شخصیت امام حسین در حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
== جایگاه [[حسین]] {{ع}} از نگاه خاتم پیامبران== | == جایگاه [[حسین]] {{ع}} از نگاه خاتم پیامبران== | ||
[[پیامبر عظیم الشأن اسلام]] از نوادگانش [[حسن]] و حسین به اوصافی یاد کرده که حاکی از | [[پیامبر عظیم الشأن اسلام]] از نوادگانش [[حسن]] و حسین به اوصافی یاد کرده که حاکی از مقام و [[منزلت]] والای آنان نزد اوست، از جمله آن‌دو امام همام: | ||
# گل‌های بوستان [[نبیّ]] اکرم در [[دنیا]] و گل‌های خوشبوی وی میان این امّتند<ref>صحیح بخاری، ج۲، ص۱۸۸؛ سنن ترمذی، ۵۳۹.</ref>. | # گل‌های بوستان [[نبیّ]] اکرم در [[دنیا]] و گل‌های خوشبوی وی میان این امّتند<ref>صحیح بخاری، ج۲، ص۱۸۸؛ سنن ترمذی، ۵۳۹.</ref>. | ||
# [[امام حسن]] و [[امام حسین]]، [[برترین]] انسان‌های روی زمین‌اند<ref>عیون أخبار الرضا، ج۱، ص۶۷.</ref>. | # [[امام حسن]] و [[امام حسین]]، [[برترین]] انسان‌های روی زمین‌اند<ref>عیون أخبار الرضا، ج۱، ص۶۷.</ref>. | ||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
# آنها دست به [[قیام]] بزنند یا نزنند، [[امام]] و [[پیشوا]] به شمار می‌آیند<ref>مناقب ابن شهرآشوب، ج۳، ص۱۶۳ به نقل از مسند احمد و جامع ترمذی و سنن ابن ماجه و دیگران.</ref>. | # آنها دست به [[قیام]] بزنند یا نزنند، [[امام]] و [[پیشوا]] به شمار می‌آیند<ref>مناقب ابن شهرآشوب، ج۳، ص۱۶۳ به نقل از مسند احمد و جامع ترمذی و سنن ابن ماجه و دیگران.</ref>. | ||
# آن‌دو بزرگوار، از [[عترت]] و [[اهل بیت]] پیامبرند که تا [[قیامت]] از [[قرآن]] جدایی ندارند و امّتی که بدانان تمسّک جوید، هرگز به [[گمراهی]] دچار نگردد<ref>جامع ترمذی، ۵۴۱؛ مستدرک حاکم، ج۳، ص۱۰۹.</ref>. | # آن‌دو بزرگوار، از [[عترت]] و [[اهل بیت]] پیامبرند که تا [[قیامت]] از [[قرآن]] جدایی ندارند و امّتی که بدانان تمسّک جوید، هرگز به [[گمراهی]] دچار نگردد<ref>جامع ترمذی، ۵۴۱؛ مستدرک حاکم، ج۳، ص۱۰۹.</ref>. | ||
# این دو امام در زمره [[اهل]] بیتی‌اند که برای کشتی شکستگان خود، [[نجات]] از | # این دو امام در زمره [[اهل]] بیتی‌اند که برای کشتی شکستگان خود، [[نجات]] از غرق شدن را ضمانت می‌کنند<ref>حلیة الأولیاء، ج۴، ص۳۰۶.</ref>. | ||
# آن‌دو، از جمله افرادی‌اند که جدّ بزرگوارشان در [[حق]] آنان فرمود: {{متن حدیث|النُّجُومُ أَمَانٌ لِأَهْلِ الْأَرْضِ مِنَ الْغَرَقِ وَ أَهْلُ بَيْتِي أَمَانٌ لِأَهْلِ الْأَرْضِ مِنَ الِاخْتِلَافِ}}<ref>«ستارگان، موجب امن‌وامان زمینیان از غرق شدن و هلاکت و اهل بیت من سبب مصونیّت ساکنان زمین از اختلافند» مستدرک حاکم، ج۳، ص۱۴۹.</ref>. | # آن‌دو، از جمله افرادی‌اند که جدّ بزرگوارشان در [[حق]] آنان فرمود: {{متن حدیث|النُّجُومُ أَمَانٌ لِأَهْلِ الْأَرْضِ مِنَ الْغَرَقِ وَ أَهْلُ بَيْتِي أَمَانٌ لِأَهْلِ الْأَرْضِ مِنَ الِاخْتِلَافِ}}<ref>«ستارگان، موجب امن‌وامان زمینیان از غرق شدن و هلاکت و اهل بیت من سبب مصونیّت ساکنان زمین از اختلافند» مستدرک حاکم، ج۳، ص۱۴۹.</ref>. | ||
# جمعی از [[یاران رسول خدا]] {{صل}} نقل کرده‌اند که از آن | # جمعی از [[یاران رسول خدا]] {{صل}} نقل کرده‌اند که از آن حضرت شنیده‌اند درباره امام حسن و امام حسین {{عم}} فرمود: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ إِنَّكَ تَعْلَمُ أَنِّي أُحِبُّهُمَا فَأَحِبَّهُمَا وَ أَحِبَّ مَنْ يُحِبُّهُمَا}}<ref>«خدایا! تو به خوبی از علاقه من به آن‌دو آگاهی، بنابراین آنان و دوستدارشان را مورد محبّت خویش قرار داده» خصائص نسایی، ص۲۶.</ref>.<ref>[[سید منذر حکیم|حکیم، سید منذر]]، [[پیشوایان هدایت ج۵ (کتاب)|پیشوایان هدایت ج۵]]، ص ۳۳.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۲۴
این مدخل زیرشاخهٔ بحث شخصیت امام حسین است. شخصیت امام حسین از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: شخصیت امام حسین در قرآن - شخصیت امام حسین در حدیث - شخصیت امام حسین در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط نداردجایگاه حسین (ع) از نگاه خاتم پیامبران
پیامبر عظیم الشأن اسلام از نوادگانش حسن و حسین به اوصافی یاد کرده که حاکی از مقام و منزلت والای آنان نزد اوست، از جمله آن‌دو امام همام:
- گل‌های بوستان نبیّ اکرم در دنیا و گل‌های خوشبوی وی میان این امّتند[۱].
- امام حسن و امام حسین، برترین انسان‌های روی زمین‌اند[۲].
- آن‌دو، سالار جوانان بهشتی‌اند[۳].
- آنها دست به قیام بزنند یا نزنند، امام و پیشوا به شمار می‌آیند[۴].
- آن‌دو بزرگوار، از عترت و اهل بیت پیامبرند که تا قیامت از قرآن جدایی ندارند و امّتی که بدانان تمسّک جوید، هرگز به گمراهی دچار نگردد[۵].
- این دو امام در زمره اهل بیتی‌اند که برای کشتی شکستگان خود، نجات از غرق شدن را ضمانت می‌کنند[۶].
- آن‌دو، از جمله افرادی‌اند که جدّ بزرگوارشان در حق آنان فرمود: «النُّجُومُ أَمَانٌ لِأَهْلِ الْأَرْضِ مِنَ الْغَرَقِ وَ أَهْلُ بَيْتِي أَمَانٌ لِأَهْلِ الْأَرْضِ مِنَ الِاخْتِلَافِ»[۷].
- جمعی از یاران رسول خدا (ص) نقل کرده‌اند که از آن حضرت شنیده‌اند درباره امام حسن و امام حسین (ع) فرمود: «اللَّهُمَّ إِنَّكَ تَعْلَمُ أَنِّي أُحِبُّهُمَا فَأَحِبَّهُمَا وَ أَحِبَّ مَنْ يُحِبُّهُمَا»[۸].[۹]
منابع
پانویس
- ↑ صحیح بخاری، ج۲، ص۱۸۸؛ سنن ترمذی، ۵۳۹.
- ↑ عیون أخبار الرضا، ج۱، ص۶۷.
- ↑ سنن ابن ماجه، ج۱، ص۵۶؛ سنن ترمذی، ۵۳۹.
- ↑ مناقب ابن شهرآشوب، ج۳، ص۱۶۳ به نقل از مسند احمد و جامع ترمذی و سنن ابن ماجه و دیگران.
- ↑ جامع ترمذی، ۵۴۱؛ مستدرک حاکم، ج۳، ص۱۰۹.
- ↑ حلیة الأولیاء، ج۴، ص۳۰۶.
- ↑ «ستارگان، موجب امن‌وامان زمینیان از غرق شدن و هلاکت و اهل بیت من سبب مصونیّت ساکنان زمین از اختلافند» مستدرک حاکم، ج۳، ص۱۴۹.
- ↑ «خدایا! تو به خوبی از علاقه من به آن‌دو آگاهی، بنابراین آنان و دوستدارشان را مورد محبّت خویش قرار داده» خصائص نسایی، ص۲۶.
- ↑ حکیم، سید منذر، پیشوایان هدایت ج۵، ص ۳۳.