یزید بن ثبیط عبدی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۶: خط ۶:
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[یزید بن ثبیط عبدی در تراجم و رجال]] - [[یزید بن ثبیط عبدی در تاریخ اسلامی]] - [[یزید بن ثبیط عبدی در معارف و سیره حسینی]]</div>
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[یزید بن ثبیط عبدی در تراجم و رجال]] - [[یزید بن ثبیط عبدی در تاریخ اسلامی]] - [[یزید بن ثبیط عبدی در معارف و سیره حسینی]]</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[امام حسین (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
<div style="padding: 0.4em 0em 0.0em;">


==مقدمه==
==مقدمه==
خط ۱۷: خط ۱۵:


==منابع==
==منابع==
* [[پرونده:13681024.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|'''فرهنگ عاشورا''']]
{{منابع}}
#[[پرونده:13681024.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|'''فرهنگ عاشورا''']]
{{پایان منابع}}


==پانویس==
==پانویس==
{{یادآوری پانویس}}
{{پانویس}}
{{پانویس}}



نسخهٔ ‏۲۷ اوت ۲۰۲۱، ساعت ۰۹:۴۰


این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

یزید بن ثبیط عبدی از شهدای کربلاست. وی از شیعیان اهل بیت و از اصحاب ابوالأسود دوئلی و از اشراف قبیلۀ خود بود. وی ده پسر داشت. پس از دریافت نامۀ سیدالشهدا(ع) که خطاب به اهل بصره نوشته بود، همراه دو پسرش عبدالله و عبیدالله از بصره آمدند و به علت بسته بودن راه‌ها با پیمودن بیراهه‌ها، در مکه خود را به امام حسین(ع) رسانده، به کاروان او پیوستند. روز عاشورا پسرانش در حملۀ اول و خودش در مبارزۀ تن به تن به شهادت رسیدند[۱]. نام هر سه در زیارت ناحیه مقدسه آمده است. نام او یزید بن نبیط، بدر بن رقید، بدر بن رقیط هم ضبط شده است[۲][۳].

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. عنصر شجاعت، ج۱، ص۷۰؛ تنقیح المقال، ج۳، ص۳۲۵.
  2. انصار الحسین، ص۹۷.
  3. محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۵۱۳.