عبدالله بن حصین ازدی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | ||
''' | '''[[عبدالله بن حصین ازدی]]،''' یکی از [[سربازان]] و نیروهای تحت امر [[عمر بن سعد]] بود که در [[کربلا]] حضور داشت. | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
پس از بستن [[شریعه]] [[فرات]] به [[دستور]] [[عبید الله بن زیاد]]، | پس از بستن [[شریعه]] [[فرات]] به [[دستور]] [[عبید الله بن زیاد]]، [[عبدالله بن حصین]] به [[رویارویی]] [[امام حسین]]{{ع}} آمد و گستاخانه گفت: «ای [[حسین]]! آیا این آب را نمیبینی که همچون [[دل]] [[آسمان]] میدرخشد؟ به [[خدا]] [[سوگند]] یک قطره از آن نخواهی چشید، تا تشنهکام بمیری». | ||
[[امام]] فرمود: «خدایا او را از [[تشنگی]] بمیران و او را هرگز نیامرز» <ref>{{متن حدیث| اَللَّهُمَّ اُقْتُلْهُ عَطَشاً وَ لاَ تَغْفِرْ لَهُ أَبَداً }}؛ [[انساب الاشراف]]، [[بلاذری]]، احمدبن [[یحیی]]، چاپ [[محمود]] [[فردوس]] العظم، [[دمشق]]: ۱۹۹۶ – ۲۰۰۰ میلادی.، ج۳، ص۳۸۹. </ref> | [[امام]] فرمود: «خدایا او را از [[تشنگی]] بمیران و او را هرگز نیامرز» <ref>{{متن حدیث| اَللَّهُمَّ اُقْتُلْهُ عَطَشاً وَ لاَ تَغْفِرْ لَهُ أَبَداً }}؛ [[انساب الاشراف]]، [[بلاذری]]، احمدبن [[یحیی]]، چاپ [[محمود]] [[فردوس]] العظم، [[دمشق]]: ۱۹۹۶ – ۲۰۰۰ میلادی.، ج۳، ص۳۸۹. </ref> | ||
[[حمید بن مسلم]] گوید: پس از آن او مریض شد و من به عیادتش رفتم. سوگند به خدا او را دیدم که پیوسته آب میخورد و [[سیراب]] نمیشد، سپس آن را پس میداد و دوباره میآشامید و سیراب نمیشد. بدینگونه بود، تا مُرد.<ref>[[مرضیه محمدزاده|محمدزاده، مرضیه]]، [[دوزخیان جاوید (کتاب)|دوزخیان جاوید]]، ص۲۰۴-۲۰۵.</ref> | [[حمید بن مسلم]] گوید: پس از آن او مریض شد و من به عیادتش رفتم. [[سوگند]] به [[خدا]] او را دیدم که پیوسته آب میخورد و [[سیراب]] نمیشد، سپس آن را پس میداد و دوباره میآشامید و [[سیراب]] نمیشد. بدینگونه بود، تا مُرد.<ref>[[مرضیه محمدزاده|محمدزاده، مرضیه]]، [[دوزخیان جاوید (کتاب)|دوزخیان جاوید]]، ص۲۰۴-۲۰۵.</ref> | ||
==جستارهای وابسته== | ==جستارهای وابسته== | ||
نسخهٔ ۶ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۳۸
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
عبدالله بن حصین ازدی، یکی از سربازان و نیروهای تحت امر عمر بن سعد بود که در کربلا حضور داشت.
مقدمه
پس از بستن شریعه فرات به دستور عبید الله بن زیاد، عبدالله بن حصین به رویارویی امام حسین(ع) آمد و گستاخانه گفت: «ای حسین! آیا این آب را نمیبینی که همچون دل آسمان میدرخشد؟ به خدا سوگند یک قطره از آن نخواهی چشید، تا تشنهکام بمیری».
امام فرمود: «خدایا او را از تشنگی بمیران و او را هرگز نیامرز» [۱]
حمید بن مسلم گوید: پس از آن او مریض شد و من به عیادتش رفتم. سوگند به خدا او را دیدم که پیوسته آب میخورد و سیراب نمیشد، سپس آن را پس میداد و دوباره میآشامید و سیراب نمیشد. بدینگونه بود، تا مُرد.[۲]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ « اَللَّهُمَّ اُقْتُلْهُ عَطَشاً وَ لاَ تَغْفِرْ لَهُ أَبَداً »؛ انساب الاشراف، بلاذری، احمدبن یحیی، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق: ۱۹۹۶ – ۲۰۰۰ میلادی.، ج۳، ص۳۸۹.
- ↑ محمدزاده، مرضیه، دوزخیان جاوید، ص۲۰۴-۲۰۵.