الگو:صفحهٔ اصلی/مدخل برگزیده: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (لینک تصویر به صفحه) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class="boxTitle"><big>'''[[ | <div class="boxTitle"><big>'''[[تجلی توحید در نظام امامت (کتاب)|تجلی توحید در نظام امامت]]'''</big></div> | ||
[[پرونده: | [[پرونده:13691.jpg|بندانگشتی|150px | ||
|link= | |link=تجلی توحید در نظام امامت (کتاب)]] | ||
''' | '''[[تجلی]] [[توحید]] در [[نظام]] [[امامت]]'''، کتابی است که با [[زبان فارسی]] به بررسی و بحث درباره [[امامت]] می‌پردازد. این کتاب اثر [[لطف‌الله صافی گلپایگانی]] است و [[انتشارات بنیاد بعثت]] نشر آن را به عهده داشته است. در معرفی این کتاب آمده است: «بررسی [[اهداف]] [[ادیان الهی]] و [[تطبیق]] آن با [[نظام]] [[امامت]] است. نویسنده [[اهداف]] تمام [[ادیان الهی]] را [[توحید]] [[خالص]] و دوری از [[شرک]] و [[کفر]] دانسته و [[اسلام]] را در این میان، شاخصترین [[دین]] که بیانگر کاملترین [[درجه]] [[توحید]] است، معرفی میکند. وی یکی از شعبات [[توحید]] را [[امامت]] و [[ولایت]] شمرده است؛ چراکه اصل [[حکومت]] و [[ولایت]] از آن خداست و او این [[مقام]] را به برخی انسانهای والا به عنوان [[امام]] و ولی واگذار کرده است و تمام حکومتهایی که ولایتشان از طرف [[خداوند]] تنفیذ نشده باشد، [[باطل]] و در [[حکم]] [[طاغوت]] هستند. به نظر وی، معنای [[توحید]] و [[شرک]] نورزیدن به [[خداوند]]، یعنی نپذیرفتن [[نظام]] دیگری غیر از [[نظام]] [[امامت]] که [[نظام]] [[الهی]] است. وی در ادامه به این دو [[پرسش]] پاسخ گفته است: آیا [[اذن الهی]] بر [[ولایت]] کسی وجود دارد یا نه؟ اگر وجود دارد، به چه کسانی [[تفویض]] شده است؟ در بحث پایانی، نگارنده نتیجه گرفته که در [[نظام]] [[امامت]] [[شیعه]] (۱۱ [[امام]] اول) [[توحید]] به معنای کامل کلمه و به طور بالفعل [[ظهور]] و [[تجلی]] پیدا نکرد و [[تجلی]] کامل آن به عهده [[حکومت]] [[امام مهدی]]{{ع}} در [[آخرالزمان]] گذارده شده است». | ||
<div class="readmoreButton">[[ | <div class="readmoreButton">[[تجلی توحید در نظام امامت (کتاب)|'''ادامه''']]</div> | ||
نسخهٔ ۱۳ ژوئن ۲۰۲۰، ساعت ۲۳:۰۶
تجلی توحید در نظام امامت، کتابی است که با زبان فارسی به بررسی و بحث درباره امامت می‌پردازد. این کتاب اثر لطف‌الله صافی گلپایگانی است و انتشارات بنیاد بعثت نشر آن را به عهده داشته است. در معرفی این کتاب آمده است: «بررسی اهداف ادیان الهی و تطبیق آن با نظام امامت است. نویسنده اهداف تمام ادیان الهی را توحید خالص و دوری از شرک و کفر دانسته و اسلام را در این میان، شاخصترین دین که بیانگر کاملترین درجه توحید است، معرفی میکند. وی یکی از شعبات توحید را امامت و ولایت شمرده است؛ چراکه اصل حکومت و ولایت از آن خداست و او این مقام را به برخی انسانهای والا به عنوان امام و ولی واگذار کرده است و تمام حکومتهایی که ولایتشان از طرف خداوند تنفیذ نشده باشد، باطل و در حکم طاغوت هستند. به نظر وی، معنای توحید و شرک نورزیدن به خداوند، یعنی نپذیرفتن نظام دیگری غیر از نظام امامت که نظام الهی است. وی در ادامه به این دو پرسش پاسخ گفته است: آیا اذن الهی بر ولایت کسی وجود دارد یا نه؟ اگر وجود دارد، به چه کسانی تفویض شده است؟ در بحث پایانی، نگارنده نتیجه گرفته که در نظام امامت شیعه (۱۱ امام اول) توحید به معنای کامل کلمه و به طور بالفعل ظهور و تجلی پیدا نکرد و تجلی کامل آن به عهده حکومت امام مهدی(ع) در آخرالزمان گذارده شده است».