امیرالأمراء: تفاوت میان نسخه‌ها
(←مقدمه) |
(←مقدمه) |
||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
آن‌گاه که [[حاکمیت]] [[خلفای عباسی]] رو به [[ضعف]] نهاد، [[هرج و مرج]] در [[جامعه]]، به اوج خود رسیده بود؛ زیرا امرای نواحی، از [[ضعف]] [[حکومت]] مرکزی [[سوء]] استفاده کرده و با فشار و [[زورگویی]] بر اقشار مختلف [[جامعه]] - تحت عنوان جمع‌آوری [[مالیات]] - به چپاول آنها می‌پرداختند. [[حکومت]] مرکزی، جهت [[رهایی]] از [[بحران]] و رفع مشکل، چاره را در تعویض [[وزرا]] دید. در واقع، به دنبال افرادی بود که به همه [[شؤون]] [[دولت]] [[آگاهی]] داشته و بر [[مشکلات]] آن، فائق آید<ref>تاریخ تمدن اسلامی، ج۱، ص۱۵۳.</ref>. در زمان [[خلیفه]] "[[راضی]]" - ۳۲۲-۳۲۹ ه.ق - بسیاری از [[وزرا]]، یکی پس از دیگری جایگزین شدند و آخرین آنها، "[[سلیمان بن حسن بن مخلد]]" - [[والی بصره]] و [[واسط]]- بود که [[لقب]] "امیر الأمراء" گرفت<ref>تاریخ الطبری، ج۳، ص۱۲۹۹.</ref>. این [[لقب]]، تا زمان پسران [[بویه]] - ۴۴۹ ه.ق - میان [[حکام]] مرسوم بود. در مقابل امیرالأمراء، [[لقب]] "[[رئیس]] الرؤسا" قرار داشت که ویژه [[جانشینان]] [[خلیفه]] بود و در زمان سلاجقه، به عنوان امیرالأمراء بازگشت<ref>تاریخ تمدن اسلامی، ج۱، ص۱۵۳.</ref><ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[ | آن‌گاه که [[حاکمیت]] [[خلفای عباسی]] رو به [[ضعف]] نهاد، [[هرج و مرج]] در [[جامعه]]، به اوج خود رسیده بود؛ زیرا امرای نواحی، از [[ضعف]] [[حکومت]] مرکزی [[سوء]] استفاده کرده و با فشار و [[زورگویی]] بر اقشار مختلف [[جامعه]] - تحت عنوان جمع‌آوری [[مالیات]] - به چپاول آنها می‌پرداختند. [[حکومت]] مرکزی، جهت [[رهایی]] از [[بحران]] و رفع مشکل، چاره را در تعویض [[وزرا]] دید. در واقع، به دنبال افرادی بود که به همه [[شؤون]] [[دولت]] [[آگاهی]] داشته و بر [[مشکلات]] آن، فائق آید<ref>تاریخ تمدن اسلامی، ج۱، ص۱۵۳.</ref>. در زمان [[خلیفه]] "[[راضی]]" - ۳۲۲-۳۲۹ ه.ق - بسیاری از [[وزرا]]، یکی پس از دیگری جایگزین شدند و آخرین آنها، "[[سلیمان بن حسن بن مخلد]]" - [[والی بصره]] و [[واسط]]- بود که [[لقب]] "امیر الأمراء" گرفت<ref>تاریخ الطبری، ج۳، ص۱۲۹۹.</ref>. این [[لقب]]، تا زمان پسران [[بویه]] - ۴۴۹ ه.ق - میان [[حکام]] مرسوم بود. در مقابل امیرالأمراء، [[لقب]] "[[رئیس]] الرؤسا" قرار داشت که ویژه [[جانشینان]] [[خلیفه]] بود و در زمان سلاجقه، به عنوان امیرالأمراء بازگشت<ref>تاریخ تمدن اسلامی، ج۱، ص۱۵۳.</ref><ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|واژه‌نامه فقه سیاسی]]، ص ۵۱.</ref>. | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
نسخهٔ ۲ نوامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۲:۲۷
- اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امیرالأمراء (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
آن‌گاه که حاکمیت خلفای عباسی رو به ضعف نهاد، هرج و مرج در جامعه، به اوج خود رسیده بود؛ زیرا امرای نواحی، از ضعف حکومت مرکزی سوء استفاده کرده و با فشار و زورگویی بر اقشار مختلف جامعه - تحت عنوان جمع‌آوری مالیات - به چپاول آنها می‌پرداختند. حکومت مرکزی، جهت رهایی از بحران و رفع مشکل، چاره را در تعویض وزرا دید. در واقع، به دنبال افرادی بود که به همه شؤون دولت آگاهی داشته و بر مشکلات آن، فائق آید[۱]. در زمان خلیفه "راضی" - ۳۲۲-۳۲۹ ه.ق - بسیاری از وزرا، یکی پس از دیگری جایگزین شدند و آخرین آنها، "سلیمان بن حسن بن مخلد" - والی بصره و واسط- بود که لقب "امیر الأمراء" گرفت[۲]. این لقب، تا زمان پسران بویه - ۴۴۹ ه.ق - میان حکام مرسوم بود. در مقابل امیرالأمراء، لقب "رئیس الرؤسا" قرار داشت که ویژه جانشینان خلیفه بود و در زمان سلاجقه، به عنوان امیرالأمراء بازگشت[۳][۴].
منابع
پانویس
- ↑ تاریخ تمدن اسلامی، ج۱، ص۱۵۳.
- ↑ تاریخ الطبری، ج۳، ص۱۲۹۹.
- ↑ تاریخ تمدن اسلامی، ج۱، ص۱۵۳.
- ↑ فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی، ص ۵۱.