخ می‌دهد. [۹]
- فرازهایی از دعای ندبه از این چگونگی پرده برداشته می‌گوید: "کجا است آنکسی که برای تجدید و زنده کردن فرایض و سنن "آیین اسلام که محو و فراموش شده" ذخیره شده است؟ کجا است آنکسی که برای برگرداندن "حقایق" ملّت و شریعت "دین مقدّس اسلام" برگزیده شده است؟ کجاست آنکه برای احیا و زنده کردن کتاب آسمانی قرآن و حدودش مورد امید و آرزوست؟ کجا است زنده کننده نشانه‌های دین و اهل آن؟ ...». [۱۰]
- پاسخ را با این فرمایش امام صادق(ع) به پایان می‌بریم که تأمّل در آن بسیار مهمّ و ضروری است. ایشان فرمود: "همانا هنگامی که قائم ما قیام فرماید، از نادانی مردم افزون بر آنچه به پیامبر از نادانی مردم رسیده بود، به وی می‌رسد. سؤال شد چگونه؟ فرمود: زمانی که رسول خدا مبعوث شد، مردم سنگ و تخته سنگهای بزرگ و چوب و مجسمه‌های چوبی می‌پرستیدند، اما هنگامی که قائم ما قیام نماید، مردم کتاب خدا "قرآن" را تأویل نموده و با حضرت بحث وجدل می‌نمایند". [۱۱]»[۱۲].
پرسش‌های وابسته
منبع‌شناسی جامع مهدویت
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ " وَ يُظْهِرُ بِهِ دِينَ الْحَقِ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَ لَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُون"؛ کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، ص ۳۱۷، ح ۳.
- ↑ " إذا قام القائم (ع) لا يبقى أرض إلا نودي فيها بشهادة أن لا إله إلا اللّه و أن محمدا رسول اللّه"؛ تفسیر عیاشی، ج ۱، ص ۱۸۳، ۸۱؛ ر. ک: کمال الدین و تمام النعمة، ح ۱، ص ۲۵۴، ح ۴.
- ↑ ر. ک: الغیبة، ص ۳۲۲، ح ۵، ص ۳۲۰، ح ۱؛ شیخ مفید، الارشاد، ج ۲، ص ۳۸۴؛ اربلی، کشف الغمة، ج ۲، ص ۴۶۵.
- ↑ " إِنَّمَا ذَلِكَ إِذَا قَامَ قَائِمُنَا وَجَبَ عَلَيْهِمْ أَنْ يُجَهِّزُوا إِخْوَانَهُمْ وَ أَنْ يُقَوُّوهُمْ"؛ وسائل الشیعة، ج ۱۲۰، ص ۲۶.
- ↑ کافی، ج ۴، ص ۴۲۷؛ من لا یحضره الفقیه، ج ۲، ص ۵۲۵.
- ↑ ر. ک: کتاب الغیبة، ص ۲۰۶، ح ۱۷۵؛ فتال نیشابوری، روضة الواعظین، ص ۲۶۴؛ قطب راوندی، الخرائج و الجرائح، ج ۱، ص ۴۵۳، ح ۳۹.
- ↑ ر. ک: شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج ۳، ص ۳۱۳؛ شیخ طوسی، التهذیب، ج ۷، ص ۱۷۸.
- ↑ ر. ک: نهج البلاغه، خطبه ۱۳۸.
- ↑ عصر زندگی، ص ۱۷۵- ۱۷۹.
- ↑ " أَيْنَ الْمُدَّخَرُ لِتَجْدِيدِ الْفَرَائِضِ وَ السُّنَنِ، أَيْنَ الْمُتَخَيَّرُ لِإِعَادَةِ الْمِلَّةِ وَ الشَّرِيعَةِ، أَيْنَ الْمُؤَمَّلُ لِإِحْيَاءِ الْكِتَابِ وَ حُدُودِهِ، أَيْنَ مُحْيِي مَعَالِمِ الدِّينِ وَ أَهْلِه"؛ سید بن طاووس، اقبال الاعمال، ص ۵۰۴.
- ↑ " إِنَ قَائِمَنَا إِذَا قَامَ اسْتَقْبَلَ مِنْ جَهْلِ النَّاسِ أَشَدَّ مِمَّا اسْتَقْبَلَهُ رَسُولُ اللَّهِ (ص) مِنْ جُهَّالِ الْجَاهِلِيَّةِ قُلْتُ وَ كَيْفَ ذَاكَ قَالَ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ (ص) أَتَى النَّاسَ وَ هُمْ يَعْبُدُونَ الْحِجَارَةَ وَ الصُّخُورَ وَ الْعِيدَانَ وَ الْخُشُبَ الْمَنْحُوتَةَ وَ إِنَّ قَائِمَنَا إِذَا قَامَ أَتَى النَّاسَ وَ كُلُّهُمْ يَتَأَوَّلُ عَلَيْهِ كِتَابَ اللَّهِ يَحْتَجُّ عَلَيْهِ بِه"؛ نعمانی، کتاب الغیبة، ص ۲۹۶
- ↑ سلیمیان، خدامراد، پرسمان مهدویت، ص: ۲۸۱- ۲۹۶.