خبال در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخهها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-\n\n\n +\n\n)) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== * +==منابع== {{منابع}} * )) |
||
خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
{{منابع}} | |||
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']] | * [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']] | ||
نسخهٔ ۱۶ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۶:۰۳
در این باره، تعداد بسیاری از پرسشهای عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل خبال (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- فساد[۱]، نابکاری[۲]، مرض الفکر و العقل[۳]. در اصل به معنای جنون[۴] و فساد اعضای بدن.
- ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا بِطَانَةً مِنْ دُونِكُمْ لَا يَأْلُونَكُمْ خَبَالًا﴾[۵]
- ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا بِطَانَةً مِنْ دُونِكُمْ لَا يَأْلُونَكُمْ خَبَالًا﴾[۶]
- ﴿لَأَوْضَعُوا خِلَالَكُمْ يَبْغُونَكُمُ الْفِتْنَةَ﴾[۷] هدف کفار و منافقان را برای رسوخ و نفوذ در میان صفوف مسلمانان، خبال یعنی اِفساد و ایجاد سستی و رخوت میان مسلمانان ذکر میکند و به همین معنا آیه شریفه ﴿لَأَوْضَعُوا خِلَالَكُمْ يَبْغُونَكُمُ الْفِتْنَةَ﴾[۸] اشعار دارد.
- در فرهنگ سیاسی، فتنه انگیزی به معنای تحریک فرد یا گروهی از افراد، با طرح برنامههای مزوّرانه برای نیل به هدف معیّن آمده است[۹].[۱۰].
منابع
پانویس
- ↑ ابنمنظور، لسان العرب، ج۱۱، ص۱۹۷.
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژهنامه، ص۷۴۹.
- ↑ احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۵۶۲.
- ↑ ابنفارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۲۴۲.
- ↑ «ای مؤمنان! کسانی از غیر خودتان را محرم راز مگیرید که از هیچ تباهی در حقّ شما کوتاهی نمیکنند » سوره آل عمران، آیه ۱۱۸.
- ↑ «ای مؤمنان! کسانی از غیر خودتان را محرم راز مگیرید که از هیچ تباهی در حقّ شما کوتاهی نمیکنند » سوره آل عمران، آیه ۱۱۸.
- ↑ «اگر در میان شما روانه میشدند جز شرّ به شما نمیافزودند » سوره توبه، آیه ۴۷.
- ↑ «اگر در میان شما روانه میشدند جز شرّ به شما نمیافزودند » سوره توبه، آیه ۴۷.
- ↑ علیاکبر آقابخشی و مینو افشاریراد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۲۱۵.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۲۴۵-۲۴۶.