صحیفه (کتاب پیامبر)

مقدمه

چیزی که بر آن نوشته می‌شود؛ مانند سنگ، چوب، گل، پوست، کاغذ و پارچه؛ صُحُف جمع آن؛ اصل آن "صحف" به معنای انبساط و وسعت یا انبساط و مسطح‌ بودن چیزی (هر جنسی که باشد).

﴿رَسُولٌ مِنَ اللَّهِ يَتْلُو صُحُفًا مُطَهَّرَةً فِيهَا كُتُبٌ قَيِّمَةٌ﴾.

قرآن کریم کتاب‌های آسمانی را صحیفه نامیده است: ﴿إِنَّ هَذَا لَفِي الصُّحُفِ الأُولَى صُحُفِ إِبْرَاهِيمَ وَمُوسَى ﴾.

آیه ﴿رَسُولٌ مِنَ اللَّهِ يَتْلُو صُحُفًا مُطَهَّرَةً فِيهَا كُتُبٌ قَيِّمَةٌ﴾ به این معنا اشاره دارد که آنچه پیامبر اسلام(ص) بر مردم از صحف تلاوت می‌کند، دعوت به اسلام است که دارای احکام و قضایای استوار برای حفظ مصالح جامعه انسانی است.

کتب آسمانی قانون اساسی مدوّن الهی برای اداره جامعه بشر در هر دوره و عصری بوده‌اند.

اسلام آخرین دین و قرآن آخرین کتاب آسمانی است که برای هدایت بشر نازل شده و حاوی اصول کلّی و احکام لازم جامعه بشری برای رسیدن به سعادت و رستگاری است.

منابع

• نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم

جستارهای وابسته

• صحف
• مصحف
• صحیفه علی (صحیفه جامعه)
• صحیفه فاطمه
• صحیفه سجادیه
• صحیفه مهدیه