شریح بن هانی حارثی در نهج البلاغه: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی « {{امامت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 8...» ایجاد کرد) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">\n: +)) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{امامت}} | {{امامت}} | ||
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[شریح بن هانی حارثی]]''' است. "'''[[شریح بن هانی حارثی]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div> | |||
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;"> [[شریح بن هانی حارثی در تاریخ اسلامی]] - [[شریح بن هانی حارثی در نهج البلاغه]]</div> | |||
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> | ||
نسخهٔ ۱۰ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۳:۴۰
مقدمه
شریح بن هانی، مکنّی به "ابو مقدام" از تابعین و فقهای مبرّز زمان خویش و از افراد موثق نزد علمای علم رجال و در زمره یاران خاص امام علی(ع) بود. شریح در جنگ‌های امام(ع) در رکاب ایشان حضور داشت. وی در جنگ جمل از فرماندهان سپاه امام بود. هم‌چنین امام(ع) او را به سمت رئیس شرطه‌های شهر کوفه و مسئول برقراری نظم و امنیت در کوفه منصوب کرد. امام(ع) هنگامی‌که او را در طلیعه سپاه خود به سرزمین شام می‌فرستاد، در نامه‌ای به او نوشت: در هر بام و شام از خدا بترس، از فریب دنیا بر خود بیم دار، هیچگاه دنیا را امین مشمار و بدان که اگر خود را بازنداری، از بسیار آنچه دوست می‌داری به‌خاطر آنچه ناخوش و زشت –می‌شماری- هوس‌ها تو را بدین سو و آن سو کشاند و زیان‌های بسیار به تو رساند. پس نفست را بازدار و در پی هوس رفتنش مگذار و چون خشمت سر کشد خُردش ساز و بکوبش و برانداز[۱].
خداوند به شریح عمر طولانی فرمود به گونه‌ای که زمان امارت حجاج ثقفی را نیز درک کرد. او سرانجام در سال ۷۸ هجری در سن ۱۲۰ سالگی درگذشت[۲].
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ نهج البلاغه، نامه ۵۶: «"اتَّقِ اللَّهَ فِي كُلِّ صَبَاحٍ وَ مَسَاءٍ، وَ خَفْ عَلَى نَفْسِكَ الدُّنْيَا الْغَرُورَ وَ لَا تَأْمَنْهَا عَلَى حَالٍ؛ وَ اعْلَمْ أَنَّكَ إِنْ لَمْ تَرْدَعْ نَفْسَكَ عَنْ كَثِيرٍ مِمَّا تُحِبُّ مَخَافَةَ [مَكْرُوهِهِ] مَكْرُوهٍ، سَمَتْ بِكَ الْأَهْوَاءُ إِلَى كَثِيرٍ مِنَ الضَّرَرِ؛ فَكُنْ لِنَفْسِكَ مَانِعاً رَادِعاً، وَ [لِنَزَوَاتِكَ] لِنَزْوَتِكَ عِنْدَ الْحَفِيظَةِ وَاقِماً قَامِعاً"»
- ↑ دانشنامه نهج البلاغه، ج۱، ص ۴۹۴- ۴۹۵.