آصف بن برخیا: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{پانویس2}} +{{پانویس}})) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-]] | + - [[)) |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div> | : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div> | ||
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | ||
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[آصف بن برخیا در قرآن]] | : <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[آصف بن برخیا در قرآن]] - [[آصف بن برخیا در حدیث]] - [[آصف بن برخیا در تاریخ اسلامی]] </div> | ||
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | ||
نسخهٔ ۲۹ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۲۲
- اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
آصف بن برخیا بن شمعیا[۱] یا آصف بن برخیا بن شمعون»[۲] داماد، جانشین،[۳] وزیر و به قولی کاتب[۴] سلیمان بن داوود(ع) آصف از بنی اسرائیل[۵] و بر اساس بعضی منابع[۶] معلّم دوران کودکی سلیمان بوده است. برخی او را پسر خواهر[۷]، پسر عمو[۸] یا پسر خاله[۹]سلیمان می‌دانند. در تورات از شخصی به نام "اَساف بن برکیا" نام برده شده که رهبری گروهی‌از سرودخوانان و سرایندگان داود را بر عهده داشته، و‌او را از فرزندان لاوی بن یعقوب بن اسحاق معرّفی کرده است[۱۰] دوازده مزمور از مزامیر تورات به او نسبت داده شده است[۱۱][۱۲].
آورنده تخت بلقیس
مقصود از کتاب
آصف بن برخیا در آیات دیگر
منابع
پانویس
- ↑ قصص الانبیاء، ص ۲۸۴.
- ↑ کشف الأسرار، ج۷، ص۲۲۲.
- ↑ المیزان، ج۱۵، ص۳۶۳.
- ↑ الکشّاف، ج ۳، ص ۳۶۷.
- ↑ قرطبی، ج۱۳، ص۱۳۶.
- ↑ سمرقندی، ج۲، ص۴۹۶.
- ↑ مجمع‌البیان، ج۷، ص۳۴۹.
- ↑ قرطبی، ج۱۳، ص۱۳۶.
- ↑ قرطبی، ج۱۳، ص۱۳۶.
- ↑ کتاب مقدّس، سفر اوّل تواریخ، ۱۵: ۱۷ و ۱۸، ۱۶: ۴ و ۵؛ موسوعة الکتاب المقدّس، ص۱۹.
- ↑ المدخل إلی العهد القدیم، ص۳۱۵.
- ↑ ناصحی، محمد حسن، مقاله «آصف بن برخیا»، دائرةالمعارف قرآن کریم، ج ۱، ص ۲۷۳ - ۲۷۶.