عبدالله بن حصین ازدی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">\n: +))
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==جستارهای وابسته== +== جستارهای وابسته ==))
خط ۱۳: خط ۱۳:
[[حمید بن مسلم]] گوید: پس از آن او مریض شد و من به عیادتش رفتم. [[سوگند]] به [[خدا]] او را دیدم که پیوسته آب می‌‏خورد و [[سیراب]] نمی‌‏شد، سپس آن را پس می‌‏داد و دوباره می‏‌آشامید و [[سیراب]] نمی‏‌شد. بدین‌‏گونه بود، تا مُرد.<ref>[[مرضیه محمدزاده|محمدزاده، مرضیه]]، [[دوزخیان جاوید (کتاب)|دوزخیان جاوید]]، ص۲۰۴-۲۰۵.</ref>
[[حمید بن مسلم]] گوید: پس از آن او مریض شد و من به عیادتش رفتم. [[سوگند]] به [[خدا]] او را دیدم که پیوسته آب می‌‏خورد و [[سیراب]] نمی‌‏شد، سپس آن را پس می‌‏داد و دوباره می‏‌آشامید و [[سیراب]] نمی‏‌شد. بدین‌‏گونه بود، تا مُرد.<ref>[[مرضیه محمدزاده|محمدزاده، مرضیه]]، [[دوزخیان جاوید (کتاب)|دوزخیان جاوید]]، ص۲۰۴-۲۰۵.</ref>


==جستارهای وابسته==
== جستارهای وابسته ==


==منابع==
==منابع==

نسخهٔ ‏۱۷ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۸:۰۷

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

عبدالله بن حصین ازدی، یکی از سربازان و نیروهای تحت امر عمر بن سعد بود که در کربلا حضور داشت.

مقدمه

عبدالله بن حصین ازدی از یاران عمر بن سعد و از کسانی بود که مانع رسیدن آب به خیام امام حسین(ع) و یارانش شده بود. نقل شده که پس از بستن شریعه فرات به دستور عبید الله بن زیاد، عبدالله بن حصین به رویارویی امام حسین(ع) آمد و گستاخانه گفت: «ای حسین! آیا این آب را نمی‌‏بینی که همچون دل آسمان می‌‏درخشد؟ به خدا سوگند یک قطره از آن نخواهی چشید، تا تشنه‌‏کام بمیری».

امام فرمود: «خدایا او را از تشنگی بمیران و او را هرگز نیامرز» [۱]

حمید بن مسلم گوید: پس از آن او مریض شد و من به عیادتش رفتم. سوگند به خدا او را دیدم که پیوسته آب می‌‏خورد و سیراب نمی‌‏شد، سپس آن را پس می‌‏داد و دوباره می‏‌آشامید و سیراب نمی‏‌شد. بدین‌‏گونه بود، تا مُرد.[۲]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. « اَللَّهُمَّ اُقْتُلْهُ عَطَشاً وَ لاَ تَغْفِرْ لَهُ أَبَداً »؛ انساب الاشراف، بلاذری، احمدبن یحیی، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق: ۱۹۹۶ – ۲۰۰۰ میلادی.، ج۳، ص۳۸۹.
  2. محمدزاده، مرضیه، دوزخیان جاوید، ص۲۰۴-۲۰۵.

الگو:قاتلان امام حسین