آل عمران در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۳۴: خط ۳۴:
#بعضی نیز گفته‌اند: مقصود این است که [[خداوند]] از گفتار و نیت‌های [[قلبی]] آنان [[آگاه]] است و ملاک [[گزینش]] [[آل عمران]] از این جهت است که در گفتار صادق و در [[نیت]] [[پاک]] و خالص‌اند. به هر حال [[گزینش]] آنها بر اساس [[ارزش‌ها]] و شایستگی‌های موجود در آنان بوده است<ref>اعلام قرآن، ص۱۳۱.</ref> و [[خدای تعالی]] کسی را از میان [[خلق]] خود بر نخواهد گزید مگر اینکه [[معصوم]]، [[پاکیزه]] و منزّه از [[زشتی‌ها]] باشد، بنابراین کسانی باید از [[آل عمران]] [[انتخاب]] شوند که [[معصوم]] باشند، خواه [[پیامبر]] باشند یا [[امام]] <ref>تفسیر راهنما، ج ۲، ص ۴۰۰.</ref>.
#بعضی نیز گفته‌اند: مقصود این است که [[خداوند]] از گفتار و نیت‌های [[قلبی]] آنان [[آگاه]] است و ملاک [[گزینش]] [[آل عمران]] از این جهت است که در گفتار صادق و در [[نیت]] [[پاک]] و خالص‌اند. به هر حال [[گزینش]] آنها بر اساس [[ارزش‌ها]] و شایستگی‌های موجود در آنان بوده است<ref>اعلام قرآن، ص۱۳۱.</ref> و [[خدای تعالی]] کسی را از میان [[خلق]] خود بر نخواهد گزید مگر اینکه [[معصوم]]، [[پاکیزه]] و منزّه از [[زشتی‌ها]] باشد، بنابراین کسانی باید از [[آل عمران]] [[انتخاب]] شوند که [[معصوم]] باشند، خواه [[پیامبر]] باشند یا [[امام]] <ref>تفسیر راهنما، ج ۲، ص ۴۰۰.</ref>.
==نسبت [[آل عمران]] و [[آل ابراهیم]]==
==نسبت [[آل عمران]] و [[آل ابراهیم]]==
*براساس مباحث گذشته، چه [[عمران]] [[پدر]] [[مریم]] باشد یا [[پدر]] [[موسی]] و [[هارون]]، در هر صورت، جزو [[آل ابراهیم]] است<ref> الکشّاف، ج ۱، ص ۳۵۴.</ref>؛ زیرا [[آل ابراهیم]]، چه از طریق [[اسماعیل]] و چه از طریق [[اسحاق]]، شامل هر دو [[عمران]] و همه [[پیامبران]] و [[معصومان]] پس از [[ابراهیم]] نیز می‌شود<ref>الفرقان، ج ۳و۴، ص ۱۰۳.</ref>؛ چنان که گروهی از [[مفسّران]] در [[تفسیر]] {{متن قرآن|ذُرِّيَّةً بَعْضُهَا مِنْ بَعْضٍ وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ}}<ref>«در حالی که برخی از فرزندزادگان برخی دیگرند و خداوند شنوایی داناست» سوره آل عمران، آیه ۳۴.</ref>.
براساس مباحث گذشته، چه [[عمران]] [[پدر]] [[مریم]] باشد یا [[پدر]] [[موسی]] و [[هارون]]، در هر صورت، جزو [[آل ابراهیم]] است<ref> الکشّاف، ج ۱، ص ۳۵۴.</ref>؛ زیرا [[آل ابراهیم]]، چه از طریق [[اسماعیل]] و چه از طریق [[اسحاق]]، شامل هر دو [[عمران]] و همه [[پیامبران]] و [[معصومان]] پس از [[ابراهیم]] نیز می‌شود<ref>الفرقان، ج ۳و۴، ص ۱۰۳.</ref>؛ چنان که گروهی از [[مفسّران]] در [[تفسیر]] {{متن قرآن|ذُرِّيَّةً بَعْضُهَا مِنْ بَعْضٍ وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ}}<ref>«در حالی که برخی از فرزندزادگان برخی دیگرند و خداوند شنوایی داناست» سوره آل عمران، آیه ۳۴.</ref>.
*گفته‌اند: همه [[پیامبران]]، از ذرّیّه [[آدم]] و بعد ذرّیّه [[نوح]]، سپس ذرّیّه [[ابراهیم]] هستند<ref>الدر المنثور، ج ۲، ص ۱۸۰.</ref>. برخی نیز گفته‌اند: {{متن قرآن|ذُرِّيَّةً بَعْضُهَا مِنْ بَعْضٍ وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ}}<ref>«در حالی که برخی از فرزندزادگان برخی دیگرند و خداوند شنوایی داناست» سوره آل عمران، آیه ۳۴.</ref> حال یا بدل از [[آل ‌ابراهیم]] و [[آل عمران]] است؛ یعنی آن دو، یک ذرّیّه هستند که بعضی ([[آل عمران]]) از بعضی دیگر ([[آل ‌ابراهیم]]) هستند<ref>بیضاوی، ج۲، ص ۲۹؛ التفسیرالکبیر، ج ۸، ص ۲۴.</ref>؛ امّا درباره این که چرا از [[آل عمران]] جداگانه نام برده شده با این که آل‌ابراهیم آن را دربردارد، سه احتمال وجود دارد:
گفته‌اند: همه [[پیامبران]]، از ذرّیّه [[آدم]] و بعد ذرّیّه [[نوح]]، سپس ذرّیّه [[ابراهیم]] هستند<ref>الدر المنثور، ج ۲، ص ۱۸۰.</ref>. برخی نیز گفته‌اند: {{متن قرآن|ذُرِّيَّةً بَعْضُهَا مِنْ بَعْضٍ وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ}}<ref>«در حالی که برخی از فرزندزادگان برخی دیگرند و خداوند شنوایی داناست» سوره آل عمران، آیه ۳۴.</ref> حال یا بدل از [[آل ‌ابراهیم]] و [[آل عمران]] است؛ یعنی آن دو، یک ذرّیّه هستند که بعضی ([[آل عمران]]) از بعضی دیگر ([[آل ‌ابراهیم]]) هستند<ref>بیضاوی، ج۲، ص ۲۹؛ التفسیرالکبیر، ج ۸، ص ۲۴.</ref>؛ امّا درباره این که چرا از [[آل عمران]] جداگانه نام برده شده با این که آل‌ابراهیم آن را دربردارد، سه احتمال وجود دارد:
#برای [[آگاه کردن]] مخاطب به این که [[عیسی]] هم بشری با [[کرامات]] بزرگ از [[ناحیه]] [[خداوند]] است و برای [[نبوّت]] [[برگزیده]] شده تا ادّعای مدّعیانِ [[الوهیت]] او را [[باطل]] کند<ref>روح‌المعانی، مج ۳، ج ۳، ص ۲۱۱.</ref>.
#برای [[آگاه کردن]] مخاطب به این که [[عیسی]] هم بشری با [[کرامات]] بزرگ از [[ناحیه]] [[خداوند]] است و برای [[نبوّت]] [[برگزیده]] شده تا ادّعای مدّعیانِ [[الوهیت]] او را [[باطل]] کند<ref>روح‌المعانی، مج ۳، ج ۳، ص ۲۱۱.</ref>.
#برای [[آگاه کردن]] مخاطب به [[شرف]] و [[منزلت]] [[آل عمران]] است؛ البتّه [[ذکر خاص]] پس از عام، لزوماً به معنای [[برتری]] بر دیگران نیست؛ زیرا [[خاتم انبیا]]، [[برترین]] [[پیامبران]] بوده و داخل در [[آل ‌ابراهیم]] است<ref>بیضاوی، ج ۲، ص ۲۹.</ref>
#برای [[آگاه کردن]] مخاطب به [[شرف]] و [[منزلت]] [[آل عمران]] است؛ البتّه [[ذکر خاص]] پس از عام، لزوماً به معنای [[برتری]] بر دیگران نیست؛ زیرا [[خاتم انبیا]]، [[برترین]] [[پیامبران]] بوده و داخل در [[آل ‌ابراهیم]] است<ref>بیضاوی، ج ۲، ص ۲۹.</ref>
#چون [[قرآن]]، پس از این [[آیه]]، به تفصیل درباره دو فرد منسوب به [[عمران]] یعنی [[مریم]] و [[عیسی]] سخن گفته، نام [[آل عمران]] را جداگانه آورده است<ref>الفرقان، ج۳ و ۴، ص۱۰۳.</ref>.<ref>[[محمد صادق یوسفی مقدم|یوسفی مقدم، محمد صادق]]، [[آل عمران - یوسفی مقدم (مقاله)|مقاله «آل عمران»]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۱.</ref>
#چون [[قرآن]]، پس از این [[آیه]]، به تفصیل درباره دو فرد منسوب به [[عمران]] یعنی [[مریم]] و [[عیسی]] سخن گفته، نام [[آل عمران]] را جداگانه آورده است<ref>الفرقان، ج۳ و ۴، ص۱۰۳.</ref>.<ref>[[محمد صادق یوسفی مقدم|یوسفی مقدم، محمد صادق]]، [[آل عمران - یوسفی مقدم (مقاله)|مقاله «آل عمران»]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۱.</ref>
==چرا [[قرآن]] به [[فضایل]] [[آل عمران]] پرداخته است؟==
==چرا [[قرآن]] به [[فضایل]] [[آل عمران]] پرداخته است؟==
برخی‌ گفته‌اند: [[عقاید]] [[انحرافی]] [[یهود]] که می‌گفتند: ما [[فرزندان]] و [[دوستان]] خداییم و [[مسیحیان]] که می‌گفتند: [[مسیح]] [[پسر خدا]] است، موجب‌شد تا [[خداوند]] در ابتدای [[آیه]]، [[فضایل]] [[پیامبران]] را [[نقل]]، و در پایان با جمله {{متن قرآن| وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ}}<ref>« خداوند شنوایی داناست» سوره آل عمران، آیه ۳۴.</ref> دروغ‌گویان در [[حقّ]] [[انبیا]] را [[تهدید]] کند<ref>التفسیر الکبیر، ج ۸، ص ۲۵.</ref>. بعضی نیز گفته‌اند: [[یادآوری]] امتیازهای [[پیامبران]] گذشته، از جمله آل‌عمران، زمینه‌ساز [[ایمان]] [[اهل‌کتاب]] به [[پیامبر خاتم]] است<ref>راهنما، ج ۲، ص ۴۰۱.</ref>؛ به ویژه که یادآور می‌شود: [[پیغمبر]] خاتم، از [[خاندان]] همان [[پیامبران پیشین]] است و امّت‌های آنان همگی مأمورند به [[پیامبری]] که [[آیین]] آنها را [[تصدیق]] می‌کند، [[ایمان]] آورند<ref>روح‌المعانی، مج ۳، ج ۳، ص ۲۱۱.</ref>.<ref>[[محمد صادق یوسفی مقدم|یوسفی مقدم، محمد صادق]]، [[آل عمران - یوسفی مقدم (مقاله)|مقاله «آل عمران»]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۱.</ref>
برخی‌ گفته‌اند: [[عقاید]] [[انحرافی]] [[یهود]] که می‌گفتند: ما [[فرزندان]] و [[دوستان]] خداییم و [[مسیحیان]] که می‌گفتند: [[مسیح]] [[پسر خدا]] است، موجب‌شد تا [[خداوند]] در ابتدای [[آیه]]، [[فضایل]] [[پیامبران]] را [[نقل]]، و در پایان با جمله {{متن قرآن| وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ}}<ref>« خداوند شنوایی داناست» سوره آل عمران، آیه ۳۴.</ref> دروغ‌گویان در [[حقّ]] [[انبیا]] را [[تهدید]] کند<ref>التفسیر الکبیر، ج ۸، ص ۲۵.</ref>. بعضی نیز گفته‌اند: [[یادآوری]] امتیازهای [[پیامبران]] گذشته، از جمله آل‌عمران، زمینه‌ساز [[ایمان]] [[اهل‌کتاب]] به [[پیامبر خاتم]] است<ref>راهنما، ج ۲، ص ۴۰۱.</ref>؛ به ویژه که یادآور می‌شود: [[پیغمبر]] خاتم، از [[خاندان]] همان [[پیامبران پیشین]] است و امّت‌های آنان همگی مأمورند به [[پیامبری]] که [[آیین]] آنها را [[تصدیق]] می‌کند، [[ایمان]] آورند<ref>روح‌المعانی، مج ۳، ج ۳، ص ۲۱۱.</ref>.<ref>[[محمد صادق یوسفی مقدم|یوسفی مقدم، محمد صادق]]، [[آل عمران - یوسفی مقدم (مقاله)|مقاله «آل عمران»]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۱.</ref>
۱۱۵٬۲۱۳

ویرایش