مصرخ: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-''']] == جستارهای وابسته == +''']] {{پایان منابع}} == جستارهای وابسته ==))
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== * +==منابع== {{منابع}} * ))
خط ۱۴: خط ۱۴:


==منابع==
==منابع==
{{منابع}}
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']]
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}

نسخهٔ ‏۱۶ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۱:۱۷

اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل مصرخ (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

فریادرس[۱]، دادرس و دادخواه (مغیث)[۲]. اصل آن "صرخ" به معنای صدای بلند و فریاد[۳] یا اغاثه با صدای بلند (در سختی)[۴].

فَلاَ تَلُومُونِی وَ لُومُوا أَنْفُسَکُمْ مَا أَنَا بِمُصْرِخِکُمْ وَ مَا أَنْتُمْ بِمُصْرِخِیَّ.

آیه شریفه به گفتگوی اهل دوزخ با شیطان در قیامت اشاره دارد که شیطان را مسئول گمراهی، تباهی و انحراف خود معرفی می‌کنند تا راهی برای خلاصی از عذاب بیابند. انسان بنا بر ذات محدود خود، در سختی و شدت به دنبال فریادرسی می‌گردد که او را از تنگنا خارج کند و منجی او گردد. شیطان با آگاهی از این اخلاق ذاتی انسان، با اهل دوزخ چنین استدلال می‌کند: ﴿وَمَا كَانَ لِيَ عَلَيْكُمْ مِنْ سُلْطَانٍ إِلَّا أَنْ دَعَوْتُكُمْ فَاسْتَجَبْتُمْ لِي فَلَا تَلُومُونِي وَلُومُوا أَنْفُسَكُمْ مَا أَنَا بِمُصْرِخِكُمْ وَمَا أَنْتُمْ بِمُصْرِخِيَّ[۵].

نمونه‌ای از فریادرسی و دادخواهی در قرآن کریم، قصه حضرت موسی(ع) در مصر است: ﴿فَإِذَا الَّذِي اسْتَنْصَرَهُ بِالْأَمْسِ يَسْتَصْرِخُهُ[۶].[۷]

منابع

جستارهای وابسته

پانویس

  1. بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۸۱۴.
  2. ابن‌منظور، لسان العرب، ج۷، ص۳۱۸.
  3. ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۳۴۸.
  4. حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۶، ص۲۲۳.
  5. «و چون کار به پایان آید شیطان می‌گوید: خداوند به شما وعده راستین کرده بود و من به شما وعده کردم و وفا نکردم و مرا بر شما هیچ چیرگی نبود جز اینکه شما را فرا خواندم و شما پذیرفتید پس مرا سرزنش مکنید و خود را سرزنش کنید، نه من فریادرس شمایم و نه شما فریادرس منید» سوره ابراهیم، آیه ۲۲.
  6. «آنگاه هراسان در حالی که (هر سو را) پاس می‌داشت بامداد به آن شهر درآمد ؛ ناگهان همان که دیروز از او یاری خواسته بود از او فریاد خواست؛ موسی به او گفت:» سوره قصص، آیه ۱۸.
  7. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۴۸۳-۴۸۴.