وراثت در فقه اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{امامت}} | {{امامت}} | ||
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | ||
نسخهٔ ۶ ژوئن ۲۰۲۱، ساعت ۱۸:۰۵
مقدمه
تعریف یاد شده، تعریف "ارث" به مفهوم مصدری است. مفهوم اسمی آن عبارت است از دارایی و حقوقی که فرد به سبب مرگ دیگری یا آنچه در حکم مرگ است، مانند ارتداد مستحق می‌شود.
به ارث برنده "وارث"، به کسی که از خود ارث برجای میگذارد "مُوَرِّث" و به آنچه که از میّت باقی میماند ـ خواه مال یا حقّ قابل انتقال، مانند حقّ خیار و حقّ شفعه ـ "ترکه" و "میراث" گفته می‌شود. در کلمات فقها به پیروی از قرآن کریم، از ارث به "فریضه" و "فرض" نیز تعبیر شده است.
ارکان ارث عبارت است از: مورّث، وارث و ترکه. البته پیش از تقسیم ترکه میان ورثه، باید از آن، حقوق دیگر، مانند هزینه تکفین و تجهیز میّت، بدهی‌ها و وصایای او در ثلث مالش و نیز آنچه مخصوص فرزند بزرگتر است خارج شود [۱]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت ج۱، صفحه ۳۷۵.