توفیق: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۴: خط ۴:
توفیق آن است که همه عوامل و اسباب برای [[انسان]] فراهم گردد، تا به [[خواسته‌ها]] و اهدافش برسد و میان [[انسان]] و هدف‌هایش مطابقت و هماهنگی باشد. در اصطلاح [[دینی]] بیشتر در موارد خوب و فراهم آمدن اسباب رشد و ترقی و [[پیشرفت]] به کار می‌رود. به چنین [[انسان‌ها]] "موفّق" گفته می‌شود.
توفیق آن است که همه عوامل و اسباب برای [[انسان]] فراهم گردد، تا به [[خواسته‌ها]] و اهدافش برسد و میان [[انسان]] و هدف‌هایش مطابقت و هماهنگی باشد. در اصطلاح [[دینی]] بیشتر در موارد خوب و فراهم آمدن اسباب رشد و ترقی و [[پیشرفت]] به کار می‌رود. به چنین [[انسان‌ها]] "موفّق" گفته می‌شود.


توفیق‌دهنده اصلی خداست و هر کس به هر مقصود خیری می‌رسد، باید توفیق [[الهی]] را در پشت آن ببیند {{متن قرآن|وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ}}<ref>و توفیق من جز با [[خداوند]] نیست؛ [[سوره]] [[هود]]، [[آیه]] ۸۸.</ref>. اگر [[خدا]] نخواهد و [[جور]] نکند، هیچ کاری سامان نمی‌پذیرد. حتّی باید توفیق کسب [[علم]]، تلاش برای [[روزی حلال]]، [[توبه از گناه]]، [[خدمت به مردم]]، [[صله رحم]]، [[جهاد]] در [[راه خدا]] و عمل به [[تکلیف]] را هم از [[خدا]] خواست و به تناسب این [[خواسته‌ها]] [[اقدام]] و عمل کرد. از تو حرکت، از [[خدا]] [[برکت]]<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]].</ref>.
توفیق‌دهنده اصلی خداست و هر کس به هر مقصود خیری می‌رسد، باید توفیق [[الهی]] را در پشت آن ببیند {{متن قرآن|وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ}}<ref>و توفیق من جز با [[خداوند]] نیست؛ [[سوره]] [[هود]]، [[آیه]] ۸۸.</ref>. اگر [[خدا]] نخواهد و [[جور]] نکند، هیچ کاری سامان نمی‌پذیرد. حتّی باید توفیق کسب [[علم]]، تلاش برای روزی حلال، [[توبه از گناه]]، خدمت به مردم، [[صله رحم]]، [[جهاد]] در [[راه خدا]] و عمل به [[تکلیف]] را هم از [[خدا]] خواست و به تناسب این [[خواسته‌ها]] [[اقدام]] و عمل کرد. از تو حرکت، از [[خدا]] [[برکت]]<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]].</ref>.


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۱۶

مقدمه

توفیق آن است که همه عوامل و اسباب برای انسان فراهم گردد، تا به خواسته‌ها و اهدافش برسد و میان انسان و هدف‌هایش مطابقت و هماهنگی باشد. در اصطلاح دینی بیشتر در موارد خوب و فراهم آمدن اسباب رشد و ترقی و پیشرفت به کار می‌رود. به چنین انسان‌ها "موفّق" گفته می‌شود.

توفیق‌دهنده اصلی خداست و هر کس به هر مقصود خیری می‌رسد، باید توفیق الهی را در پشت آن ببیند وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ[۱]. اگر خدا نخواهد و جور نکند، هیچ کاری سامان نمی‌پذیرد. حتّی باید توفیق کسب علم، تلاش برای روزی حلال، توبه از گناه، خدمت به مردم، صله رحم، جهاد در راه خدا و عمل به تکلیف را هم از خدا خواست و به تناسب این خواسته‌ها اقدام و عمل کرد. از تو حرکت، از خدا برکت[۲].

منابع

پانویس

  1. و توفیق من جز با خداوند نیست؛ سوره هود، آیه ۸۸.
  2. محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی.