شفق سرخ: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←مقدمه) |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
[[روایت]] است از [[ابن عباس]] که سرخی شفق، از روزی دیده شد و پدید آمد که حسین{{ع}} [[شهید]] شد و [[آسمان]] در [[شهادت]] او [[خون]] گریست و از آن بیشتر، این رنگ سرخ در افق دیده نشده بود: {{عربی|"انّ یوم قتل الحسین{{ع}} قطرت السّماء دما و انّ هذه الحمره الّتی فی السّماء ظهرت یوم قتله و لم‌تر قبله"}}<ref>احقاق الحق، ج۱۱، ص۴۶۱.</ref>. و از [[امام رضا]]{{ع}} روایت است: {{متن حدیث|لَمَّا قُتِلَ جَدِّيَ الْحُسَيْنُ أَمْطَرَتِ السَّمَاءُ دَماً وَ تُرَاباً أَحْمَرَ}}<ref>اثبات الهداه، ج۵، ص۱۷۹.</ref>. که بارش خون و خاک سرخ را می‌رساند. گریست در غمت [[زمان]]، به خون نشست آسمان | [[روایت]] است از [[ابن عباس]] که سرخی شفق، از روزی دیده شد و پدید آمد که حسین{{ع}} [[شهید]] شد و [[آسمان]] در [[شهادت]] او [[خون]] گریست و از آن بیشتر، این رنگ سرخ در افق دیده نشده بود: {{عربی|"انّ یوم قتل الحسین{{ع}} قطرت السّماء دما و انّ هذه الحمره الّتی فی السّماء ظهرت یوم قتله و لم‌تر قبله"}}<ref>احقاق الحق، ج۱۱، ص۴۶۱.</ref>. و از [[امام رضا]]{{ع}} روایت است: {{متن حدیث|لَمَّا قُتِلَ جَدِّيَ الْحُسَيْنُ أَمْطَرَتِ السَّمَاءُ دَماً وَ تُرَاباً أَحْمَرَ}}<ref>اثبات الهداه، ج۵، ص۱۷۹.</ref>. که بارش خون و خاک سرخ را می‌رساند. گریست در غمت [[زمان]]، به خون نشست آسمان شب و سیاهپوشی‌اش شد [[آیت]] عزای تو رنگین شدن افق، از جمله [[نشانه‌ها]] و آثار شگفت دیگری است که در [[روایات]] آمده که پس از [[حادثۀ کربلا]] و شهادت امام، در [[جهان]] دیده شد<ref>بحار الأنوار، ج۴۵، ص۲۰۴ به بعد؛ عبرات المصطفین، ج۲، ص۱۷۴.</ref>. و طبق نقل‌های متعدّد در منابع مختلف، سابقۀ شفق سرخ در آسمان، به شهادت [[ابا عبدالله]]{{ع}} بر می‌گردد. از [[محمد بن سیرین]] نیز نقل شده که این [[سرخی آسمان]] بعد از کشته شدن حسین{{ع}} دیده شد و نیز از [[امام باقر]]{{ع}} روایت است که آسمان در شهادت [[حضرت یحیی]] و [[حضرت حسین]]{{ع}} سرخ شد<ref>اثبات الهده، ج۵، ص۱۹۹؛ تاریخ الاسلام، ج۵، ص۱۵.</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص۲۷۶.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۴۰
مقدمه
روایت است از ابن عباس که سرخی شفق، از روزی دیده شد و پدید آمد که حسین(ع) شهید شد و آسمان در شهادت او خون گریست و از آن بیشتر، این رنگ سرخ در افق دیده نشده بود: "انّ یوم قتل الحسین(ع) قطرت السّماء دما و انّ هذه الحمره الّتی فی السّماء ظهرت یوم قتله و لم‌تر قبله"[۱]. و از امام رضا(ع) روایت است: «لَمَّا قُتِلَ جَدِّيَ الْحُسَيْنُ أَمْطَرَتِ السَّمَاءُ دَماً وَ تُرَاباً أَحْمَرَ»[۲]. که بارش خون و خاک سرخ را می‌رساند. گریست در غمت زمان، به خون نشست آسمان شب و سیاهپوشی‌اش شد آیت عزای تو رنگین شدن افق، از جمله نشانه‌ها و آثار شگفت دیگری است که در روایات آمده که پس از حادثۀ کربلا و شهادت امام، در جهان دیده شد[۳]. و طبق نقل‌های متعدّد در منابع مختلف، سابقۀ شفق سرخ در آسمان، به شهادت ابا عبدالله(ع) بر می‌گردد. از محمد بن سیرین نیز نقل شده که این سرخی آسمان بعد از کشته شدن حسین(ع) دیده شد و نیز از امام باقر(ع) روایت است که آسمان در شهادت حضرت یحیی و حضرت حسین(ع) سرخ شد[۴].[۵]
منابع
پانویس
- ↑ احقاق الحق، ج۱۱، ص۴۶۱.
- ↑ اثبات الهداه، ج۵، ص۱۷۹.
- ↑ بحار الأنوار، ج۴۵، ص۲۰۴ به بعد؛ عبرات المصطفین، ج۲، ص۱۷۴.
- ↑ اثبات الهده، ج۵، ص۱۹۹؛ تاریخ الاسلام، ج۵، ص۱۵.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص۲۷۶.