ابن طلحه شافعی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = امام رضا | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
[[ابن طلحه شافعی]] می‌نویسد: «[[امام رضا]] {{ع}} در [[خراسان]] پیراهن سفید کوتاه و [[عمامه]] سفید لطیفی بر سر می‌نهاد و چوب دستی مخصوص دست می‌گرفت و به [[نماز]] می‌رفت و در حین رفتن، بر [[آدم]] و [[نوح]] و [[ابراهیم]] و [[اسماعیل]] و [[محمد]] {{عم}} و بر [[بندگان صالح خدا]] [[درود]] و تحیت می‌فرستاد و این سطوت و [[بزرگواری]] موجب [[بغض]] و [[حسادت]] حاشیه‌نشینان [[مأمون]] می‌شد»<ref>مناقب، ص۸۷.</ref>. | [[ابن طلحه شافعی]] می‌نویسد: «[[امام رضا]] {{ع}} در [[خراسان]] پیراهن سفید کوتاه و [[عمامه]] سفید لطیفی بر سر می‌نهاد و چوب دستی مخصوص دست می‌گرفت و به [[نماز]] می‌رفت و در حین رفتن، بر [[آدم]] و [[نوح]] و [[ابراهیم]] و [[اسماعیل]] و [[محمد]] {{عم}} و بر [[بندگان صالح خدا]] [[درود]] و تحیت می‌فرستاد و این سطوت و [[بزرگواری]] موجب [[بغض]] و [[حسادت]] حاشیه‌نشینان [[مأمون]] می‌شد»<ref>مناقب، ص۸۷.</ref>. | ||
همچنین می‌نویسد: «او سومین [[علی]] از [[اهل بیت]] است و هر کس از سر [[انصاف]] درباره او بیندیشد و [[تأمل]] نماید، می‌یابد که او | همچنین می‌نویسد: «او سومین [[علی]] از [[اهل بیت]] است و هر کس از سر [[انصاف]] درباره او بیندیشد و [[تأمل]] نماید، می‌یابد که او وارث علی و سومین علی از اهل بیت [[رسول الله]] {{صل}} است که ایمانش بالنده، شأنش بلند و مقامش رفیع و یارانش فراوان و برهانش آشکار و روشن و مکنتش گسترده شده است. فضائلش عظیم و صفاتش بر طبق [[سنت پیامبر]] {{صل}} شکل گرفته است. مکارم اخلاقیش [[نبوی]] و خاتمی، خوی و طبعش اخزمی، اخلاقش عربی و نفس شریفش [[هاشمی]] است. آن حضرت بزرگ‌تر و فراتر از آن بود که امتیازهایش قابل شمار باشد و بلند مرتبه‌تر از آن بود که مناقب و [[فضایل]] او توصیف گردد. اما فضایل و صفات آن حضرت و عنایات خاص [[خداوند]] به ایشان و بلندی [[شأن]] او به گونه‌ای بود که بسیار از اطرافیان مأمون را به [[هراس]] و [[وحشت]] انداخت...»<ref>سیره امام رضا {{ع}}، ص۱۱۱.</ref>.<ref>[[حسین محمدی|محمدی، حسین]]، [[رضانامه (کتاب)|رضانامه]] ص ۴۶.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:امام رضا]] | [[رده:راویان امام رضا]] | ||
[[رده:اعلام]] | [[رده:اعلام]] | ||
نسخهٔ ۲۸ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۰۷
مقدمه
ابن طلحه شافعی می‌نویسد: «امام رضا (ع) در خراسان پیراهن سفید کوتاه و عمامه سفید لطیفی بر سر می‌نهاد و چوب دستی مخصوص دست می‌گرفت و به نماز می‌رفت و در حین رفتن، بر آدم و نوح و ابراهیم و اسماعیل و محمد (ع) و بر بندگان صالح خدا درود و تحیت می‌فرستاد و این سطوت و بزرگواری موجب بغض و حسادت حاشیه‌نشینان مأمون می‌شد»[۱].
همچنین می‌نویسد: «او سومین علی از اهل بیت است و هر کس از سر انصاف درباره او بیندیشد و تأمل نماید، می‌یابد که او وارث علی و سومین علی از اهل بیت رسول الله (ص) است که ایمانش بالنده، شأنش بلند و مقامش رفیع و یارانش فراوان و برهانش آشکار و روشن و مکنتش گسترده شده است. فضائلش عظیم و صفاتش بر طبق سنت پیامبر (ص) شکل گرفته است. مکارم اخلاقیش نبوی و خاتمی، خوی و طبعش اخزمی، اخلاقش عربی و نفس شریفش هاشمی است. آن حضرت بزرگ‌تر و فراتر از آن بود که امتیازهایش قابل شمار باشد و بلند مرتبه‌تر از آن بود که مناقب و فضایل او توصیف گردد. اما فضایل و صفات آن حضرت و عنایات خاص خداوند به ایشان و بلندی شأن او به گونه‌ای بود که بسیار از اطرافیان مأمون را به هراس و وحشت انداخت...»[۲].[۳]
منابع
پانویس
- ↑ مناقب، ص۸۷.
- ↑ سیره امام رضا (ع)، ص۱۱۱.
- ↑ محمدی، حسین، رضانامه ص ۴۶.