قدرت در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{ویرایش غیرنهایی}} {{امامت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233)...» ایجاد کرد) |
جز (جایگزینی متن - 'قوت' به 'قوت') |
||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
قوّة به معنای قدرت در [[قرآن کریم]] به [[خداوند]] و [[انسان]] نسبت داده شده است: {{متن قرآن|أَنَّ الْقُوَّةَ لِلَّهِ جَمِيعًا}}<ref>« تمام توان (ها) از آن خداوند است» سوره بقره، آیه ۱۶۵.</ref>، {{متن قرآن| قَالُوا نَحْنُ أُوْلُوا قُوَّةٍ وَأُوْلُوا بَأْسٍ شَدِيدٍ}} <ref>گفتند: ما نیرومند و سخت دلیریم و فرمان با توست، بنگر تا چه فرمان خواهی داد؛ سوره نمل، آیه:۳۳.</ref> | قوّة به معنای قدرت در [[قرآن کریم]] به [[خداوند]] و [[انسان]] نسبت داده شده است: {{متن قرآن|أَنَّ الْقُوَّةَ لِلَّهِ جَمِيعًا}}<ref>« تمام توان (ها) از آن خداوند است» سوره بقره، آیه ۱۶۵.</ref>، {{متن قرآن| قَالُوا نَحْنُ أُوْلُوا قُوَّةٍ وَأُوْلُوا بَأْسٍ شَدِيدٍ}} <ref>گفتند: ما نیرومند و سخت دلیریم و فرمان با توست، بنگر تا چه فرمان خواهی داد؛ سوره نمل، آیه:۳۳.</ref> | ||
قدرت اساس [[علم]] [[سیاست]] را تشکیل می‌دهد و برخی سیاست را علم قدرت خوانده‌اند. در قرآن کریم | قدرت اساس [[علم]] [[سیاست]] را تشکیل می‌دهد و برخی سیاست را علم قدرت خوانده‌اند. در قرآن کریم قوت و قدرت مظاهر مختلفی دارد از جمله مطلق نیرو، توانایی برای هر کاری (که مختص [[ذات الهی]] است) عِدّه و عُدّه (نفرات و تجهیزات و [[سلاح]])، نیروی بدنی و [[توانایی جسمی]]، [[ثروت]] و [[فرزندان]]، [[یاران]] و نیروهای کمکی، [[جوانی]] و نیروی جوانی، نیرو و قدرت علم و عمل<ref>محمود سرمدی، «قوی/قوة»، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ج۲، ص۱۷۷۹-۱۷۸۰.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۴۵۴.</ref> | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
نسخهٔ ۲۷ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۳:۲۱
متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل قدرت (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
﴿أَوَلَمْ يَعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ قَدْ أَهْلَكَ مِنْ قَبْلِهِ مِنَ الْقُرُونِ مَنْ هُوَ أَشَدُّ مِنْهُ قُوَّةً وَأَكْثَرُ جَمْعًا﴾[۳].
قوّة به معنای قدرت در قرآن کریم به خداوند و انسان نسبت داده شده است: ﴿أَنَّ الْقُوَّةَ لِلَّهِ جَمِيعًا﴾[۴]، ﴿ قَالُوا نَحْنُ أُوْلُوا قُوَّةٍ وَأُوْلُوا بَأْسٍ شَدِيدٍ﴾ [۵]
قدرت اساس علم سیاست را تشکیل می‌دهد و برخی سیاست را علم قدرت خوانده‌اند. در قرآن کریم قوت و قدرت مظاهر مختلفی دارد از جمله مطلق نیرو، توانایی برای هر کاری (که مختص ذات الهی است) عِدّه و عُدّه (نفرات و تجهیزات و سلاح)، نیروی بدنی و توانایی جسمی، ثروت و فرزندان، یاران و نیروهای کمکی، جوانی و نیروی جوانی، نیرو و قدرت علم و عمل[۶].[۷]
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۵، ص۳۶.
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه‌ها، ص۷۹۴.
- ↑ «(قارون می) گفت: تنها برای دانشی که خود داشتم آن را به من داده‌اند، آیا نمی‌دانست که خداوند پیش از او از نسل‌ها کسانی را نابود کرده است که از او توانمندتر و مال‌اندوزتر بوده‌اند؟ و از بزهکاران گناه آنان را نمی‌پرسند» سوره قصص، آیه ۷۸.
- ↑ « تمام توان (ها) از آن خداوند است» سوره بقره، آیه ۱۶۵.
- ↑ گفتند: ما نیرومند و سخت دلیریم و فرمان با توست، بنگر تا چه فرمان خواهی داد؛ سوره نمل، آیه:۳۳.
- ↑ محمود سرمدی، «قوی/قوة»، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ج۲، ص۱۷۷۹-۱۷۸۰.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۴۵۴.