بسام بن عبدالله اسدی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط| موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[بسام بن عبدالله اسدی در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط  = }}
{{مدخل مرتبط| موضوع مرتبط = اصحاب امام باقر| عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[بسام بن عبدالله اسدی در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط  = }}
== مقدمه ==
== مقدمه ==
بسام بن عبدالله از [[آزاد]] شدگان [[بنی هاشم]] یا [[بنی اسد]] است و از [[شیعیان]] و [[خواص]] [[اصحاب امام صادق]]{{ع}} به شمار می‌‌رود. [[ابن عقده]] نیز نام وی را در [[رجال شیعه]] ذکر کرده است. [[نجاشی]] و [[شیخ طوسی]] او را در شمار [[اصحاب امام باقر]]{{ع}} و [[امام صادق]]{{ع}} آورده‌اند، [[برقی]] او را فقط در میان اصحاب [[امام باقر]]{{ع}} نام برده است. هر چند در [[رجالیون]] [[شیعه]] [[علامه مجلسی]] و [[مامقانی]] او را حَسَن و امامیِ [[غیر موثق]] دانسته‌اند، اما همه [[رجالیون اهل سنت]]، مانند: [[احمد بن حنبل]]، [[حاکم]]، [[ابوحاتم]]، [[یحیی بن معین]]، [[ابن نمیر]] و [[ابن حبان]] او را [[توثیق]] کرده‌اند، جز آنکه ابن حبان تصریح می‌‌کند او گاهی دچار [[خطا]] و [[اشتباه]] می‌‌شده است. [[ابن حجر]] نیز وی را [[صدوق]] خوانده است<ref>معجم رجال الحدیث ۲۹۸/ ۳؛ تهذیب الکمال ۵۸/ ۴ و تقریب التهذیب ۹۶/ ۱.</ref>.
[[ابوعبدالله بسام بن عبدالله صیرفی أسدی کوفی]] از [[هم‌پیمانان]] [[بنی هاشم]] و از [[اصحاب]] [[امام باقر]] و [[امام صادق]]{{عم}} بود<ref>رجال الطوسی ۱۱۰ و ۱۵۹ رجال ابن داوود ۶۹.</ref> و از آن بزرگواران<ref>رجال النجاشی ۱/۲۸۲ تنقیح المقال ۱/۱۶۸.</ref> و کسانی چون [[ابوطفیل]] و [[زید بن علی بن حسین]]{{ع}}<ref>خلاصة تهذیب تهذیب الکمال ۱/۴۳۴ تهذیب الکمال ۴/۵۸.</ref> روایاتی نقل کرده است. کسانی چون [[محمد بن فضیل ضبی]]،<ref>تنقیح المقال ۱/۱۶۸.</ref> [[ابان بن عثمان]]،<ref>مناقب آل ابی طالب{{ع}} ۴/۳۰۳.</ref> [[حاتم بن اسماعیل]] و [[خلاد بن یحیی]]<ref>اعیان الشیعه ۳/۵۶۵.</ref> از وی [[روایت]] کرده‌اند. او دارای تألیفی به نام کتاب الحدیث می‌‌باشد.<ref>رجال النجاشی ۱/۲۸۲ تنقیح المقال ۱/۱۶۸.</ref> وی از [[دوستداران]] [[اهل بیت]]{{ع}}<ref>تنقیح المقال ۱/۱۶۸.</ref> و از [[خواص]] [[اصحاب امام صادق]]{{ع}} به شمار می‌‌رفت <ref>خلاصة تهذیب تهذیب الکمال ۱/۴۳۴ تهذیب الکمال ۴/۵۸.</ref> و فردی مورد [[اعتماد]] و [[راستگو]] بود.<ref>الذریعه ۶/۳۱۵.</ref> وی در نهایت به دستور [[منصور عباسی]] کشته شد<ref> جامع الرواة ۱/۱۲۰ تنقیح المقال ۱/۱۶۸.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص۱۹۹.</ref>
 
[[احادیث]] وی در [[جوامع روایی]] [[سنی]] و [[شیعی]] مانند: [[سنن نسائی]]، [[تهذیب]]، [[استبصار]] و [[کافی]] آمده است.
 
او از کسانی چون: امام باقر{{ع}}، امام صادق{{ع}}، [[حسن بن عمرو فقیمی]]، [[عطاء بن ابی رباح]]، [[عکرمه]]، [[زید بن علی]]{{ع}}، [[ابوطفیل عامر بن واثله لیثی]]، [[عبدالله بن یامین]]، [[عون بن ابی جحیفه]] و [[یحیی بن سام]] [[روایت]] کرده است.
 
از او کسانی چون: [[اسماعیل بن بهرام]]، [[حاتم بن اسماعیل]]، [[حسن بن عطیه بن نجیح قرشی]]، [[خلاد بن یحیی]]، [[سعید بن محمد وراق]]، [[شبابة بن سوّار]]، [[عبدالله بن مبارک]]، [[وکیع بن جراح]] و [[ابونعیم]] روایت کرده اند<ref>تهذیب الکمال ۵۸/ ۴.</ref>.
 
برخی نقل کرده اند: امام صادق{{ع}} در [[حیره]]، بر در کاخ منصور [[خلیفه]] عبّاسی بود که از به [[قتل]] رسیدن بسّام [[آگاه]] شد و [[قاتل]] او را به [[دوزخ]] [[بشارت]] داد<ref>معجم رجال الحدیث ۲۹۹/ ۳ و رجال کشی / ش ۴۴۹.</ref>.
 
از آنچه گذشت بر می‌‌آید که وی پیش از سال ۱۴۵ﻫ.ق کشته شد؛ زیرا حیره پیش از بنیان نهادن [[شهر]] [[بغداد]] در سال ۱۴۵ﻫ.ق پایتخت [[عبّاسیان]] بوده است.<ref>[[ح‍س‍ی‍ن‌ ع‍زی‍زی‌|عزیزی]]، [[پ‍روی‍ز رس‍ت‍گ‍ار|رستگار]]، [[ی‍وس‍ف‌ ب‍ی‍ات‌|بیات]]، [[راویان مشترک ج۲ (کتاب)|راویان مشترک]]،  ج۲، ص 37.</ref>


== منابع ==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
# [[پرونده:IM010597.jpg|22px]] [[ح‍س‍ی‍ن‌ ع‍زی‍زی‌|عزیزی]]، [[پ‍روی‍ز رس‍ت‍گ‍ار|رستگار]]، [[ی‍وس‍ف‌ ب‍ی‍ات‌|بیات]]، [[راویان مشترک ج۲ (کتاب)|'''راویان مشترک ج۲''']]
# [[پرونده: IM009687.jpg|22px]] جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


== پانویس ==
== پانویس ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}
[[رده:اعلام]]
[[رده:یاران امام صادق]]
[[رده:یاران امام باقر]]

نسخهٔ ‏۷ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۲۳

مقدمه

ابوعبدالله بسام بن عبدالله صیرفی أسدی کوفی از هم‌پیمانان بنی هاشم و از اصحاب امام باقر و امام صادق(ع) بود[۱] و از آن بزرگواران[۲] و کسانی چون ابوطفیل و زید بن علی بن حسین(ع)[۳] روایاتی نقل کرده است. کسانی چون محمد بن فضیل ضبی،[۴] ابان بن عثمان،[۵] حاتم بن اسماعیل و خلاد بن یحیی[۶] از وی روایت کرده‌اند. او دارای تألیفی به نام کتاب الحدیث می‌‌باشد.[۷] وی از دوستداران اهل بیت(ع)[۸] و از خواص اصحاب امام صادق(ع) به شمار می‌‌رفت [۹] و فردی مورد اعتماد و راستگو بود.[۱۰] وی در نهایت به دستور منصور عباسی کشته شد[۱۱].[۱۲]

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. رجال الطوسی ۱۱۰ و ۱۵۹ رجال ابن داوود ۶۹.
  2. رجال النجاشی ۱/۲۸۲ تنقیح المقال ۱/۱۶۸.
  3. خلاصة تهذیب تهذیب الکمال ۱/۴۳۴ تهذیب الکمال ۴/۵۸.
  4. تنقیح المقال ۱/۱۶۸.
  5. مناقب آل ابی طالب(ع) ۴/۳۰۳.
  6. اعیان الشیعه ۳/۵۶۵.
  7. رجال النجاشی ۱/۲۸۲ تنقیح المقال ۱/۱۶۸.
  8. تنقیح المقال ۱/۱۶۸.
  9. خلاصة تهذیب تهذیب الکمال ۱/۴۳۴ تهذیب الکمال ۴/۵۸.
  10. الذریعه ۶/۳۱۵.
  11. جامع الرواة ۱/۱۲۰ تنقیح المقال ۱/۱۶۸.
  12. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۱۹۹.