عبادت: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۱۰ فوریهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۶:۳۵

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

عبادت در قرآن | عبادت در حدیث | عبادت در نهج البلاغه| عبادت در معارف دعا و زیارات

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل عبادت (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

بندگی، پرستش، خداپرستی، نیایش به درگاه خداوند. انسان بنده خداوند است. اطاعت و بندگی انسان در برابر خدا عبادت نام دارد.
اقوام و ملل مختلف روش‌های گوناگونی در پرستش و بندگی دارند و گاهی هم آمیخته به خرافات است. اسلام، نحوه عبادت را هم طبق فرمان خدا می‌‌داند.
انجام تکالیفی همچون نماز، روزه، حج و جهاد عبادت است. تنها باید خدا را پرستید و دستورهای او را اجرا کرد. این، "توحید در عبادت" نام دارد. عبادت باید خالصانه و دور از ریاکاری باشد تا پذیرفته گردد. هر که خداشناس‌تر باشد بیشتر عبادت می‌کند.
عبادت تنها نماز و ذکر و دعا نیست. تلاش برای تأمین زندگی از راه حلال، آموختن دانش، جهاد در راه خدا، رسیدگی به محرومان و نیکی به پدر و مادر نیز از بزرگترین عبادت‌هاست. قرآن، فلسفه خلقت جن و انس را عبادت خدا می‌داند﴿وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ﴾^[۱] چرا که بندگی خدا انسان را به کمال روحی و معنوی و رشد اخلاقی می‌‌رساند و از گناهان و مفاسد باز می‌دارد.
قرآن از کسانی که بت می‌‌پرستند، یا کورکورانه از ظالمان و طاغوت‌ها پیروی می‌‌کنند نکوهش می‌کنند و تنها خدا را شایسته بندگی می‌‌داند^[۲].

منابع

محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی

پانویس

با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:

↑ و پریان و آدمیان را نیافریدم جز برای آنکه مرا بپرستند؛ سوره ذاریات، آیه ۵۶.
↑ محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی، ص:۱۴۴-۱۴۵.

[1] و پریان و آدمیان را نیافریدم جز برای آنکه مرا بپرستند؛ سوره ذاریات، آیه ۵۶.

[2] محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی، ص:۱۴۴-۱۴۵.

[۱]

[۲]

@@ خط ۱۰: / خط ۱۰: @@
 ==مقدمه==
-*[[بندگی]]، [[پرستش]]، [[خداپرستی]]، [[نیایش]] به درگاه [[خداوند]]. [[انسان]] [[بنده]] [[خداوند]] است. [[اطاعت]] و [[بندگی]] [[انسان]] در برابر [[خدا]] [[عبادت]] نام دارد. [[اقوام]] و [[ملل]] مختلف روش‌های گوناگونی در [[پرستش]] و [[بندگی]] دارند و گاهی هم آمیخته به [[خرافات]] است. [[اسلام]]، نحوه [[عبادت]] را هم طبق [[فرمان خدا]] می‌‌داند.
+*[[بندگی]]، [[پرستش]]، [[خداپرستی]]، [[نیایش]] به درگاه [[خداوند]]. [[انسان]] [[بنده]] [[خداوند]] است. [[اطاعت]] و [[بندگی]] [[انسان]] در برابر [[خدا]] عبادت نام دارد.
-*انجام تکالیفی همچون [[نماز]]، [[روزه]]، [[حج]] و [[جهاد]] [[عبادت]] است. تنها باید [[خدا]] را پرستید و دستورهای او را [[اجرا]] کرد. این، "[[توحید در عبادت]]" نام دارد. [[عبادت]] باید خالصانه و دور از ریاکاری باشد تا پذیرفته گردد. هر که خداشناس‌تر باشد بیشتر [[عبادت]] می‌کند.
+*[[اقوام]] و [[ملل]] مختلف روش‌های گوناگونی در [[پرستش]] و [[بندگی]] دارند و گاهی هم آمیخته به [[خرافات]] است. [[اسلام]]، نحوه عبادت را هم طبق [[فرمان خدا]] می‌‌داند.
-*[[عبادت]] تنها [[نماز]] و ذکر و [[دعا]] نیست. تلاش برای تأمین [[زندگی]] از راه [[حلال]]، [[آموختن]] [[دانش]]، [[جهاد]] در [[راه خدا]]، رسیدگی به محرومان و [[نیکی]] به [[پدر]] و [[مادر]] نیز از بزرگترین عبادت‌هاست. [[قرآن]]، [[فلسفه خلقت]] [[جن]] و انس را [[عبادت]] [[خدا]] می‌داند{{متن قرآن|وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ}}<ref>و پریان و آدمیان را نیافریدم جز برای آنکه مرا بپرستند؛ سوره ذاریات، آیه ۵۶.</ref> چرا که [[بندگی خدا]] [[انسان]] را به کمال روحی و [[معنوی]] و رشد [[اخلاقی]] می‌‌رساند و از [[گناهان]] و [[مفاسد]] باز می‌دارد.
+*انجام تکالیفی همچون [[نماز]]، [[روزه]]، [[حج]] و [[جهاد]] عبادت است. تنها باید [[خدا]] را پرستید و دستورهای او را [[اجرا]] کرد. این، "[[توحید در عبادت]]" نام دارد. عبادت باید خالصانه و دور از ریاکاری باشد تا پذیرفته گردد. هر که خداشناس‌تر باشد بیشتر عبادت می‌کند.
+*عبادت تنها [[نماز]] و ذکر و [[دعا]] نیست. تلاش برای تأمین [[زندگی]] از راه [[حلال]]، [[آموختن]] [[دانش]]، [[جهاد]] در [[راه خدا]]، رسیدگی به محرومان و [[نیکی]] به [[پدر]] و [[مادر]] نیز از بزرگترین عبادت‌هاست. [[قرآن]]، [[فلسفه خلقت]] [[جن]] و انس را عبادت [[خدا]] می‌داند{{متن قرآن|وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ}}<ref>و پریان و آدمیان را نیافریدم جز برای آنکه مرا بپرستند؛ سوره ذاریات، آیه ۵۶.</ref> چرا که [[بندگی خدا]] [[انسان]] را به کمال روحی و [[معنوی]] و رشد [[اخلاقی]] می‌‌رساند و از [[گناهان]] و [[مفاسد]] باز می‌دارد.
 *[[قرآن]] از کسانی که [[بت]] می‌‌پرستند، یا کورکورانه از [[ظالمان]] و [[طاغوت‌ها]] [[پیروی]] می‌‌کنند [[نکوهش]] می‌کنند و تنها [[خدا]] را [[شایسته]] [[بندگی]] می‌‌داند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[ فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)| فرهنگ‌نامه دینی]]، ص:۱۴۴-۱۴۵.</ref>.