بحث:زبور: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «==نویسنده: آقای پورانزاب== ==مقدمه== *از نظر لغوی به معنای نوشته و کتاب است و در ا...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
*از نظر لغوی به معنای نوشته و کتاب است و در اصطلاح نام کتابی است که بر [[حضرت داوود]] {{ع}} از [[پیامبران بنی‌اسرائیل]] نازل گشت. زبور به زبان عبری است و سراسر، [[اندرز]] و [[دعا]] و [[مناجات]] با ایزد [[متعال]] و [[تجلیل]] [[مقام]] ربوبی است و پس از تورات [[نزول]] یافته است<ref>اعلام القرآن، ۳۴۶ و ۳۴۷؛ معارف و معاریف، ۳/ ۱۱۱۳.</ref>. بنابر [[روایات اسلامی]]، وجه تسمیه این کتاب آن است که به صورت مجموعه‌ای مکتوب بر [[الواح]] فرود آمده است<ref>بحار الانوار، ۱۴/ ۳۳.</ref>. [[قرآن کریم]] سه بار از زبور یاد کرده و از برخی ویژگی‌های آن سخن گفته است. در [[آیات قرآنی]] تصریح شده است که زبور، کتاب [[داوود]] {{ع}} است<ref>{{متن قرآن| إِنَّا أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ كَمَا أَوْحَيْنَا إِلَى نُوحٍ وَالنَّبِيِّينَ مِن بَعْدِهِ وَأَوْحَيْنَا إِلَى إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ وَإِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ وَالأَسْبَاطِ وَعِيسَى وَأَيُّوبَ وَيُونُسَ وَهَارُونَ وَسُلَيْمَانَ وَآتَيْنَا دَاوُودَ زَبُورًا }}؛ سوره نساء، آیه ۱۶۳.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 275.</ref>. | *از نظر لغوی به معنای نوشته و کتاب است و در اصطلاح نام کتابی است که بر [[حضرت داوود]] {{ع}} از [[پیامبران بنی‌اسرائیل]] نازل گشت. زبور به زبان عبری است و سراسر، [[اندرز]] و [[دعا]] و [[مناجات]] با ایزد [[متعال]] و [[تجلیل]] [[مقام]] ربوبی است و پس از تورات [[نزول]] یافته است<ref>اعلام القرآن، ۳۴۶ و ۳۴۷؛ معارف و معاریف، ۳/ ۱۱۱۳.</ref>. بنابر [[روایات اسلامی]]، وجه تسمیه این کتاب آن است که به صورت مجموعه‌ای مکتوب بر [[الواح]] فرود آمده است<ref>بحار الانوار، ۱۴/ ۳۳.</ref>. [[قرآن کریم]] سه بار از زبور یاد کرده و از برخی ویژگی‌های آن سخن گفته است. در [[آیات قرآنی]] تصریح شده است که زبور، کتاب [[داوود]] {{ع}} است<ref>{{متن قرآن| إِنَّا أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ كَمَا أَوْحَيْنَا إِلَى نُوحٍ وَالنَّبِيِّينَ مِن بَعْدِهِ وَأَوْحَيْنَا إِلَى إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ وَإِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ وَالأَسْبَاطِ وَعِيسَى وَأَيُّوبَ وَيُونُسَ وَهَارُونَ وَسُلَيْمَانَ وَآتَيْنَا دَاوُودَ زَبُورًا }}؛ سوره نساء، آیه ۱۶۳.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 275.</ref>. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۴ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۰۰
مقدمه
- از نظر لغوی به معنای نوشته و کتاب است و در اصطلاح نام کتابی است که بر حضرت داوود (ع) از پیامبران بنی‌اسرائیل نازل گشت. زبور به زبان عبری است و سراسر، اندرز و دعا و مناجات با ایزد متعال و تجلیل مقام ربوبی است و پس از تورات نزول یافته است[۱]. بنابر روایات اسلامی، وجه تسمیه این کتاب آن است که به صورت مجموعه‌ای مکتوب بر الواح فرود آمده است[۲]. قرآن کریم سه بار از زبور یاد کرده و از برخی ویژگی‌های آن سخن گفته است. در آیات قرآنی تصریح شده است که زبور، کتاب داوود (ع) است[۳][۴].
- کتاب‌های آسمانی بر دو دسته‌اند: یکی آنها که احکام تشریعی ویژه‌ای دارند و از آیینی نو سخن می‌گویند و دیگر، کتاب‌هایی که احکام جدیدی در خود ندارند؛ بلکه بیش‌تر به موضوعات و مسائل اخلاقی می‌پردازند. زبور از دسته دوم است[۵]. گواه است بر این حقیقت آنکه هم اینک، مزامیر در ضمن عهد عتیق و پس از تورات جای دارد و حالت مستقل ندارد[۶].قرآن در جایی دیگر فرموده است: "برخی از پیامبران را بر برخی دیگر برتری بخشیدیم و به داوود، زبور را دادیم"[۷]. از این آیه بر می‌آید که زبور از دلایل برتری داوود (ع) بر بسیاری از پیامبران است. از منابع تاریخی و دینی بر می‌آید که داوود (ع) حکومت و کشوری عظیم داشته است؛ ولی خداوند، قدرت و هیبت و سلطنت داوود (ع) را دلیل برتری او نمی‌داند؛ بلکه در این باره از زبور یاد می‌کند[۸][۹].
- در جایی دیگر از قرآن کریم آمده است: "در حقیقت، در زبور پس از تورات نوشتیم: زمین را بندگان صالح من به ارث می‌بَرَند"[۱۰]. مضمون این آیه در کتاب مقدس، مزمور ۳۷ به چشم می‌آید[۱۱]. از این حقیقت بر می‌آید که بخش‌هایی از زبور هنوز در کتاب مقدس وجود دارد و از تحریف دور مانده است[۱۲]. یهودیان و مسیحیان خود معترف‌اند که از ۱۵۰ مزمور در عهد عتیق، تنها ۷۱ یا ۷۳ مزمور را می‌توان به داوود (ع) نسبت داد و دیگر مزامیر در سالیان دیگر افزوده شده‌اند[۱۳]. مزامیر از آغاز تا انجام به صورت شعر است و بخش بزرگ آن به دعا و پرستش می‌پردازد.مزامیر را نمی‌توان مجموعه‌ای مدون از آموزه‌های الهیاتی دانست. الهیات مزامیر، بیش‌تر بر حالت اعتراف و مبتنی بر حمد و ثنا است نه نظام‌مند و استدلالی. از این رو، نمی‌توان با خلاصه کردن این الهیات یا بیان آن به گونه عینی، تصویری درست از آن به دست داد. وانگهی، هر گونه جمع‌بندی مزامیر، مشکلاتی بیش‌تر می‌آفریند.
- مزامیر، مجموعه‌ای بزرگ از قطعات مستقل و مختلفی است که برای اهداف گوناگون و در قرون متمادی نوشته شده‌اند.
فراهم آوردن تلخیصی از مزامیر نه تنها کامل نمی‌نماید که از پاره‌ای جهات تصنعی نیز جلوه می‌کند[۱۴]. این همه، حکایت از آن دارد که کتاب زبور فعلی را نمی‌توان یک کتاب شریعت و کاملًا آسمانی پنداشت[۱۵].
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ اعلام القرآن، ۳۴۶ و ۳۴۷؛ معارف و معاریف، ۳/ ۱۱۱۳.
- ↑ بحار الانوار، ۱۴/ ۳۳.
- ↑ ﴿ إِنَّا أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ كَمَا أَوْحَيْنَا إِلَى نُوحٍ وَالنَّبِيِّينَ مِن بَعْدِهِ وَأَوْحَيْنَا إِلَى إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ وَإِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ وَالأَسْبَاطِ وَعِيسَى وَأَيُّوبَ وَيُونُسَ وَهَارُونَ وَسُلَيْمَانَ وَآتَيْنَا دَاوُودَ زَبُورًا ﴾؛ سوره نساء، آیه ۱۶۳.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص 275.
- ↑ تفسیر نمونه، ۴/ ۲۱۴.
- ↑ کتاب مقدس، ۸۳۰.
- ↑ ﴿وَرَبُّكَ أَعْلَمُ بِمَن فِي السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ وَلَقَدْ فَضَّلْنَا بَعْضَ النَّبِيِّينَ عَلَى بَعْضٍ وَآتَيْنَا دَاوُودَ زَبُورًا ﴾؛ سوره اسراء، آیه ۵۵.
- ↑ تفسیر نمونه، ۱۲/ ۱۶۱.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص 275.
- ↑ ﴿وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ ﴾؛ سوره انبیاء، آیه ۱۰۵.
- ↑ کتاب مقدس، ۸۵۶.
- ↑ تفسیر نمونه، ۱۳/ ۵۲۰.
- ↑ قاموس کتاب مقدس، ۸۰۰- ۷۹۶؛ تاریخ مختصر ادیان بزرگ، ۲۷۹ و ۲۸۰.
- ↑ دائرة المعارف کتاب مقدس، ۱۹۶.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص 276.