اسحاق بن ابراهیم حنظلی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←منابع) |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
معروف به «[[ابن راهویه]]»، از [[دانشمندان]] [[نیشابور]] بود<ref>به نقل از تاریخ نیشابور حاکم نیشابوری.</ref>. هنگامی‌که کاروان [[امام رضا]]{{ع}} در حال ترک نیشابور بود، ابن راهویه به همراه [[محمد بن رافع]] و [[احمد بن حارث]] و [[یحیی بن یحیی]]، در خیل استقبال کنندگان [[امام]]{{ع}}، به قریه مؤیدیه رفتند و چون امام{{ع}} در این [[شهر]] [[حدیث سلسلة الذهب]] را فرمودند، وی این رویداد مهم را با [[عشق]] و علاقه‌ای وافر به ثبت رساند<ref>عیون اخبار الرضا{{ع}}، ج۲، ص۱۳۵؛ معجم رجال الحدیث، ج۳، ص۳۶ و ص۴۶.</ref>.<ref>[[حسین محمدی|محمدی، حسین]]، [[رضانامه (کتاب)|رضانامه]] ص ۷۵.</ref> | معروف به «[[ابن راهویه]]»، از [[دانشمندان]] [[نیشابور]] بود<ref>به نقل از تاریخ نیشابور حاکم نیشابوری.</ref>. هنگامی‌که کاروان [[امام رضا]]{{ع}} در حال ترک نیشابور بود، ابن راهویه به همراه [[محمد بن رافع]] و [[احمد بن حارث]] و [[یحیی بن یحیی]]، در خیل استقبال کنندگان [[امام]]{{ع}}، به قریه مؤیدیه رفتند و چون امام{{ع}} در این [[شهر]] [[حدیث سلسلة الذهب]] را فرمودند، وی این رویداد مهم را با [[عشق]] و علاقه‌ای وافر به ثبت رساند<ref>عیون اخبار الرضا{{ع}}، ج۲، ص۱۳۵؛ معجم رجال الحدیث، ج۳، ص۳۶ و ص۴۶.</ref>.<ref>[[حسین محمدی|محمدی، حسین]]، [[رضانامه (کتاب)|رضانامه]] ص ۷۵.</ref> | ||
==جستارهای وابسته== | |||
* [[تفسیر ابن راهویه]] | |||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
نسخهٔ ۲۷ مارس ۲۰۲۲، ساعت ۱۶:۵۹
اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
اسحاق بن ابراهیم حنظلی در تراجم و رجال - اسحاق بن ابراهیم حنظلی در تاریخ اسلامی - اسحاق بن ابراهیم حنظلی در معارف و سیره رضوی
مقدمه
معروف به «ابن راهویه»، از دانشمندان نیشابور بود[۱]. هنگامی‌که کاروان امام رضا(ع) در حال ترک نیشابور بود، ابن راهویه به همراه محمد بن رافع و احمد بن حارث و یحیی بن یحیی، در خیل استقبال کنندگان امام(ع)، به قریه مؤیدیه رفتند و چون امام(ع) در این شهر حدیث سلسلة الذهب را فرمودند، وی این رویداد مهم را با عشق و علاقه‌ای وافر به ثبت رساند[۲].[۳]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ به نقل از تاریخ نیشابور حاکم نیشابوری.
- ↑ عیون اخبار الرضا(ع)، ج۲، ص۱۳۵؛ معجم رجال الحدیث، ج۳، ص۳۶ و ص۴۶.
- ↑ محمدی، حسین، رضانامه ص ۷۵.