شعائر الله: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-''']] ==پانویس== {{پانویس}} +''']] {{پایان منابع}} == پانویس == {{پانویس}})) |
جز (جایگزینی متن - 'شعائر الهی' به 'شعائر الهی') |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
==شعائر الله در قرآن== | ==شعائر الله در قرآن== | ||
در یکی از [[آیات]] [[قرآن کریم]] آمده است: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تُحِلُّوا شَعَائِرَ اللَّهِ}}<ref>«ای مؤمنان! (حرمت) شعائر خداوند نشکنید» سوره مائده، آیه ۲.</ref>. {{متن قرآن|شَعَائِرَ اللَّهِ}} به [[حج]] و [[اعمال]] آن اطلاق شده است: {{متن قرآن|إِنَّ الصَّفَا وَالْمَرْوَةَ مِنْ شَعَائِرِ اللَّهِ}}<ref>«بی‌گمان صفا و مروه از نشانه های (بندگی) خداوند است » سوره بقره، آیه ۱۵۸.</ref>. به [[اعمال]] [[حج]] [[شعائر | در یکی از [[آیات]] [[قرآن کریم]] آمده است: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تُحِلُّوا شَعَائِرَ اللَّهِ}}<ref>«ای مؤمنان! (حرمت) شعائر خداوند نشکنید» سوره مائده، آیه ۲.</ref>. {{متن قرآن|شَعَائِرَ اللَّهِ}} به [[حج]] و [[اعمال]] آن اطلاق شده است: {{متن قرآن|إِنَّ الصَّفَا وَالْمَرْوَةَ مِنْ شَعَائِرِ اللَّهِ}}<ref>«بی‌گمان صفا و مروه از نشانه های (بندگی) خداوند است » سوره بقره، آیه ۱۵۸.</ref>. به [[اعمال]] [[حج]] [[شعائر الهی]] اطلاق شده، چون [[معارف]] [[حج]] از [[اعمال]] ظاهری آن قابل [[درک]] و [[احساس]] است<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۴۵۶.</ref>. | ||
==شعائر نماد یک ملت== | ==شعائر نماد یک ملت== | ||
نسخهٔ ۱۷ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۶:۳۰
معناشناسی
"شعائر" جمع "شعیره" یعنی آنچه با لطف و دقت درک می‌شود. "شَعَائِرَ اللَّهِ" در مورد خداوند، اموری است که با لطف و دقت در عظمت و جلال و سلطنت خداوند درک می‌گردد[۱]. اصل آن "شعر" به معنای علم و معرفت و نشانه است[۲].
شعائر الله در قرآن
در یکی از آیات قرآن کریم آمده است: ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تُحِلُّوا شَعَائِرَ اللَّهِ﴾[۳]. ﴿شَعَائِرَ اللَّهِ﴾ به حج و اعمال آن اطلاق شده است: ﴿إِنَّ الصَّفَا وَالْمَرْوَةَ مِنْ شَعَائِرِ اللَّهِ﴾[۴]. به اعمال حج شعائر الهی اطلاق شده، چون معارف حج از اعمال ظاهری آن قابل درک و احساس است[۵].
شعائر نماد یک ملت
شعائر یک دین یا یک امّت، سمبل‌ها و نمادهای مشخص، اصول و ارزش‌های حاکم بر آنهاست و هیچ ملت و آیینی از این سمبل‌ها و نمادهای نشان‌گر خالی نیستند. اعمال عبادی، به‌خصوص اعمالی که به‌صورت دسته‌جمعی انجام می‌شود، ظاهرترین و بارزترین نمادها و شعائر یک ملت یا دین هستند. نمازهای جمعه و جماعت، اعمال حج و روزه نمونه‌هایی عالی از این نمادها در اسلام هستند[۶].
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۶، ص۷۶.
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۱۹۳.
- ↑ «ای مؤمنان! (حرمت) شعائر خداوند نشکنید» سوره مائده، آیه ۲.
- ↑ «بی‌گمان صفا و مروه از نشانه های (بندگی) خداوند است » سوره بقره، آیه ۱۵۸.
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۴۵۶.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۳۶۵-۳۶۶.