اقطاع استقلالی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-\n\n\n +\n\n)) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==پانویس== {{پانویس}} +==پانویس== {{پانویس}} )) |
||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:اقطاع استقلالی]] | [[رده:اقطاع استقلالی]] | ||
[[رده:مدخل]] | [[رده:مدخل]] | ||
نسخهٔ ۲۹ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۰:۰۴
اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
اقطاع استقلالی در قرآن - اقطاع استقلالی در حدیث - اقطاع استقلالی در فقه اسلامی - اقطاع استقلالی در فقه سیاسی
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل اقطاع استقلالی (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
غالباً پس از فتح کشورها، اراضی کشورهای مغلوب به سربازان و خدمت‌گزاران خاصی داده می‌شد[۱]. هدف از این واگذاری، تهیه در آمد برای برگزیدگان حکومت و در عین حال، حفظ حاکمیت قوم فاتح بر ملل مغلوب، به وسیلۀ این طبقه بوده است[۲]. اقطاع استقلالی بر دو قسم است: عشری و خراجی[۳].
منابع
پانویس
- ↑ تاریخ التمدن الاسلامی، ج۱، ص۲۲۹-۲۲۸؛ الخراج، ص۹۰.
- ↑ تاریخ اقتصادی اجتماعی ایران از آغاز تا صفویه، ص۲۴۰؛ الخراج، ج۱، ص۵۸؛ ماوردی، الاحکام السلطانیه، ص۲۱۹؛ ابویعلی، الاحکام السلطانیه، ص۲۱۵-۲۱۴؛ المغنی، ج۳، ص۲۸-۲۷؛ ردّ المختار، ج۴، ص۱۹۴؛ القواعد، ج۲، ص۲۶۹؛ الفروق، ج۳، ص۵؛ صبح الاعشی، ج۱۳، ص۱۱۵.
- ↑ فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی، ص ۳۹.