ولایت طاغوت در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

ولایت طاغوت در قرآن (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۱ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۵۹

۲۶٬۴۴۸ بایت اضافه‌شده ، ‏۱۱ اکتبر ۲۰۲۳

←‏منابع

Jaafari

مدیران

۷۶٬۰۲۵

ویرایش

@@ خط ۵۹: / خط ۵۹: @@
 با آنکه [[خدا]] بارها [[ولایت الهی]] را در برابر [[ولایت طاغوت]] معرفی می‌‌کند و [[مسلمانان]] را بر [[حذر]] می‌‌دارد، اما بسیاری از مسلمانان ولایت الهی را کنار زده و خواسته و ناخواسته گرفتار ولایت طاغوت شدند و این گونه است که از [[مسیر حق]] و حقیقت دور شده و از [[نور]] به سوی [[ظلمت]] کشیده می‌‌شوند. گرفتارهای امروز مسلمانان ریشه در [[انتخاب]] نادرستی دارد که در [[صدر اسلام]] اتفاق افتاده است و تنها راه برای عبور از [[مشکلات]] کنونی [[جهان اسلام]] و بلکه [[جهان]]، [[توبه]] و بازگشت به سوی مسیر ولایت الهی و مظاهر آن است. از همین روست که خدا و [[روایات متواتر]] بر این نکته تاکید دارد که جهان زمانی به [[صلح]] و [[عدالت]] باز می‌‌گردد که ولایت الهی [[امام زمان]]{{ع}} پذیرفته شود و [[مردم]] با توبه و بازگشت به راه [[حق]] و ولایت الهی از ولایت طاغوت خارج شوند تا در نور [[حقانیت]] آن [[زندگی]] خود را سامان دهند. بنابراین سخن از [[ولایت امیرمؤمنان]] [[امام علی]]{{ع}} و داستان [[غدیر]] یک داستان [[تاریخی]] نیست، بلکه یک گفتمان الهی [[اسلامی]] است که باید [[شناخت]] و در مسیر آن قرار گیرد. توبه امروز ما از انتخاب دیروز نسل‌های گذشته به معنای بازگشت به مسیر ولایت الهی و [[آمادگی برای ظهور]] [[منجی]] است که [[ولی الله]] است.<ref>[[خلیل منصوری|منصوری، خلیل]]، [[ولایت طاغوت علیه ولایت الله (مقاله)|ولایت طاغوت علیه ولایت الله]].</ref>.
+==آثار ولایت طاغوت==
+[[آموزه‌های قرآنی]]، [[ولایت]] را تنها برای [[خداوند]] ثابت و [[مشروع]] می‌‌داند<ref>شوری، آیات ۹ و ۲۸</ref>؛ و ولایت‌های دیگر را [[باطل]] و غیر مشروع می‌‌شمارد. البته خداوند در [[آیات قرآنی]] به این نکته توجه می‌‌دهد که ولایت‌های دیگر می‌‌تواند به عنوان مظاهری از [[ولایت الهی]] مشروع باشد؛ و آن زمانی است که شخص در مسیر [[عبودیت]] به مظهریت در [[ربوبیت]] برسد و شانیت [[خلیفه الله]] قرار گیرد که دراین صورت نه تنها شخص از [[ولایت تشریعی]] برخوردار خواهد بود، بلکه [[ولایت تکوینی]] نیز در وجودش تحقق می‌‌یابد<ref>مائده، آیه ۵۵؛ آل عمران، آیه ۷۹ و آیات دیگر</ref>. این همان مرتبه عالی از مظهریت از ولایت الهی است؛ زیرا مراتب دیگر از مظهریت از ولایت الهی [[تکوینی]] یا [[تشریعی]]، تنها در محدوده و مواردی خاص است. به عنوان نمونه [[ولایت پدر]] بر فرزند که یک ولایت تکوینی است؛ یا ولایت شوهر بر [[همسر]] و ولایت متقابل [[مؤمنان]] که یک ولایت تشریعی و محدود و در چارچوب خاصی است، از مصادیق مظهریت از ولایت الهی است.
+اما اگر این موارد و موارد دیگر مشابه را کنار بگذاریم که همه در حوزه مظهریت از ولایت الهی معنا می‌‌یابد، دیگر اقسام ولایت از مصادیق [[ولایت طاغوت]] شمرده می‌‌شود.
+از نظر [[قرآنی]] [[طاغوت]] کسی است که در [[طغیان]] به مراتب عالی رسیده است؛ زیرا طاغوت، بر وزن فعلوت، همانند [[ملکوت]]، ولی در طاغوت، لام الفعل بر عین الفعل مقدّم شده است و چون مصدر است بر [[مبالغه]] بسیار دلالت دارد. البته این مبالغه به سبب آن است که طغیان در شخص به شکل [[ملکه]] یا مقوم ذات شده است.
+طغیان مصدر از مادّه «طغی» به معنای [[تجاوز]] از حدّ متعارف، و عدم تأثّر از [[مقام]] [[ربوبیّت]] به سبب [[استکبار]] و خروج از زیّ [[عبودیّت]] است. در [[قرآن]] برای بیان این مفهوم واژه‌های دیگری نیز از جمله «[[عتو]]» و «بطر» استفاده شده که [[اختلاف]] و فرق جزیی در کلیت با مفهوم [[طغیان]] مشترک است.<ref>التحقیق، ج ۸، ص۸۱، «طغی»؛ المیزان، ج ۲۰، ص۱۹۲.</ref> پس [[طاغوت]] در [[فرهنگ قرآنی]]، هر [[متجاوز]] و معبودی غیر از [[خداوند]] است.<ref>مفردات، ص۵۲۰ – ۵۲۱، «طغی».</ref> از همین رو در [[آیات قرآنی]] «طاغوت» به [[شیطان]]، [[حاکم]] [[طاغی]] چون [[فرعون]]، [[جادوگر]]، [[کافر]]، [[کاهن]] و [[جنیّان]] [[سرکش]] و بازدارنده از [[حق]] اطلاق شده است.
+خداوند [[حکومت]] و [[سلطه]] [[حاکمان طاغوتی]] و مراجعه به آنان برای رسیدن به [[آرامش]] و [[امنیت]] و [[آسایش]] و [[دادرسی]] بدیشان را [[نامشروع]] دانسته و از [[مؤمنان]] خواسته به جای [[پذیرش ولایت]] طاغوت، تحت [[ولایت الهی]] قرار گیرند و به مظاهر ولایت الهی؛ یعنی [[رهبران الهی]] مراجعه کنند: {{متن قرآن|أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ يَزْعُمُونَ أَنَّهُمْ آمَنُوا بِمَا أُنْزِلَ إِلَيْكَ وَمَا أُنْزِلَ مِنْ قَبْلِكَ يُرِيدُونَ أَنْ يَتَحَاكَمُوا إِلَى الطَّاغُوتِ وَقَدْ أُمِرُوا أَنْ يَكْفُرُوا بِهِ وَيُرِيدُ الشَّيْطَانُ أَنْ يُضِلَّهُمْ ضَلَالًا بَعِيدًا}}<ref>«آیا به آن کسان ننگریسته‌ای که گمان می‌برند به آنچه به سوی تو و آنچه پیش از تو فرو فرستاده شده است ایمان دارند (اما) بر آنند که داوری (های خود را) نزد طاغوت برند با آنکه به آنان فرمان داده شده است که به آن کفر ورزند و شیطان سر آن دارد که آنان را به گمراهی ژرفی درافکند» سوره نساء، آیه ۶۰.</ref>.<ref>[[خلیل منصوری|منصوری، خلیل]]، [[عوامل و آثار ولایت طاغوت (مقاله)|عوامل و آثار ولایت طاغوت]].</ref>.
+==نگاهی به ویژگی‌ها و آثار [[حکومت طاغوتی]]==
+در آیات قرآنی ویژگی‌ها و نیز آثاری برای حکومت طاغوتی بیان شده که بررسی آن، نقش مخرب حکومت طاغوتی در [[زندگی]] [[انسان]] را تبیین می‌‌کند. از جمله ویژگی‌ها و آثار حکومت طاغوتی عبارتند از:
+# [[ضلالت]] و [[گمراهی]]: از نظر [[قرآن]]، کسانی که تحت [[ولایت]] و [[حاکمیت طاغوت]] قرار می‌‌گیرند، دچار گمراهی و ضلالت می‌‌شوند. ولایت طاغوتی زمینه‌ساز [[گرایش]] اندک اندک انسان به [[هنجارشکنی]]، [[قانون گریزی]]، قانون‌ستیزی و مانند آن شده و انسان را از مسیر راست دور می‌‌سازد و به گمراهی کامل می‌‌کشاند.<ref>نساء، آیه ۶۰؛ مائده، آیه ۶۰؛ نحل، آیه ۳۶</ref>
+# [[مسخ]]: هر چند که مراد از این مسخ، مسخ فیزیکی است که برخی از [[یهودیان]] و [[مسیحیان]] از [[اهل کتاب]]، به سبب [[اطاعت]] از [[طاغوت]] بدان گرفتار شده و به بوزینه و خوک [[مسخ]] شده اند<ref>مائده، آیه ۶۰</ref>؛ ولی می‌‌تواند مسخ [[فکری]] و [[فرهنگی]] نیز مد نظر قرار گیرد؛ زیرا کسانی که تحت [[ولایت طاغوت]] می‌‌روند، نخست از نظر فکری و فرهنگی، تهی از مبانی و [[کرامت]] و [[شرافت انسانی]] می‌‌شوند و با [[گناهان]] خود، [[عقل]] و [[قلب]] و [[فطرت الهی]] خود را [[دسیسه]] و [[دفن]] کرده<ref>شمس، آیات ۷ تا ۱۰</ref> و در نهایت به موجوداتی [[انسان]] سنگ، انسان چوب، انسان خوک، انسان بوزینه، انسان چارپا و مانند آنها [[تغییر]] ماهیت می‌‌دهند.<ref>جن، آیه ۱۵؛ اعراف، آیه ۱۷۹ و آیات دیگر</ref>
+# [[سرنوشت]] شوم: کسانی که تحت ولایت طاغوت قرار می‌‌گیرند، به عنوان [[تکذیب]] کنندگان [[آیات الهی]] و [[شرایع]] [[اسلامی]]، گرفتار سرنوشت شوم و [[بدی]] می‌‌شوند که [[عبرت]] دیگران است.<ref>نحل، آیه ۳۶</ref>
+# [[تکذیب آیات الهی]]: چنان که گفته شد، ولایت طاغوت موجب می‌‌شود تا افراد به تکذیب آیات الهی بپردازند و [[آموزه‌های وحیانی]] را نپذیرند و به [[قوانین]] و [[احکام شرعی]] پای بند نباشند.
+# [[غضب]] و [[خشم الهی]]: از دیگر آثار [[پذیرش ولایت]] طاغوت می‌‌توان به غضب و خشم الهی اشاره کرد. [[خداوند]] همان طوری که علیه طاغوت [[خشم]] می‌‌گیرد، بر [[پیروان]] و مطیعان طاغوت نیز خشم می‌‌گیرد و آنان را [[عذاب]] می‌‌کند.<ref>مائده، آیه ۶۰</ref>
+# [[لعنت]] [[پروردگار]]: طاغوت و [[طاغوتیان]]، از سوی خداوند [[ملعون]] هستند و گرفتار [[لعنت الهی]] می‌‌شوند.<ref>مائده، آیه ۶۰</ref> از نظر [[قرآن]]، هر کسی حتی [[اهل]] [[ایمان]] از [[مسلمان]] و [[غیر مسلمان]] اگر ولایت طاغوت را بپذیرند ملعون خواهند شد؛ چنان که اهل کتاب از مسیحیان و یهودیان به این سرنوشت شوم دچار شده و ملعون خداوند شدند.<ref>نساء، آیات ۵۱ و ۵۲</ref>
+# [[جنگ]] علیه [[مؤمنان]]: از آثار ولایت طاغوت و پذیرش آن، جنگ طاغوتیان علیه مؤمنان و آموزه‌های وحیانی و شرایع اسلامی است. کسانی که تحت ولایت طاغوت می‌‌روند، ضمن [[تکذیب]] [[آموزه‌های وحیانی]] و [[آیات الهی]]، علیه کسانی که به آن عمل می‌‌کنند [[اعلان]] [[جنگ]] می‌‌کنند و به [[کشتار]] [[مؤمنان]] می‌‌پردازند. آنان در راه [[طاغوت]] جنگ می‌‌کنند، چنان که مؤمنان در [[راه خدا]] و [[ولایت الهی]] [[جهاد]] می‌‌کنند.<ref>همان؛ نساء، آیه ۶۷</ref>
+# [[مکر]] [[شیطانی]]: طاغوت و [[پیروان]] آن، گرفتار مکر شیطانی هستند؛ زیرا همانند [[شیطان]] [[فکر]] و عمل می‌‌کنند؛ هر چند که [[کید]] و مکر شیطان [[ضعیف]] و [[سست]] است، ولی تلاش خودشان را می‌‌کنند تا با مکر و کید به اهداف شوم و [[پلید]] خودشان برسند.<ref>نساء، آیه ۶۷</ref>
+# [[ولایت شیطان]]: از نظر [[قرآن]]، کسانی که طاغوتی هستند، تحت ولایت شیطان قرار گرفته و از [[ولایت خدا]] خارج شده‌اند.
+#بدمقام و [[منزلت]]: [[اهل]] طاغوت از [[مقامات]] [[الهی]] و [[انسانی]] خارج شده و در بدترین مکان و [[مکانت]] قرار می‌‌گیرند.
+# [[بندگی]] و [[عبادت غیر خدا]]: همان طوری که اهل ولایت الهی، [[بنده]] و [[عبد خداوند]] بوده و [[خدا]] را [[معبود]] خویش قرار می‌‌دهند، اهل طاغوت و [[طاغوتیان]]، غیر خدا را معبود خویش قرار می‌‌دهند.<ref>مائده، آیه ۶۰؛ نساء، آیه ۵۱</ref>
+# [[سرزنش]] و [[نکوهش]] الهی: طاغوت و طاغوتیان از سوی [[خداوند]] مورد سرزنش و نکوهش قرار دارند.<ref>نساء، ایه ۵۱</ref>
+# [[دوری از خدا]]: [[ایمان]] و ولایت الهی موجب [[تقرب]] [[انسان]] به خدا و [[ولایت طاغوت]] موجب دوری از خداوند و قرار گرفتن در بدترین جایگاه و منزلت می‌‌شود.<ref>مائده، آیه ۶۰</ref>
+# [[محرومیت]] از [[نصرت الهی]]: از دیگر آثار [[پذیرش ولایت]] طاغوت، محرومیت شخص و [[جامعه]] از نصرت الهی است. خداوند در [[آیات]] ۵۱ و ۵۲ [[سوره نساء]] به مؤمنان هشدار می‌‌دهد که اگر ولایت طاغوت را بپذیرند، از نصرت‌های الهی [[محروم]] خواهند شد؛ چنان که [[اهل کتاب]] از [[یهود]] و [[مسیحی]] به سبب پذیرش ولایت طاغوت از نصرت الهی محروم شدند.
+#تقویت طاغوت: از دیگر آثار پذیرش ولایت طاغوت، تقویت طاغوت و بنیان‌های آن از سوی طاغوتیان است. کسانی که ولایت طاغوت را می‌‌پذیرند چه از [[اهل کتاب]] یا [[اسلام]] باشند و چه از [[کافران]]، با این کار به تقویت [[طاغوت]] کمک می‌‌کنند. البته از نظر [[قرآن]]، [[هدف]] کافران از [[پذیرش ولایت]] طاغوت [[انسانی]] و جنی هم چون [[ابلیس]]، تقویت طاغوت است؛ زیرا آنان به [[دفاع]] از آرمان‌های طاغوت پرداخته و در راه طاغوت به [[جنگ]] می‌‌روند و خودشان را نیز به کشتن می‌‌دهند تا این گونه طاغوت تقویت و [[آرمان]] و راهش [[حفظ]] شود.<ref>نساء، آیه ۶۷</ref>
+#ترفندهای [[شیطانی]]: از دیگر آثار طاغوت و پذیرش آن می‌‌بایست به ترفندهایی اشاره کرد که به کار می‌‌گیرند تا راه را بر [[حق]] و [[اهل]] [[ولایت الهی]] ببندند. آنان هماره در حال نقشه کشی و [[توطئه]] و [[مکر]] و [[کید]] هستند؛ هر چند که مکر ایشان [[سست]] و [[ضعیف]] است؛ چنان که مکر [[شیطان]] سست است.
+#ابزار شیطان: از نظر قرآن، طاغوت و [[طاغوتیان]] ابزار ابلیس و شیطان هستند و شیطان از طریق آنان اهداف خویش را پیش می‌‌برد.<ref>نساء، آیه ۶۰</ref>
+#خواسته شیطان: از نظر قرآن [[ولایت طاغوت]] از خواسته‌های شیطان و ابلیس است. بنابراین کسانی به طاغوت مراجعه و [[حاکمیت]] و [[حکومت]] و [[قضاوت]] او را می‌‌پذیرند که تحت [[ولایت شیطان]] رفته و خواسته‌های شیطان را برآورده می‌‌سازند.
+#مقابله حکومت [[پیامبران]]: کسانی که ولایت طاغوت را می‌‌پذیرند به [[تقابل]] ولایت الهی رفته و به طور طبیعی [[ولایت]] و حکومت پیامبران را نمی‌پذیرند و به مقابله با آن بر می‌‌خیزند؛ زیرا آن را مظهری از مظاهر ولایت الهی می‌‌یابند که با آن در جنگ هستند.
+# [[عذاب الهی]]: [[خداوند]] به طاغوتیان هشدار می‌‌دهد [[عبادت طاغوت]] و خودداری از [[عبادت]] خداوند، موجب [[قطعی]] شدن عذاب الهی در [[دوزخ]] می‌‌شود.<ref>زمر، آیات ۱۷ تا ۱۹</ref>
+#عدم [[گرایش]] به اسلام: کسانی که گرفتار طاغوت و [[پیروی]] از آن هستند، قابلیت گرایش به اسلام را از دست می‌‌دهند و تنها خداست که می‌‌توانند آنان را به اسلام گرایش دهد و حتی [[پیامبر]]{{صل}} نیز [[توانایی]] و قدرتی برای تحقق این هدف نخواهد داشت.
+# [[اعراض]]: از [[وظایف پیامبر]]{{صل}} و [[امت]]، اعراض از کسانی است که به [[طاغوت]] مراجعه می‌‌کنند و [[داوری]] آن را می‌‌پذیرند.<ref>نساء، آیات ۶۰ و ۶۳</ref>
+# [[توبیخ]]: همچنین لازم است کسانی که به طاغوت مراجعه می‌‌کنند، توبیخ شوند، چنان که [[خداوند]] ایشان را توبیخ کرده است.
+# [[بیماردل]] و [[منافق]]: از نظر [[قرآن]] کسانی که به طاغوت به عنوان [[داور]] وحاکم مراجعه می‌‌کنند، بیماردل و منافق هستند.
+# توجیه گری: از دیگر آثار و ویژگی‌های مراجعه به طاغوت توجیه گری است؛ چنان که [[منافقان]] به توجیه مراجعه خود به طاغوت برای داوری می‌‌پرداختند و مدعی بودند که این مراجعه به قصد ایجاد [[الفت]] میان طاغوت و [[پیامبر]]{{صل}} بوده است.
+# [[فقدان ایمان]]: از نظر قرآن مراجعه به طاغوت برای داوری و [[حل اختلاف]]، [[نشانه]] [[بی‌ایمانی]] اشخاص مراجعه کننده است.<ref>نساء، آیات ۶۰ تا ۶۵</ref>
+# [[سیطره]] [[شیطان]]: [[رجوع]] کنندگان به طاغوت برای داوری، تحت سیطره و [[نفوذ]] شیطان هستند و از [[ولایت]] او خارج نیستند.<ref>نساء، آیه ۶۰</ref>
+# [[ظلم به خویشتن]]: مراجعه به طاغوت<ref>دادگاه نا صالح</ref> برای داوری، موجب ظلم به خویشتن است.<ref>نساء، آیات ۶۰ تا ۶۵</ref>
+# [[گرفتاری]] و مصبیت: ارجاع داوری به طاغوت، موجب ابتلای [[جامعه]] به [[مصائب]] و [[مشکلات]] خواهد بود.
+# [[تظاهر]] به [[ندامت]]: کسانی که [[گرایش]] به [[ولایت طاغوت]] و [[حاکمیت]] او دارند، در صورت قرار گرفتن تحت فشار به جای [[توبه واقعی]]، تنها تظاهر به ندامت و [[پشیمانی]] می‌‌کنند.
+# [[انحراف]] جامعه: [[حاکمیّت]] و ولایت طاغوت، موجب انحراف جامعه، و خروج از [[نور]] به سوی ظلمتها و تباهیها می‌‌شود.<ref>بقره، آیات ۲۵۶ و ۲۵۷</ref>
+# [[خلود]] در [[دوزخ]]: [[پذیرش ولایت]] طاغوت، موجب [[جاودانگی]] در [[جهنّم]] است.<ref>[[خلیل منصوری|منصوری، خلیل]]، [[عوامل و آثار ولایت طاغوت (مقاله)|عوامل و آثار ولایت طاغوت]].</ref>.
+==عوامل گرایش به طاغوت از نظر قرآن==
+علل و عواملی موجب می‌‌شود تا شخص طاغوتی یا گرایش به طاغوت پیدا کند. از جمله عوامل گرایش به طاغوت می‌‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
+#بهره‌مندی ناقص از [[شرایع الهی]]: از نظر قرآن، بهره‌مندی ناقص و غیر جامع از [[کتاب آسمانی]]، موجب انحراف [[اهل کتاب]] و [[ایمان آوردن]] آنان به [[طاغوت]] می‌‌شود.<ref>نساء، آیه ۵۱</ref>
+#ارجاع [[قضاوت]] به طاغوت: ارجاع [[داوری]] به [[حاکمان]] طاغوت، به منزله پذیرش [[حاکمیّت]] آنان و قرار گرفتن در زمره آنان خواهد شد. کسانی که در مسایل [[زندگی]] خود به طاغوت به عنوان [[داور]] مراجعه می‌‌کنند در نهایت تحت [[حاکمیت]] و [[سلطه]] آن می‌‌روند.<ref>نساء، آیه ۶۰</ref> از این روست که [[پیامبران]] مامورند تا [[مردم]] را از چنین مراجعه ای باز دارند.<ref>نساء، آیات ۶۰ و ۶۳</ref>
+# [[کفر]]: از نظر [[قرآن کریم]]، کفر، زمینه‌ساز پذیرش [[سرپرستی]] و [[حکومت طاغوت]] در افراد و [[جوامع بشری]] می‌‌شود.<ref>بقره، آیه ۲۵۷</ref>
+#عدم [[پذیرش ولایت]] [[الهی]]: بر اساس [[آموزه‌های وحیانی قرآن]]، عدم پذیرش ولایت الهی، منجرّ به [[انحراف]] از آن و در نتیجه پذیرش ولایت طاغوت می‌‌شود.<ref>[[خلیل منصوری|منصوری، خلیل]]، [[عوامل و آثار ولایت طاغوت (مقاله)|عوامل و آثار ولایت طاغوت]].</ref>.
+==آثار مقابله و اجتناب از [[ولایت طاغوت]]==
+از نظر [[قرآن]]، [[وظیفه]] هر [[انسانی]] آن است که تحت [[ولایت الهی]] باقی بماند؛ یعنی همان طوری که [[ولایت تکوینی خداوند]] همه هستی از جمله [[انسان]] را در بر می‌‌گیرد، خود انسان نیز باید به [[اختیار]] و [[اراده آزاد]] خویش [[ولایت تشریعی]] [[خداوند]] را پذیرفته و از آن [[اطاعت]] و [[پیروی]] کند. بنابراین، مقابله و [[مبارزه]] و نیز اجتناب از ولایت طاغوت به هرشکلی و نوعی ضروری و لازم است.
+البته خداوند در [[آیه]] ۳۶ [[سوره نحل]] به صراحت از اجتناب ولایت طاغوت سخن به میان آورده است. خداوند همچنین نه تنها خواستار [[ایمان]] به ولایت الهی است، بلکه خواهان کفر به ولایت طاغوت است. به سخن دیگر، شخص باید [[تولی و تبری]] داشته باشد و تنها [[تولی]] کفایت نمی‌کنند. از این روست که در [[آیات قرآنی]] از [[مؤمنان]] خواسته شده تا به ولایت طاغوت کفر ورزند.<ref>نساء، آیه ۶۰</ref>
+بر پایه آیه ۲۵۶ [[سوره بقره]] باید این [[اعلان]] [[کفر به طاغوت]] با زبان، همراه با [[تصدیق قلبی]] باشد. این [[برائت]] جویی و کفر نسبت به ولایت طاغوت و تولی جویی به ولایت الهی یک امر اختیاری و ارادی است و شخص باید با [[اراده]] و [[اختیار]] این گونه [[ایمان]] و عمل کند.<ref>بقره، آیه ۲۵۶</ref>
+از نظر [[قرآن]] توجّه به [[عاقبت]] و [[عقوبت]] [[اهل کفر]]، زمینه‌ساز اجتناب از [[کفر]] و [[پذیرش ولایت]] [[طاغوت]] می‌‌شود.<ref>بقره، آیه ۲۵۷</ref> از این روست که در [[آیات قرآنی]] به عاقبت شوم و بد [[اهل]] طاغوت و [[طاغوتیان]] توجه داده است تا دیگران [[پند]] و [[عبرت]] گیرند و به طاغوت [[گرایش]] نیابند. کسانی که از [[ولایت طاغوت]] اجتناب کرده و حتی به مقابله با آن بر می‌‌خیزند، در [[حقیقت]] مؤمنانی هستند که خود را تحت [[ولایت الهی]] قرار داده و از مظاهر ولایت الهی [[پیروی]] و [[اطاعت]] می‌‌کنند. چنین حرکتی از سوی [[انسان]] موجب آثار و پیامدهایی است که برخی از آنان در این جا مطرح می‌‌شود:
+# [[بشارت]] [[الهی]]: اجتناب از [[عبادت طاغوت]] و روی آوردن به [[خداوند]] و ولایت الهی، موجب [[شایستگی]] برای دریافت بشارت الهی است.<ref>زمر، آیه ۱۷</ref>
+# پیروی از بهترین ها: پذیرش [[دعوت]] [[پیامبران]] برای [[عبادت خدا]] و اجتناب از عبادت طاغوت، به مثابه پیروی از بهترین [[عقاید]] و [[افکار]] است که در قالب سخن بیان می‌‌شود.<ref>زمر، آیات ۱۷ و ۱۸</ref>
+# [[هدایت خاص]] الهی: پذیرش دعوت پیامبران برای عبادت خدا و اجتناب از عبادت طاغوت، موجب بهره‌مندی از هدایت خاص الهی می‌‌شود.<ref>همان؛ نحل، آیه ۳۶</ref>
+# [[تقوای الهی]]: [[عبادت]] خالصانه [[خدا]] و اجتناب از عبادت طاغوت، از اوصاف [[تقواپیشگان]] است و کسانی که از آن [[ولایت]] طاغوتی [[پرهیز]] و به ولایت الهی گرایش می‌‌یابند، به [[مقام]] تقوای الهی می‌‌رسند و از آثار آن بهره مند می‌‌شوند.<ref>زمر، آیات ۱۶ تا ۲۰</ref>
+# [[عمل به ارکان]] [[آموزه‌های وحیانی]]: عبادت خدا و اجتناب از عبادت طاغوت، دو رکن اساسی [[تعالیم انبیا]] و پیامبران است و کسانی که این گونه عمل می‌‌کنند، به مهم‌ترین ارکان [[آموزه‌های الهی]] عمل کرده و از آثار آن بهره مند خواهند شد.<ref>نحل، آیه ۳۶</ref>
+# [[نشانه]] [[خردمندی]]: از نظر قرآن اجتناب از ولایت طاغوت نشانه [[خردمندی]] و از صفات [[اولوالالباب]] است.<ref>زمر، آیات ۱۶ تا ۱۸</ref>
+# [[استواری]] و [[تمسک]] به آویزه محکم [[الهی]]: [[کفر به طاغوت]] و [[ایمان به خداوند]]، راهی [[استوار]]، محکم و مطمئن برای [[انسان]] است؛ زیرا این گونه به [[عروه]] الوثقی تسمک جسته و از دستاویزی استوار و محکم و مطمئن [[سود]] می‌‌برد.<ref>بقره، آیه ۲۵۶</ref>
+#بهره‌مندی از [[ولایت الهی]]: [[ایمان به خدا]] و کفر به طاغوت، موجب نیل به [[ولایت خاص]] الهی و بهره‌مندی از آثار آن است.<ref>بقره، آیات ۲۵۶ و ۲۵۷</ref>
+# تمسک به [[ریسمان الهی]]: [[کفر ورزیدن به طاغوت]] و ایمان به خدا، باعث چنگ زدن به ریسمان محکم الهی است.
+# [[هدایت خاص]] و پاداشی الهی: کفر به طاغوت، همراه با ایمان به خداوند، موجب [[رشد]] و هدایت خاص و پاداشی الهی برای انسان می‌‌شود.<ref>[[خلیل منصوری|منصوری، خلیل]]، [[عوامل و آثار ولایت طاغوت (مقاله)|عوامل و آثار ولایت طاغوت]].</ref>.
 == منابع ==
 {{منابع}}
 # [[پرونده:11790.jpg|22px]] [[خلیل منصوری|منصوری، خلیل]]، [[ولایت طاغوت علیه ولایت الله (مقاله)|'''ولایت طاغوت علیه ولایت الله''']]
+# [[پرونده:11790.jpg|22px]] [[خلیل منصوری|منصوری، خلیل]]، [[عوامل و آثار ولایت طاغوت (مقاله)|'''عوامل و آثار ولایت طاغوت''']]
 {{پایان منابع}}
 == پانویس ==
 {{پانویس}}