اوتاد چه کسانی هستند؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

اوتاد چه کسانی هستند؟
اوتاد چه کسانی هستند؟
موضوع اصلی	بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت
مدخل بالاتر	مهدویت / عصر ظهور امام مهدی
مدخل اصلی	یاران امام مهدی
مدخل وابسته	؟
	v; t; e;

نمایش تاریخچه به صورت تعاملی

نسخهٔ ‏۲ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۱۳:۵۰

الگو:پرسش غیرنهایی

اوتاد چه کسانی هستند؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.

عبارت‌های دیگری از این پرسش

پاسخ نخست

حجت الاسلام و المسلمین سید جعفر موسوی‌نسب، در کتاب «دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان» در این‌باره گفته است:

«بر اساس روایات همواره سی نفر در خدمت حضرت مهدی (ع) به سر می‌برند که هر کدام از آنها از دنیا برود فرد صالح دیگری جانشین او می‌شود^[۱].

این افراد صالح و یاران حضرت نام آنان اوتاد است با توجه به کلمه اوتاد که جمع (وتد) به معنای میخ است و با توجه به آیه ۷ سوره نبأ که می‌فرماید: ﴿وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا﴾ ؛ ما کوه‌ها را میخ‌های زمین قرار دادیم تا زمین را نگه دارد و به وسیله آن زمین از هم نپاشد؛ نتیجه می‌گیریم که این یاران انسان‌های وارسته و از مردان خالص و سلحشور و دلاور همچون کوه استوار در خدمت آن حضرت به سر می‌برند»^[۲].

پاسخ‌های دیگر

با کلیک بر «ادامه مطلب» پاسخ باز و با کلیک بر «نهفتن» بسته می‌شود:

۱. حجت الاسلام و المسلمین طاهری؛

حجت الاسلام و المسلمین دکتر حبیب‌الله طاهری در کتاب «سیمای آفتاب» در این‌باره گفته‌است:

«براساس روایات، همواره سی نفر در خدمت حضرت مهدی (ع) به سر می‌برند که هر کدام از آنها از دنیا برود فرد صالح دیگری جانشین او می‌شود^[۳]، که از آنان به اوتاد تعبیر می‌کنند. با توجه به کلمه اوتاد که جمع "وتد" به معنای میخ است و با توجه به آیه ۷ سوره نبأ که می‌فرماید: ﴿وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا﴾ ؛ ما کوه‌ها را میخ‌های زمین قرار دادیم، تا زمین را نگه دارند و به وسیله آن، زمین از هم نپاشد، نتیجه می‌گیریم که این یاران از مردان خالص و دلاور، همچون کوه استوار در خدمت آن حضرت بسر می‌برند»^[۴].

۱. حجت الاسلام و المسلمین سلیمیان؛

حجت الاسلام و المسلمین خدامراد سلیمیان، در کتاب «فرهنگنامه مهدویت» در این‌باره گفته است:

«اوتاد از یاران برجسته حضرت مهدی(ع).

از آن‏جا که "اوتاد" جمع "وتد" به معنای میخ است، به نظر می‌‏رسد این گروه، از مردان بسیار خالص و دلاور هستند که همچون کوه استوار، در خدمت به آن حضرت به سر می‌‏برند^[۵].

از روایات استفاده می‏‌شود که "اوتاد" سی تن از یاران خاصّ حضرت مهدی(ع) هستند که همواره در خدمت آن حضرت به سر می‌‏برند. هریک از آنان که از دنیا بروند، فرد شایسته دیگری جانشین او می‌‏شود. امام صادق(ع) و امام باقر(ع) فرمودند:" به ناگزیر، برای صاحب این امر، غیبتی است و به ناگزیر در غیبت او کناره‌‏گیری است. و نیکو جایگاهی است مدینه. و با وجود سی نفر ملازم هیچ گونه وحشتی نخواهد بود"^[۶]»^[۷].

۲. حجت الاسلام و المسلمین محمدی اشتهاردی؛

حجت الاسلام و المسلمین محمد محمدی اشتهاردی، در کتاب «حضرت مهدی فروغ تابان ولایت» در این‌باره گفته است:

«طبق روایات سی نفرند که همواره در خدمت امام عصر(ع) به‌سر می‌برند، هر کدام از آنها که از دنیا بروند، فرد شایسته دیگری جانشین او می‌گردد^[۸]. با توجه به کلمه "اوتاد" که جمع "وتد" به معنی میخ است و با توجه به آیه ۷ سوره نبأ قرآن که خداوند می‌فرماید: ﴿وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا﴾ ؛ ^[۹] نتیجه می‌گیریم که این یاران از مردان بسیار خالص و دلاور هستند که همچون کوه استوار، در خدمت آن حضرت (ع) به سر می‌برند»^[۱۰].

۳. آقای تونه‌ای (پژوهشگر معارف مهدویت)؛

آقای مجتبی تونه‌ای، در کتاب «موعودنامه» در این‌باره گفته است:

«جمع وَتَد به معنای میخ‌ها است. در قرآن آمده است: ﴿وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا﴾ }}^[۱۱] ما کوه‌ها را میخ‌های زمین قرار دادیم. برخی باتوجه به این آیه گفته‌اند می‌توان نتیجه گرفت که اوتاد، مردانی خالص‌اند که همچون کوه استوار و در خدمت حضرت مهدی (ع) به سر می‌برند. برخی از اوتاد به سی نفری که همواره در خدمت حضرت مهدی (ع) هستند و هرگاه یکی از آن‌ها بمیرد، فرد صالح دیگری جانشین او می‌شود، تعبیر کرده‌اند^[۱۲]. در صفت اوتاد آمده است: آنان قومی هستند که طرفة العینی از پروردگارشان غفلت نمی‌کنند، و از دنیا مگر قوت روزانه جمع نمی‌کنند و از آنان، لغزش‌های بکر صادر نمی‌شود^[۱۳]. برخی گفته‌اند: اوتاد، چهار تن از اولیاء هستند که همیشه در عالم برقرارند و اگر یکی از آن‌ها بمیرد، دیگری به جای او می‌آید^[۱۴].

در حدیث قدسی آمده که خداوند عزّ و جلّ‌ به پیغمبرش (ص) فرمود: ای احمد! آیا می‌دانی که چرا تو را بر سایر انبیاء برتری دادم‌؟ عرض کرد: نه!، فرمود: به یقین، خوی نیک، سخاوت طبع و رحمتی که بر خلق داشتی؛ و همچنین اوتاد الارض، اوتاد نشدند جز بدین صفات^[۱۵]. از این حدیث برمی‌آید: همچنان‌که کوه‌ها، میخ‌های ظاهری زمین‌اند^[۱۶] که زمین با آن‌ها معتدل و متوازن می‌ماند، در عالم معنا نیز اولیاء الله، میخ‌های نگهدارِ زمین‌اند»^[۱۷].

پرسش‌های وابسته

منبع‌شناسی جامع مهدویت

پانویس

با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:

↑ بحار، ج ۵۲، ص ۱۵۳، و کافى کتاب الحجه باب فى الغیبه، حدیث ۱۶.
↑ موسوی‌نسب، سید جعفر، دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان، ج۲، ص۱۱۶.
↑ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۵۳ و کافی- کتاب الحجة، باب فی الغیبه، حدیث ۱۶.
↑ طاهری؛حبیب‌الله، سیمای آفتاب، ص ۲۳۹.
↑ ر.ک: محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۳۰۰
↑ " لَا بُدَّ لِصَاحِبِ‏ هَذَا الْأَمْرِ مِنْ‏ غَيْبَةٍ وَ لَا بُدَّ لَهُ‏ فِي‏ غَيْبَتِهِ‏ مِنْ‏ عُزْلَةٍ وَ نِعْمَ‏ الْمَنْزِلُ‏ طَيْبَةُ وَ مَا بِثَلَاثِينَ‏ مِنْ‏ وَحْشَةٍ‏ ‏‏‏‏"؛ محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج ۱، ص ۳۴۰، روایت ۱۶؛ شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۱۶۲؛ نعمانی، الغیبة، ص ۱۸۸، ح ۴۱.
↑ سلیمیان، خدامراد، فرهنگنامه مهدویت، ص۹۴.
↑ غیبت طوسی، ص ۱۰۲، بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۵۸.
↑ ما کوه‌ها را میخ‌های زمین قرار دادیم" (که زمین را نگهدارند و به وسیله آن، زمین از هم نپاشد).
↑ محمدی اشتهاردی، محمد، حضرت مهدی فروغ تابان ولایت، ص ۱۵۰.
↑ سوره نبأ، ۷.
↑ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۵۳.
↑ نجم الثاقب، باب نهم.
↑ معارف و معاریف، ج ۲، ص ۵۴۵.
↑ بحار الانوار، ج ۷۷، ص ۲۹.
↑ سوره نبأ، ۷.
↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۱۳۹.

[1] بحار، ج ۵۲، ص ۱۵۳، و کافى کتاب الحجه باب فى الغیبه، حدیث ۱۶.

[2] موسوی‌نسب، سید جعفر، دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان، ج۲، ص۱۱۶.

[3] بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۵۳ و کافی- کتاب الحجة، باب فی الغیبه، حدیث ۱۶.

[4] طاهری؛حبیب‌الله، سیمای آفتاب، ص ۲۳۹.

[5] ر.ک: محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۳۰۰

[6] " لَا بُدَّ لِصَاحِبِ‏ هَذَا الْأَمْرِ مِنْ‏ غَيْبَةٍ وَ لَا بُدَّ لَهُ‏ فِي‏ غَيْبَتِهِ‏ مِنْ‏ عُزْلَةٍ وَ نِعْمَ‏ الْمَنْزِلُ‏ طَيْبَةُ وَ مَا بِثَلَاثِينَ‏ مِنْ‏ وَحْشَةٍ‏ ‏‏‏‏"؛ محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج ۱، ص ۳۴۰، روایت ۱۶؛ شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص ۱۶۲؛ نعمانی، الغیبة، ص ۱۸۸، ح ۴۱.

[7] سلیمیان، خدامراد، فرهنگنامه مهدویت، ص۹۴.

[8] غیبت طوسی، ص ۱۰۲، بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۵۸.

[9] ما کوه‌ها را میخ‌های زمین قرار دادیم" (که زمین را نگهدارند و به وسیله آن، زمین از هم نپاشد).

[10] محمدی اشتهاردی، محمد، حضرت مهدی فروغ تابان ولایت، ص ۱۵۰.

[11] سوره نبأ، ۷.

[12] بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۵۳.

[13] نجم الثاقب، باب نهم.

[14] معارف و معاریف، ج ۲، ص ۵۴۵.

[15] بحار الانوار، ج ۷۷، ص ۲۹.

[16] سوره نبأ، ۷.

[17] تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۱۳۹.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

[۱۲]

[۱۳]

[۱۴]

[۱۵]

[۱۶]

[۱۷]

@@ خط ۴۷: / خط ۴۷: @@
 [[پرونده:13681078.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[مجتبی تونه‌ای]]]]
 ::::::آقای '''[[مجتبی تونه‌ای]]'''، در کتاب ''«[[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]»'' در این‌باره گفته است:
-::::::«جمع وَتَد به معنای میخ‌ها است. در [[قرآن]] آمده است: {{عربی| {{متن قرآن|وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا}} }}<ref>سوره نبأ، ۷.</ref> ما کوه‌ها را میخ‌های زمین قرار دادیم. برخی باتوجه به این آیه گفته‌اند می‌توان نتیجه گرفت که اوتاد، مردانی خالص‌اند که همچون کوه استوار و در خدمت [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} به سر می‌برند. برخی از اوتاد به سی نفری که همواره در خدمت [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} هستند و هرگاه یکی از آن‌ها بمیرد، فرد صالح دیگری جانشین او می‌شود، تعبیر کرده‌اند<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۵۳.</ref>. در صفت اوتاد آمده است: آنان قومی هستند که طرفة العینی از پروردگارشان غفلت نمی‌کنند، و از دنیا مگر قوت روزانه جمع نمی‌کنند و از آنان، لغزش‌های بکر صادر نمی‌شود<ref>نجم الثاقب، باب نهم.</ref>. برخی گفته‌اند: اوتاد، چهار تن از اولیاء هستند که همیشه در عالم برقرارند و اگر یکی از آن‌ها بمیرد، دیگری به جای او می‌آید<ref>معارف و معاریف، ج ۲، ص ۵۴۵.</ref>.
+::::::«جمع وَتَد به معنای میخ‌ها است. در [[قرآن]] آمده است: {{متن قرآن|وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا}} }}<ref>سوره نبأ، ۷.</ref> ما کوه‌ها را میخ‌های زمین قرار دادیم. برخی باتوجه به این آیه گفته‌اند می‌توان نتیجه گرفت که اوتاد، مردانی خالص‌اند که همچون کوه استوار و در خدمت [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} به سر می‌برند. برخی از اوتاد به سی نفری که همواره در خدمت [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} هستند و هرگاه یکی از آن‌ها بمیرد، فرد صالح دیگری جانشین او می‌شود، تعبیر کرده‌اند<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۵۳.</ref>. در صفت اوتاد آمده است: آنان قومی هستند که طرفة العینی از پروردگارشان غفلت نمی‌کنند، و از دنیا مگر قوت روزانه جمع نمی‌کنند و از آنان، لغزش‌های بکر صادر نمی‌شود<ref>نجم الثاقب، باب نهم.</ref>. برخی گفته‌اند: اوتاد، چهار تن از اولیاء هستند که همیشه در عالم برقرارند و اگر یکی از آن‌ها بمیرد، دیگری به جای او می‌آید<ref>معارف و معاریف، ج ۲، ص ۵۴۵.</ref>.
 ::::::در حدیث قدسی آمده که خداوند عزّ و جلّ‌ به پیغمبرش {{صل}} فرمود: ای احمد! آیا می‌دانی که چرا تو را بر سایر انبیاء برتری دادم‌؟ عرض کرد: نه!، فرمود: به یقین، خوی نیک، سخاوت طبع و رحمتی که بر خلق داشتی؛ و همچنین اوتاد الارض، اوتاد نشدند جز بدین صفات<ref>بحار الانوار، ج ۷۷، ص ۲۹.</ref>. از این حدیث برمی‌آید: همچنان‌که کوه‌ها، میخ‌های ظاهری زمین‌اند<ref>سوره نبأ، ۷.</ref> که زمین با آن‌ها معتدل و متوازن می‌ماند، در عالم معنا نیز اولیاء الله، میخ‌های نگهدارِ زمین‌اند»<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۱۳۹.</ref>.
 {{پایان جمع شدن}}