شفاعت امام مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
[[رسول خدا]] {{صل}} فرمود: "من در حوض کوثر بر شما وارد می‌شوم | [[رسول خدا]] {{صل}} فرمود: "من در حوض کوثر بر شما وارد می‌شوم و تو ای [[امام علی|علی]] ساقی هستی و [[امام حسن|حسن]] حمایت‌کننده و [[امام حسین|حسین]] فرمان‌دهنده و [[امام سجاد|علی بن الحسین]] تقسیم‌کننده و [[امام باقر|محمد بن علی]] نشردهنده و [[امام صادق|جعفر بن محمد]] بسیج‌کننده و [[امام کاظم|موسی بن جعفر]] شمارش‌کننده محبان و مبغضان و بازدارنده منافقان و [[امام رضا|علی بن موسی]] زینت‌کننده مؤمنین و [[امام جواد|محمد بن علی]] فرودآورنده اهل بهشت به منزلگاه‌ها و درجات‌شان و [[امام هادی|علی بن محمد]] خطیب و سخنور شیعیانش و تزویج کننده آن‌ها با حور العین و [[امام عسکری|حسن بن علی]] چراغ اهل بهشت که از آن روشنی می‌گیرند و [[امام مهدی]] شفاعت‌کننده آن‌هاست روز قیامت؛ روزی که خداوند اجازه نمی‌دهد شفاعت را، جز به کسی که راضی باشد به شفاعت او"<ref>غایة المرام، ص ۶۹۲ (به نقل از مکیال المکارم، ج ۱، ص ۱۳۵).</ref>. | ||
طبقه این حدیث ـ با این‌که تمام [[امامان]] {{عم}} روز [[قیامت]] [[شفیع]] هستند ـ شفاعت به [[حضرت حجت]] {{ع}} اختصاص داده شده است. البته شفاعت ایشان به منکران [[حضرت مهدی]] {{ع}} نمی‌رسد، چون انکار حضرت حجت {{ع}}، انکار [[پیامبر]] {{صل}} است؛ زیرا [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: "هر کس به [[امامت]] پدران و فرزندانم اقرار داشته باشد، ولی مهدی از فرزندان مرا انکار نماید، مانند آن است که به همه پیغمبران اقرار و اعتقاد داشته باشد و محمد {{صل}} را انکار کند"<ref>[[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج۲، ص۳۳۸.</ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۴۳۳.</ref> | |||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۸ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۴۳
مقدمه
رسول خدا (ص) فرمود: "من در حوض کوثر بر شما وارد می‌شوم و تو ای علی ساقی هستی و حسن حمایت‌کننده و حسین فرمان‌دهنده و علی بن الحسین تقسیم‌کننده و محمد بن علی نشردهنده و جعفر بن محمد بسیج‌کننده و موسی بن جعفر شمارش‌کننده محبان و مبغضان و بازدارنده منافقان و علی بن موسی زینت‌کننده مؤمنین و محمد بن علی فرودآورنده اهل بهشت به منزلگاه‌ها و درجات‌شان و علی بن محمد خطیب و سخنور شیعیانش و تزویج کننده آن‌ها با حور العین و حسن بن علی چراغ اهل بهشت که از آن روشنی می‌گیرند و امام مهدی شفاعت‌کننده آن‌هاست روز قیامت؛ روزی که خداوند اجازه نمی‌دهد شفاعت را، جز به کسی که راضی باشد به شفاعت او"[۱].
طبقه این حدیث ـ با این‌که تمام امامان (ع) روز قیامت شفیع هستند ـ شفاعت به حضرت حجت (ع) اختصاص داده شده است. البته شفاعت ایشان به منکران حضرت مهدی (ع) نمی‌رسد، چون انکار حضرت حجت (ع)، انکار پیامبر (ص) است؛ زیرا امام صادق (ع) فرمود: "هر کس به امامت پدران و فرزندانم اقرار داشته باشد، ولی مهدی از فرزندان مرا انکار نماید، مانند آن است که به همه پیغمبران اقرار و اعتقاد داشته باشد و محمد (ص) را انکار کند"[۲].[۳]
منابع
پانویس
- ↑ غایة المرام، ص ۶۹۲ (به نقل از مکیال المکارم، ج ۱، ص ۱۳۵).
- ↑ شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج۲، ص۳۳۸.
- ↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۴۳۳.