عتو در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">\n: +)) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-\n\n\n +\n\n)) |
||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: مدخل]] | [[رده: مدخل]] | ||
[[رده:عتو]] | [[رده:عتو]] | ||
نسخهٔ ۲۸ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۱:۰۲
اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث عتو است. "عتو" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
استکبار ورزیدن[۱]، عصیان کردن[۲]، گردن‌کشی، سرکشی کردن، سرپیچی کردن[۳]. اصل آن "عتو" به معنای استکبار[۴]، تجاوز از حد در راه شرّ و فساد[۵].
﴿لَقَدِ اسْتَكْبَرُوا فِي أَنْفُسِهِمْ وَعَتَوْ عُتُوًّا كَبِيرًا ﴾[۶].
در فرهنگ سیاسی قرآن، صفت عتوّ و عصیان‌گری و استکبار که در شئون اجتماعی و در عرصه قدرت و سیاست بیشتر رخ می‌نماید، به‌شدت نکوهش شده است.[۷]
منابع
پانویس
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۴، ص۲۲۵.
- ↑ ابن‌منظور، لسان العرب، ج۱۵، ص۲۷.
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۷۵.
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۴، ص۲۲۵.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۸، ص۳۰.
- ↑ «به راستی خود را بزرگ شمردند و سرکشی بزرگی ورزیدند» سوره فرقان، آیه ۲۱.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۴۰۹.