تنزه از نقایص اخلاقی: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۵ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۰:۵۴

تنزه پیامبران از نقایص اخلاقی

پیامبران و فرستادگان الهی، الگوها و سرمشق‌هایی بی‌نظیر برای هدایت و تربیت بشر به‌شمار می‌آیند. آنان دارای روحی پاک و منزه از هرگونه آلودگی و نقص اخلاقی هستند.

بر اساس آموزه‌های اسلام، پیامبران الهی به مقام عصمت نائل آمده‌اند؛ یعنی آنان از هر نوع گناه و خطا مصون و محفوظ هستند. این عصمت و مصونیت، شامل منزه بودن کامل آنان در برابر نقایص و رذایل اخلاقی نیز می‌شود. پیامبران الهی به دلیل برخورداری از فیض ویژه الهی و روح القدس، از هر نوع آلودگی و زشتی اخلاقی مبرا و مصون هستند.

بر اساس دلیل عقل، از آنجا که انبیای الهی به عنوان الگو و راهنمای بشر مبعوث شده‌اند، باید از هر گونه رفتار و صفت زشت و ناپسند اخلاقی منزه باشند؛ تا بتوانند سرمشق و الگویی شایسته برای هدایت امت خود محسوب گردند. چنانچه پیامبری دچار نقص اخلاقی شود یا مرتکب عمل زشتی گردد، دیگر نمی‌تواند مورد اعتماد و اطمینان مردم قرار گیرد و رسالت هدایت را به انجام رساند.

بنابراین انبیای الهی هرگز مرتکب هیچ‌گونه رذیله اخلاقی - از قبیل: دروغگویی، خیانت، حسادت، خودخواهی، غرور، کبر و طغیان، بخل و حرص، تنبلی و سستی، ترس و جبن و مانند آن - نمی‌شدند. آنان الگو و مظهر تمامی فضایل و ارزش‌های اخلاقی به شمار می‌رفتند و با الهام از روح پاک خویش، راهنمایی‌هایی بی‌نظیر در تزکیه نفوس و اصلاح اخلاقیات ارائه می‌دادند.

عصمت و منزه بودن پیامبران از عیوب اخلاقی، نشان‌دهنده امانت‌داری و درستکاری آنان در انجام رسالت الهی و ابلاغ پیام‌های آسمانی است. این موضوع، اعتبار و اطمینان مردم نسبت به سخنان و اقدامات پیامبران را تضمین می‌کند و زمینه را برای پیروی و اطاعت مردم از آنان فراهم می‌آورد.

تنزه امامان از نقایص اخلاقی

امامان از اهل بیت(ع) - در اعتقادات شیعه - دارای عصمت و مصونیت از گناه و خطا هستند. این عصمت، شامل مصونیت از هرگونه انحراف و نقص اخلاقی نیز می‌شود. طبق دلیل عقل، امام باید از عیوب خَلقی، رذایل خُلقی و نقائص عملی منزّه باشد^[۱]؛ زیرا وجود نقائص در او موجب نفرت و عدم رغبت به او می‌شود و این با وجوب اطاعت از امام و انقیاد در برابر او تنافی دارد و موجب نقض غرض است^[۲].^[۳]. همچنین، امام به عنوان الگو و اسوه جامعه اسلامی، باید از هرگونه صفت زشت و ناپسند اخلاقی مبرا باشد؛ تا بتواند الگویی کامل و شایسته برای مردم به شمار آید. به همین دلیل، امامان معصوم بالاترین مراتب فضیلت و اخلاق کامل را دارا هستند و الگو و سرمشقی نیکو در تزکیه و استقامت به‌شمار می‌روند. آنان هیچ‌گاه مرتکب دروغ، خیانت، حسادت و سایر انحرافات اخلاقی نمی‌شدند و کاملاً از هر آلودگی معنوی پاک بودند. امامان معصوم تجسم فضائل و اخلاق پسندیده‌ای هستند که اسلام بر آن تأکید دارد و به برکت کمال اخلاقی‌شان، قادرند جامعه را اصلاح و نفوس را تهذیب و تزکیه کنند. بنابراین امامان از هر نقص و عیب اخلاقی منزه هستند.

↑ آملی، عزالدین، رساله حسنیه، ص۵۵۸.
↑ لاهیجی، عبدالرزاق، سرمایه ایمان، ص۱۱۵.
↑ اژدر و احمدی امیری، مقاله «امامت»، دانشنامه امام خمینی ج۲، ص۲۴۶.

[1] آملی، عزالدین، رساله حسنیه، ص۵۵۸.

[2] لاهیجی، عبدالرزاق، سرمایه ایمان، ص۱۱۵.

[3] اژدر و احمدی امیری، مقاله «امامت»، دانشنامه امام خمینی ج۲، ص۲۴۶.

[۱]

[۲]

[۳]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
 == تنزه پیامبران از نقایص اخلاقی  ==
+[[پیامبران]] و [[فرستادگان الهی]]، [[الگوها]] و سرمشق‌هایی بی‌نظیر برای [[هدایت]] و [[تربیت بشر]] به‌شمار می‌آیند. آنان دارای روحی [[پاک]] و [[منزه]] از هرگونه [[آلودگی]] و [[نقص اخلاقی]] هستند.
+بر اساس [[آموزه‌های اسلام]]، [[پیامبران الهی]] به [[مقام عصمت]] نائل آمده‌اند؛ یعنی آنان از هر نوع [[گناه]] و [[خطا]] مصون و محفوظ هستند. این [[عصمت]] و مصونیت، شامل [[منزه بودن]] کامل آنان در برابر نقایص و [[رذایل اخلاقی]] نیز می‌شود. پیامبران الهی به دلیل برخورداری از [[فیض ویژه الهی]] و [[روح القدس]]، از هر نوع آلودگی و [[زشتی]] [[اخلاقی]] مبرا و مصون هستند.
+بر اساس [[دلیل عقل]]، از آنجا که [[انبیای الهی]] به عنوان [[الگو]] و راهنمای [[بشر]] [[مبعوث]] شده‌اند، باید از هر گونه [[رفتار]] و صفت [[زشت]] و [[ناپسند]] اخلاقی منزه باشند؛ تا بتوانند [[سرمشق]] و الگویی شایسته برای [[هدایت امت]] خود محسوب گردند. چنانچه [[پیامبری]] دچار نقص اخلاقی شود یا مرتکب عمل زشتی گردد، دیگر نمی‌تواند مورد [[اعتماد]] و [[اطمینان]] [[مردم]] قرار گیرد و [[رسالت]] هدایت را به انجام رساند.
+بنابراین انبیای الهی هرگز مرتکب هیچ‌گونه [[رذیله اخلاقی]] - از قبیل: [[دروغگویی]]، [[خیانت]]، [[حسادت]]، [[خودخواهی]]، [[غرور]]، [[کبر]] و [[طغیان]]، [[بخل]] و [[حرص]]، [[تنبلی]] و [[سستی]]، [[ترس]] و [[جبن]] و مانند آن - نمی‌شدند. آنان الگو و [[مظهر]] تمامی [[فضایل]] و [[ارزش‌های اخلاقی]] به شمار می‌رفتند و با الهام از روح پاک خویش، راهنمایی‌هایی بی‌نظیر در [[تزکیه نفوس]] و [[اصلاح]] [[اخلاقیات]] ارائه می‌دادند.
+عصمت و منزه بودن پیامبران از [[عیوب اخلاقی]]، نشان‌دهنده [[امانت‌داری]] و درستکاری آنان در انجام [[رسالت الهی]] و [[ابلاغ]] [[پیام‌های آسمانی]] است. این موضوع، اعتبار و اطمینان مردم نسبت به سخنان و اقدامات پیامبران را تضمین می‌کند و زمینه را برای [[پیروی]] و [[اطاعت]] مردم از آنان فراهم می‌آورد.
 == تنزه امامان از نقایص اخلاقی  ==
 [[امامان از اهل بیت]]{{ع}} - در [[اعتقادات شیعه]] - دارای [[عصمت]] و [[مصونیت از گناه]] و [[مصونیت از خطا|خطا]] هستند. این عصمت، شامل مصونیت از هرگونه [[انحراف اخلاقی|انحراف]] و [[نقص اخلاقی]] نیز می‌شود. طبق [[دلیل عقل]]، [[امام]] باید از [[عیوب خَلقی]]، [[رذایل خُلقی]] و نقائص عملی [[منزّه]] باشد<ref>آملی، عزالدین، رساله حسنیه، ص۵۵۸.</ref>؛ زیرا وجود نقائص در او موجب [[نفرت]] و عدم [[رغبت]] به او می‌شود و این با [[وجوب اطاعت از امام]] و [[انقیاد]] در برابر او تنافی دارد و موجب [[نقض غرض]] است<ref>لاهیجی، عبدالرزاق، سرمایه ایمان، ص۱۱۵.</ref>.<ref>[[علی رضا اژدر|اژدر]] و [[سید علی احمدی امیری|احمدی امیری]]، [[امامت - اژدر و احمدی امیری (مقاله)| مقاله «امامت»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۲ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی ج۲]]، ص۲۴۶.</ref>. همچنین، امام به عنوان [[الگو]] و [[اسوه]] [[جامعه اسلامی]]، باید از هرگونه صفت [[زشت]] و [[ناپسند]] اخلاقی مبرا باشد؛ تا بتواند الگویی کامل و شایسته برای [[مردم]] به شمار آید. به همین دلیل، [[امامان معصوم]] بالاترین مراتب [[فضیلت]] و [[اخلاق کامل]] را دارا هستند و الگو و سرمشقی [[نیکو]] در [[تزکیه]] و [[استقامت]] به‌شمار می‌روند. آنان هیچ‌گاه مرتکب [[دروغ]]، [[خیانت]]، [[حسادت]] و سایر [[انحرافات اخلاقی]] نمی‌شدند و کاملاً از هر [[آلودگی معنوی]] [[پاک]] بودند. امامان معصوم تجسم [[فضائل]] و [[اخلاق]] پسندیده‌ای هستند که [[اسلام]] بر آن تأکید دارد و به [[برکت]] کمال اخلاقی‌شان، قادرند [[جامعه]] را [[اصلاح]] و [[نفوس]] را [[تهذیب]] و تزکیه کنند. بنابراین [[امامان]] از هر نقص و [[عیب اخلاقی]] [[منزه]] هستند.