امینه انصاری در حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '{{یادآوری پانویس}} {{پانویس2}}' به '{{پانویس}}') |
(←پانویس) |
||
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
[[رده:مدخل]] | [[رده:مدخل]] | ||
[[رده:امینه انصاری]] | [[رده:امینه انصاری]] | ||
[[رده:اعلام]] | [[رده:اعلام]] | ||
نسخهٔ ۲۲ نوامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۶:۰۸
متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
| أمینة بنت أنس بن مالک بن النضر بن ضمضم بن زید بن حرام | |
|---|---|
 | |
| دین | اسلام |
| اطلاعات علمی | |
| استادان | أنس بن مالک الأنصاری، عائشة بنت أبی بکر الصدیق |
| شاگردان | سلیمان بن طرخان التیمی، عیسی بن عبد الله العثمانی |
- اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث امینه انصاری است. "امینه انصاری" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
احادیث روایت شده از او در منابع اهل سنت
المقصد العلی فی زوائد أبی یعلی (الهیثمی)
- «حَدَّثَنَا أَبُو سَعِيدٍ الْجُشَمِيُّ قَالَ: حَدَّثَتْنَا عَلِيلَةُ بِنْتُ الْكُمَيْتِ قَالَتْ: سَمِعْتُ أُمِّي أَمِينَةَ قَالَتْ: حَدَّثَتْنِي أَمَةُ اللَّهِ بِنْتُ رُزَيْنَةَ، عَنْ أُمِّهَا رُزَيْنَةَ مَوْلاةِ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: أَنَّهُ سَبَى صَفِيَّةَ يَوْمَ قُرَيْظَةَ وَالنَّضِيرِ حِينَ فَتَحَ اللَّهُ عَلَيْهِ فَجَاءَ بِهَا يَقُودُهَا سَبِيَّةً؛ فَلَمَّا رَأَتِ النِّسَاءَ قَالَتْ: أَشْهَدُ أَنْ لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ وَأَنَّكَ رَسُولُ اللَّهِ. فَأَرْسَلَهَا وَكَانَ ذِرَاعُهَا فِي يَدِهِ فَأَعْتَقَهَا ثُمَّ خَطَبَهَا وَتَزَوَّجَهَا وَأَمْهَرَهَا.»
مصنف (ابن أبی شیبة)
- «حَدَّثَنَا أَبُو بَكْرٍ، قَالَ: حَدَّثَنَا يَزِيدُ بْنُ هَارُونَ، عَنِ التَّيْمِيِّ، عَنْ أُمَيْنَةَ، عَنْ عَائِشَةَ، قَالَتْ: " نَهَى رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ عَنْ نَبِيذِ الْجَرِّ ".»
تاریخ بغداد (الخطیب البغدادی)
- «وَأَخْبَرَنَا أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدٍ الْعَتِيقِيُّ، قَالَ: سَمِعْتُ الْحُسَيْنَ بْنَ أَحْمَدَ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ بُكَيْرٍ الْحَافِظُ يَقُولُ: سَمِعْتُ أَبَا الْعَبَّاسِ الْفَضْلَ بْنَ عَلِيِّ بْنِ الْحَارِثِ بْنِ مَحْمُودٍ الْهَرَوِيَّ سَنَةَ اثْنَتَيْنِ وَأَرْبَعِينَ وَثَلاثِ مِائَةٍ، يَقُولُ: سَمِعْتُ أَبَا حَسَّانٍ عِيسَى بْنَ عَبْدِ اللَّهِ الْعُثْمَانِيَّ بِهَرَاةَ، يَقُولُ: ذَهَبَ بِي أَبِي إِلَى الْبَصْرَةِ، إِلَى بَنِي سَهْمٍ إِلَى امْرَأَةٍ يُقَالُ لَهَا آمِنَةُ ابْنَةُ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ، فَسَمِعْتُ أَبِي، يَقُولُ لَهَا: يَا آمِنَةُ، مَالِكٌ مِمَّنْ ؟ قَالَتْ: مِن بَنِي ضَمْضَمٍ، ثُمَّ قَالَتْ: سَمِعْتُ أَبِي يَقُولُ: سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، يَقُولُ: " لأَشْفَعَنَّ يَوْمَ الْقِيَامَةِ لِمَنْ كَانَ فِي قَلْبِهِ جَنَاحُ بَعُوضَةٍ إِيمَانًا "، وَقَالَتْ: رَأَيْتُ أَبِي أَنَسَ بْنَ مَالِكٍ فِي يَدِهِ عُكَّازَةٌ، عَلَى رَأْسِهَا رُمَّانَةٌ فِضَّةٌ.»