الإلهام فی علم الإمام (کتاب): تفاوت میان نسخهها
Smsherafat (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Smsherafat (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۶۴: | خط ۶۴: | ||
[[رده:کتابشناسی کتابهای علم امام]] | [[رده:کتابشناسی کتابهای علم امام]] | ||
[[رده:کتابشناسی کتابهای علم امام به زبان عربی]] | [[رده:کتابشناسی کتابهای علم امام به زبان عربی]] | ||
[[رده: | [[رده:کتابهای فاقد فهرست]] | ||
[[رده:کتابهای فاقد متن دیجیتال]] | [[رده:کتابهای فاقد متن دیجیتال]] | ||
[[رده:کتابهای فاقد متن PDF]] | [[رده:کتابهای فاقد متن PDF]] |
نسخهٔ ۱۱ ژوئن ۲۰۱۶، ساعت ۱۴:۵۸
این مقاله هماکنون در دست ویرایش است.
این برچسب در تاریخ ۲۵ ژانویه ۲۰۱۶ توسط [[کاربر:{{{کاربر}}}]] برای جلوگیری از تعارض ویرایشی اینجا گذاشته شده است. اگر بیش از پنج روز از آخرین ویرایش مقاله میگذرد میتوانید برچسب را بردارید. در غیر این صورت، شکیبایی کرده و تغییری در مقاله ایجاد نکنید. |
الإلهام فی علم الإمام | |
---|---|
زبان | فارسی |
نویسنده | محمد علی حائری سنقری |
موضوع | علم امام، امامت در حدیث |
مذهب | [[شیعه]][[رده:کتاب شیعه]] |
ناشر | [[:رده:انتشارات چاف|انتشارات چاف]][[رده:انتشارات چاف]] |
محل نشر | قم |
سال نشر | ۱۳۸۱ ش |
شابک | ۹۶۴-۸۱۲۵-۰۴-۱ |
شماره ملی | ،IR،۸۲-۸۶۷ |
الإلهام فی علم الإمام کتابی است به زبان عربی و به قلم محمد علی حائری سنقری. موضوع کتاب علم و معرفت امام می باشد. این کتاب با تصحیح و تحقیق علیرضا هزار توسط نشر چاف به چاپ رسیده است.
درباره کتاب
کتاب حاضر حاوی بحث هایی کلامی درباره علم ائمه و شاهد بودن ایشان بر عباد است. نویسنده در ابتدای این اثر به بحث علم امام پرداخته است. پس از آن، نظریه شهادت ایشان بر عباد را با استناد به آیات قرآن تبیین نموده است. از جنبه های مهم این کتاب تقریظ آیت الله محمد حسین کاشف الغطاء و سید جواد طباطبایی تبریزی بر آن است.[۱]
فهرست کتاب
فهرستی از کتاب یافت نشد.
در باره پدیدآورنده
آیت الله محمد علی سنقری حائری (متولد ۱۲۹۳ ق کربلا) مقدمات علوم را در حوزه کربلا فرا گرفت. از جمله اساتید وی حضرات آیات: سید اسماعیل صدر؛ شیخ الشریعه اصفهانی؛ آخوند خراسانی. وی از حاج شیخ آقا بزرگ تهرانی اجازه روایتی داشته و از چند تن از مراجع نجف و کربلا نیز اجازه امور حسبیه را اخذ نموده بود. وی بیش از ۲۰ عنوان اثر در زمینههای مختلف فقهی، حدیثی، کلامی و تفسیری دارد که از آن جمله است: الآیات المأوله بالحجة و الرجعة؛ الادعیه و التعقیبات و... .[۲]