رکن و مقام: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - 'شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ' به 'شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵: خط ۵:
*"رکن" در لغت به معنای جانب و [[ناحیه]] قوی یک چیز است و "[[مقام]]" به جایگاهی که قدم در آن قرار می‌‏گیرد یا جایگاهی که شخص در آنجا می‏‌ایستد، گفته می‌‏شود<ref>  ابن منظور، لسان العرب، ج ۱۳، ص ۱۸۵؛ مجمع البحرین، ج ۶، ص ۲۵۷</ref>. هر یک از چهار زاویه [[کعبه]] را یک "رکن" می‌‏نامند<ref>  خلیل بن احمد، کتاب العین، ج ۵، ص ۲۳۲</ref>.  
*"رکن" در لغت به معنای جانب و [[ناحیه]] قوی یک چیز است و "[[مقام]]" به جایگاهی که قدم در آن قرار می‌‏گیرد یا جایگاهی که شخص در آنجا می‏‌ایستد، گفته می‌‏شود<ref>  ابن منظور، لسان العرب، ج ۱۳، ص ۱۸۵؛ مجمع البحرین، ج ۶، ص ۲۵۷</ref>. هر یک از چهار زاویه [[کعبه]] را یک "رکن" می‌‏نامند<ref>  خلیل بن احمد، کتاب العین، ج ۵، ص ۲۳۲</ref>.  
*هرگاه واژه رکن بدون پسوند به کار رود، مقصود آن رکنی است که [[حجر الاسود]] در آن هست و مقصود از [[مقام]] نیز در این‏جا [[مقام]] [[حضرت ابراهیم|ابراهیم]]{{ع}} است.
*هرگاه واژه رکن بدون پسوند به کار رود، مقصود آن رکنی است که [[حجر الاسود]] در آن هست و مقصود از [[مقام]] نیز در این‏جا [[مقام]] [[حضرت ابراهیم|ابراهیم]]{{ع}} است.
*یکی از نقاط [[مقدس]] [[مسجد الحرام]] [[مقام]] [[حضرت ابراهیم|ابراهیم]]{{ع}} است. این [[مقام]]، یکی از شعائر الهی است. و آن‏جا را بدین [[دلیل]] [[مقام]] [[حضرت ابراهیم|ابراهیم]]{{ع}} گویند که آن حضرت، وقتی دیوارهای [[کعبه]] را بالا می‏‌برد، سنگی [[اختیار]] کرده بر روی آن می‌‏ایستاد، تا به راحتی دیوار را بالا ببرد. همچنین در [[روایات]] آمده است: [[حضرت ابراهیم]]{{ع}}، روی این سنگ [[ایستاده]] و [[مردم]] را به [[حج]] فرا می‏‌خواند. گفته شده است: در این هنگام، جای پای حضرت در سنگ فرو رفت که هم‏‌اکنون این اثر به چشم می‌‏خورد.
*یکی از نقاط [[مقدس]] [[مسجد الحرام]] [[مقام]] [[حضرت ابراهیم|ابراهیم]]{{ع}} است. این [[مقام]]، یکی از شعائر [[الهی]] است. و آن‏جا را بدین [[دلیل]] [[مقام]] [[حضرت ابراهیم|ابراهیم]]{{ع}} گویند که آن [[حضرت]]، وقتی دیوارهای [[کعبه]] را بالا می‏‌برد، سنگی [[اختیار]] کرده بر روی آن می‌‏ایستاد، تا به راحتی دیوار را بالا ببرد. همچنین در [[روایات]] آمده است: [[حضرت ابراهیم]]{{ع}}، روی این سنگ [[ایستاده]] و [[مردم]] را به [[حج]] فرا می‏‌خواند. گفته شده است: در این هنگام، جای پای [[حضرت]] در سنگ فرو رفت که هم‏‌اکنون این اثر به چشم می‌‏خورد.
*اما آنچه در بحث [[مهدویت]] مورد نظر بوده و از آن به بزرگی یاد شده، بین [[رکن و مقام]] است. شکی نیست که این مکان، دارای ارزشی بسیار والا نزد [[خداوند]] سبحانه و تعالی است. [[ابو حمزه ثمالی]] می‌‏گوید: [[امام سجاد]]{{ع}} به ما فرمود: "آیا می‌‏دانید کدامین قسمت از [[زمین]] [[برترین]] مکان است؛ عرض کردیم: [[خداوند]] سبحانه و تعالی و [[پیامبر]]{{صل}} و [[فرزند]] [[پیامبر]]{{صل}} بهتر می‌‏داند. سپس فرمود: [[بهترین]] مکان‏‌ها بین [[رکن و مقام]] است"<ref> {{عربی|" أَمَّا أَفْضَلُ‏ الْبِقَاعِ‏ مَا بَيْنَ‏ الرُّكْنِ‏ وَ الْمَقَام‏ ‏‏"}}، شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج ۲، ص ۲۴۵، ح ۲۳۱۳</ref>.  
*اما آنچه در بحث [[مهدویت]] مورد نظر بوده و از آن به بزرگی یاد شده، بین [[رکن و مقام]] است. شکی نیست که این مکان، دارای ارزشی بسیار والا نزد [[خداوند]] سبحانه و تعالی است. [[ابو حمزه ثمالی]] می‌‏گوید: [[امام سجاد]]{{ع}} به ما فرمود: "آیا می‌‏دانید کدامین قسمت از [[زمین]] [[برترین]] مکان است؛ عرض کردیم: [[خداوند]] سبحانه و تعالی و [[پیامبر]]{{صل}} و [[فرزند]] [[پیامبر]]{{صل}} بهتر می‌‏داند. سپس فرمود: [[بهترین]] مکان‏‌ها بین [[رکن و مقام]] است"<ref> {{عربی|" أَمَّا أَفْضَلُ‏ الْبِقَاعِ‏ مَا بَيْنَ‏ الرُّكْنِ‏ وَ الْمَقَام‏ ‏‏"}}، شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج ۲، ص ۲۴۵، ح ۲۳۱۳</ref>.  
*در [[روایات]] [[مهدویت]]، وقتی سخن از بین [[رکن و مقام]] به میان می‌‏آید، مربوط به یکی از موارد ذیل است:
*در [[روایات]] [[مهدویت]]، وقتی سخن از بین [[رکن و مقام]] به میان می‌‏آید، مربوط به یکی از موارد ذیل است:
#محل [[بیعت]] با [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}‏ [[پیامبر اکرم]]{{صل}} فرمود: "[[مهدی]] امتم میان ایشان [[امامان]‏] محمدی است که زمین را از عدل و داد آکنده سازد؛ همچنان که از ظلم و جور پر شده باشد. به خدا سوگند! من کسانی را که میان رکن و مقام با او بیعت می‏‌کنند، می‌‏شناسم و اسامی پدران و قبایلشان را نیز می‌‏دانم"<ref> {{عربی|"مَهْدِيُّ أُمَّةِ مُحَمَّدٍ الَّذِي يَمْلَأُ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلًا كَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً وَ اللَّهِ إِنِّي‏ لَأَعْرِفُ‏ مَنْ‏ يُبَايِعُهُ‏ بَيْنَ‏ الرُّكْنِ‏ وَ الْمَقَامِ‏ وَ أَعْرِفُ‏ أَسْمَاءَ آبَائِهِمْ‏ وَ قَبَائِلِهِمْ‏‏ ‏‏"}}، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، باب ۲۴، ص ۲۸۴، ح ۳۷</ref>. در برخی آثار [[اهل سنت]] نیز بین‏ [[رکن و مقام]] [[جایگاه]] [[بیعت]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}‏ با یارانش گفته شده است<ref>  ر. ک: الصنعانی، المصنف، ج ۱۱، ص ۲۷۱؛ ابن ابی شیبه، المصنف، ج ۸، ص ۶۰۹؛ طبرانی، معجم الکبیر، ح ۲۳، ص ۲۹۶؛ کنز العمال، ج ۱۱، ص ۱۲۵، ح ۳۰۹۳۲، ج ۱۴، ص ۲۶۵، ح ۳۸۶۶۸؛ سیوطی، در المنثور، ج ۵، ص ۲۴۱</ref>.  
#محل [[بیعت]] با [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}‏ [[پیامبر اکرم]]{{صل}} فرمود: "[[مهدی]] امتم میان ایشان [[امامان]‏] محمدی است که زمین را از عدل و داد آکنده سازد؛ همچنان که از ظلم و جور پر شده باشد. به خدا سوگند! من کسانی را که میان رکن و مقام با او بیعت می‏‌کنند، می‌‏شناسم و اسامی پدران و قبایلشان را نیز می‌‏دانم"<ref> {{عربی|"مَهْدِيُّ أُمَّةِ مُحَمَّدٍ الَّذِي يَمْلَأُ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلًا كَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً وَ اللَّهِ إِنِّي‏ لَأَعْرِفُ‏ مَنْ‏ يُبَايِعُهُ‏ بَيْنَ‏ الرُّكْنِ‏ وَ الْمَقَامِ‏ وَ أَعْرِفُ‏ أَسْمَاءَ آبَائِهِمْ‏ وَ قَبَائِلِهِمْ‏‏ ‏‏"}}، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، باب ۲۴، ص ۲۸۴، ح ۳۷</ref>. در برخی آثار [[اهل سنت]] نیز بین‏ [[رکن و مقام]] [[جایگاه]] [[بیعت]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}‏ با یارانش گفته شده است<ref>  ر. ک: الصنعانی، المصنف، ج ۱۱، ص ۲۷۱؛ ابن ابی شیبه، المصنف، ج ۸، ص ۶۰۹؛ طبرانی، معجم الکبیر، ح ۲۳، ص ۲۹۶؛ کنز العمال، ج ۱۱، ص ۱۲۵، ح ۳۰۹۳۲، ج ۱۴، ص ۲۶۵، ح ۳۸۶۶۸؛ سیوطی، در المنثور، ج ۵، ص ۲۴۱</ref>.  
#محل کشته شدن [[نفس زکیه]] و رخداد یکی از نشانه‏‌های حتمی [[ظهور]]. [[امام باقر]]{{ع}} پس از بیان پاره‌‏ای از نشانه‌‏های [[ظهور]]، در ادامه فرمود: " و [[جوانی]] از [[آل محمد]] که نامش [[محمد بن حسن]]- یا [[نفس زکیه]]- است، بین [[رکن و مقام]] کشته شود"<ref> {{عربی|" وَ قُتِلَ‏ غُلَامٌ‏ مِنْ‏ آلِ‏ مُحَمَّدٍ بَيْنَ‏ الرُّكْنِ‏ وَ الْمَقَامِ‏ اسْمُهُ مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ النَّفْسُ الزَّكِيَّةُ ‏‏ ‏‏"}}، [[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج۱، ص ۳۳۰، باب ۳۲، ح ۱۶</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۲۴۶ - ۲۴۸.</ref>.
#محل کشته شدن [[نفس زکیه]] و رخداد یکی از نشانه‏‌های حتمی [[ظهور]]. [[امام باقر]]{{ع}} پس از بیان پاره‌‏ای از نشانه‌‏های [[ظهور]]، در ادامه فرمود: " و [[جوانی]] از [[آل محمد]] که نامش [[محمد بن حسن]]- یا [[نفس زکیه]]- است، بین [[رکن و مقام]] کشته شود"<ref> {{عربی|" وَ قُتِلَ‏ غُلَامٌ‏ مِنْ‏ آلِ‏ مُحَمَّدٍ بَيْنَ‏ الرُّكْنِ‏ وَ الْمَقَامِ‏ اسْمُهُ مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ النَّفْسُ الزَّكِيَّةُ ‏‏ ‏‏"}}، [[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج۱، ص ۳۳۰، باب ۳۲، ح ۱۶</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۲۴۶ - ۲۴۸.</ref>.
==رکن و مقام در موعودنامه==
==رکن و [[مقام]] در موعودنامه==
*میان [[رکن و مقام]]، مکانی [[مقدس]] و ممتاز در [[مسجد الحرام]] است، یعنی میان رکن [[حجر الاسود]] از [[کعبه]] و [[مقام ابراهیم]] {{ع}}. [[رسول خدا]] {{صل}} فرمود: "بین [[رکن و مقام]] [[قبر]] هفتاد [[پیامبر]] است"<ref>بحار الانوار، ج ۱۷، ص ۲۶۹.</ref>. و [[امام سجاد]] {{ع}} فرمود: "بین [[رکن و مقام]]، [[افضل]] بقاع روی [[زمین]] است"<ref>بحار الانوار، ج ۲۷، ص ۱۷۲.</ref>. در حدیثی از [[امام باقر]] {{ع}} آمده است: "گویا [[قائم]] را می‌بینم که روز [[عاشورا]]، روز شنبه، بین [[رکن و مقام]] [[ایستاده]] و [[جبرئیل]]، پیش روی او ندا می‌کند"<ref>غیبة طوسی، ص ۲۷۴.</ref>.  
*میان [[رکن و مقام]]، مکانی [[مقدس]] و ممتاز در [[مسجد الحرام]] است، یعنی میان رکن [[حجر الاسود]] از [[کعبه]] و [[مقام ابراهیم]] {{ع}}. [[رسول خدا]] {{صل}} فرمود: "بین [[رکن و مقام]] [[قبر]] هفتاد [[پیامبر]] است"<ref>بحار الانوار، ج ۱۷، ص ۲۶۹.</ref>. و [[امام سجاد]] {{ع}} فرمود: "بین [[رکن و مقام]]، [[افضل]] بقاع روی [[زمین]] است"<ref>بحار الانوار، ج ۲۷، ص ۱۷۲.</ref>. در [[حدیثی]] از [[امام باقر]] {{ع}} آمده است: "گویا [[قائم]] را می‌بینم که روز [[عاشورا]]، روز شنبه، بین [[رکن و مقام]] [[ایستاده]] و [[جبرئیل]]، پیش روی او ندا می‌کند"<ref>غیبة طوسی، ص ۲۷۴.</ref>.  
*در [[روایات]] تصریح شده که [[نفس زکیه]]، بین [[رکن و مقام]] کشته می‌شود<ref>الملاحم و الفتن، ص ۱۶۱؛ روزگار رهایی، ج ۲، ص ۱۰۲۸.</ref>، و [[یاران]] حضرت در میان [[رکن و مقام]] با او [[بیعت]] می‌کنند<ref>الزام الناصب، ص ۵۲ و ۲۵۲؛ البیان، ص ۲۱۰ و ۲۱۸.</ref>. [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: [[[صاحب الامر]]] در میان [[رکن و مقام]] می‌ایستد، آن‌گاه بانگ برمی‌آورد: ای [[فرماندهان]] من! ای نزدیکان من! ... به سوی من بشتابید و به [[فرمان]] من گردن نهید..." <ref>غیبة طوسی، ص ۲۸۴؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۳.</ref>. در [[روایت]] دیگری آمده که حضرت در میان [[رکن و مقام]] از [[مردم]] برای امری تازه، کتابی تازه و [[حکومت]] آسمانی تازه، [[بیعت]] می‌گیرد"<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۹۵ و ۱۲۱؛ الزام الناصب، ص ۲۲۳.</ref>. و از [[نشانه‌های ظهور]]، [[کشته شدن نفس زکیه]] در میان [[رکن و مقام]] ذکر شده است<ref>روزگار رهایی، ج ۲، ص ۱۰۶۹.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۳۶۷.</ref>.
*در [[روایات]] تصریح شده که [[نفس زکیه]]، بین [[رکن و مقام]] کشته می‌شود<ref>الملاحم و الفتن، ص ۱۶۱؛ روزگار رهایی، ج ۲، ص ۱۰۲۸.</ref>، و [[یاران]] [[حضرت]] در میان [[رکن و مقام]] با او [[بیعت]] می‌کنند<ref>الزام الناصب، ص ۵۲ و ۲۵۲؛ البیان، ص ۲۱۰ و ۲۱۸.</ref>. [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: [[[صاحب الامر]]] در میان [[رکن و مقام]] می‌ایستد، آن‌گاه بانگ برمی‌آورد: ای [[فرماندهان]] من! ای [[نزدیکان]] من! ... به سوی من بشتابید و به [[فرمان]] من گردن نهید..." <ref>غیبة طوسی، ص ۲۸۴؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۳.</ref>. در [[روایت]] دیگری آمده که [[حضرت]] در میان [[رکن و مقام]] از [[مردم]] برای امری تازه، کتابی تازه و [[حکومت]] آسمانی تازه، [[بیعت]] می‌گیرد"<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۹۵ و ۱۲۱؛ الزام الناصب، ص ۲۲۳.</ref>. و از [[نشانه‌های ظهور]]، [[کشته شدن نفس زکیه]] در میان [[رکن و مقام]] ذکر شده است<ref>روزگار رهایی، ج ۲، ص ۱۰۶۹.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۳۶۷.</ref>.
==پرسش مستقیم==
* [[قتل نفس زکیه در چه زمان و مکانی خواهد بود؟ (پرسش)]]
==پرسش‌های وابسته==
==پرسش‌های وابسته==
* [[نفس زکیه در کجا به قتل می‌رسد؟ (پرسش)]]
 
* [[بیعت یاران با امام مهدی در کجاست؟ (پرسش)]]
{{پرسمان قتل نفس زکیه}}
== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
{{:فرهنگنامه مهدویت (نمایه)}}
{{:فرهنگنامه مهدویت (نمایه)}}

نسخهٔ ‏۱۴ ژوئیهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۰:۰۱

متن این جستار آزمایشی است؛ امید می رود در آینده نه چندان دور آماده شود. برای اطلاع از جزئیات بیشتر به بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت مراجعه کنید.


مقدمه

  1. محل بیعت با حضرت مهدی(ع)‏ پیامبر اکرم(ص) فرمود: "مهدی امتم میان ایشان [[امامان]‏] محمدی است که زمین را از عدل و داد آکنده سازد؛ همچنان که از ظلم و جور پر شده باشد. به خدا سوگند! من کسانی را که میان رکن و مقام با او بیعت می‏‌کنند، می‌‏شناسم و اسامی پدران و قبایلشان را نیز می‌‏دانم"[۴]. در برخی آثار اهل سنت نیز بین‏ رکن و مقام جایگاه بیعت حضرت مهدی(ع)‏ با یارانش گفته شده است[۵].
  2. محل کشته شدن نفس زکیه و رخداد یکی از نشانه‏‌های حتمی ظهور. امام باقر(ع) پس از بیان پاره‌‏ای از نشانه‌‏های ظهور، در ادامه فرمود: " و جوانی از آل محمد که نامش محمد بن حسن- یا نفس زکیه- است، بین رکن و مقام کشته شود"[۶][۷].

رکن و مقام در موعودنامه

پرسش مستقیم

پرسش‌های وابسته

الگو:پرسمان قتل نفس زکیه

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:  

  1. ابن منظور، لسان العرب، ج ۱۳، ص ۱۸۵؛ مجمع البحرین، ج ۶، ص ۲۵۷
  2. خلیل بن احمد، کتاب العین، ج ۵، ص ۲۳۲
  3. " أَمَّا أَفْضَلُ‏ الْبِقَاعِ‏ مَا بَيْنَ‏ الرُّكْنِ‏ وَ الْمَقَام‏ ‏‏"، شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج ۲، ص ۲۴۵، ح ۲۳۱۳
  4. "مَهْدِيُّ أُمَّةِ مُحَمَّدٍ الَّذِي يَمْلَأُ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلًا كَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً وَ اللَّهِ إِنِّي‏ لَأَعْرِفُ‏ مَنْ‏ يُبَايِعُهُ‏ بَيْنَ‏ الرُّكْنِ‏ وَ الْمَقَامِ‏ وَ أَعْرِفُ‏ أَسْمَاءَ آبَائِهِمْ‏ وَ قَبَائِلِهِمْ‏‏ ‏‏"، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، باب ۲۴، ص ۲۸۴، ح ۳۷
  5. ر. ک: الصنعانی، المصنف، ج ۱۱، ص ۲۷۱؛ ابن ابی شیبه، المصنف، ج ۸، ص ۶۰۹؛ طبرانی، معجم الکبیر، ح ۲۳، ص ۲۹۶؛ کنز العمال، ج ۱۱، ص ۱۲۵، ح ۳۰۹۳۲، ج ۱۴، ص ۲۶۵، ح ۳۸۶۶۸؛ سیوطی، در المنثور، ج ۵، ص ۲۴۱
  6. " وَ قُتِلَ‏ غُلَامٌ‏ مِنْ‏ آلِ‏ مُحَمَّدٍ بَيْنَ‏ الرُّكْنِ‏ وَ الْمَقَامِ‏ اسْمُهُ مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ النَّفْسُ الزَّكِيَّةُ ‏‏ ‏‏"، شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج۱، ص ۳۳۰، باب ۳۲، ح ۱۶
  7. سلیمیان، خدامراد، فرهنگ‌نامه مهدویت، ص۲۴۶ - ۲۴۸.
  8. بحار الانوار، ج ۱۷، ص ۲۶۹.
  9. بحار الانوار، ج ۲۷، ص ۱۷۲.
  10. غیبة طوسی، ص ۲۷۴.
  11. الملاحم و الفتن، ص ۱۶۱؛ روزگار رهایی، ج ۲، ص ۱۰۲۸.
  12. الزام الناصب، ص ۵۲ و ۲۵۲؛ البیان، ص ۲۱۰ و ۲۱۸.
  13. غیبة طوسی، ص ۲۸۴؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۳.
  14. بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۹۵ و ۱۲۱؛ الزام الناصب، ص ۲۲۳.
  15. روزگار رهایی، ج ۲، ص ۱۰۶۹.
  16. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۳۶۷.