زیاد بن منذر همدانی کوفی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(خنثی‌سازی ویرایش 909872 از Msadeq (بحث))
برچسب: خنثی‌سازی
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{امامت}}
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
{{مدخل مرتبط
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[زیاد بن منذر همدانی کوفی در علوم قرآنی]]</div>
| موضوع مرتبط = مفسران
 
| عنوان مدخل = زیاد بن منذر همدانی کوفی
==مقدمه==
| مداخل مرتبط = [[زیاد بن منذر همدانی کوفی در علوم قرآنی]]
| پرسش مرتبط  =
}}
== مقدمه ==
[[ابوجارود زیاد بن منذر همدانی خارقی]] از [[اصحاب امام باقر]] و [[امام صادق]]{{ع}} بود <ref>رجال الطوسی ۱۲۲ و۱۹۷.</ref> و از آن دو بزرگوار،<ref>رجال النجاشی ۱/۳۸۸.</ref> [[زید بن علی]]،<ref>خلاصة الاقوال ۲۲۳.</ref> [[اصبغ بن نباته]]، [[عطیه عوفی]] و دیگران [[روایت]] کرده است.<ref>اختیار معرفة الرجال ۱۰۳، ۱۰۶ و ۱۱۳ تاریخ الاسلام ۹/۱۴۰.</ref> وی را از [[یاران امام سجاد]]{{ع}} نیز دانسته‌اند.<ref>الذریعه ۴/۲۵۱.</ref> [[کثیر بن عیاش]]، [[ابوبصیر]]، [[ابومالک حضرمی]] و [[زیاد بن عیسی]] از وی روایت کرده‌اند.<ref>جامع الرواة ۱/۳۳۹.</ref> [[نابینا]] متولد شد و پس از [[قیام زید بن علی]] [[تغییر]] [[عقیده]] داد <ref>رجال النجاشی ۱/۳۸۷ و۳۸۸.</ref> و به [[زیدیه]] پیوست<ref>رجال الطوسی ۱۲۲.</ref> و سپس [[فرقه]] [[جارودیه]]، از زیدیه را بنیان نهاد.<ref>الفهرست (الندیم) ۳۶.</ref> این فرقه را سرحوبیه هم گفته‌اند؛ زیرا [[امام باقر]]{{ع}} ابومنذر را سرحوب نامید و فرمود که این نام [[شیطانی]] [[کور]] است.<ref>اختیار معرفة الرجال ۲۲۹.</ref> همچنین امام صادق{{ع}} وی را در زمره [[کافران]] و [[دروغگویان]] شمرده و [[لعن]] کرده است.<ref>اختیار معرفة الرجال ۲۳۰.</ref> مرگش را بین سال‌های ۱۵۰ تا ۱۶۰ هـ نوشته‌اند.<ref>خلاصة تهذیب تهذیب الکمال ۳/۳۸۷.</ref>
[[ابوجارود زیاد بن منذر همدانی خارقی]] از [[اصحاب امام باقر]] و [[امام صادق]]{{ع}} بود <ref>رجال الطوسی ۱۲۲ و۱۹۷.</ref> و از آن دو بزرگوار،<ref>رجال النجاشی ۱/۳۸۸.</ref> [[زید بن علی]]،<ref>خلاصة الاقوال ۲۲۳.</ref> [[اصبغ بن نباته]]، [[عطیه عوفی]] و دیگران [[روایت]] کرده است.<ref>اختیار معرفة الرجال ۱۰۳، ۱۰۶ و ۱۱۳ تاریخ الاسلام ۹/۱۴۰.</ref> وی را از [[یاران امام سجاد]]{{ع}} نیز دانسته‌اند.<ref>الذریعه ۴/۲۵۱.</ref> [[کثیر بن عیاش]]، [[ابوبصیر]]، [[ابومالک حضرمی]] و [[زیاد بن عیسی]] از وی روایت کرده‌اند.<ref>جامع الرواة ۱/۳۳۹.</ref> [[نابینا]] متولد شد و پس از [[قیام زید بن علی]] [[تغییر]] [[عقیده]] داد <ref>رجال النجاشی ۱/۳۸۷ و۳۸۸.</ref> و به [[زیدیه]] پیوست<ref>رجال الطوسی ۱۲۲.</ref> و سپس [[فرقه]] [[جارودیه]]، از زیدیه را بنیان نهاد.<ref>الفهرست (الندیم) ۳۶.</ref> این فرقه را سرحوبیه هم گفته‌اند؛ زیرا [[امام باقر]]{{ع}} ابومنذر را سرحوب نامید و فرمود که این نام [[شیطانی]] [[کور]] است.<ref>اختیار معرفة الرجال ۲۲۹.</ref> همچنین امام صادق{{ع}} وی را در زمره [[کافران]] و [[دروغگویان]] شمرده و [[لعن]] کرده است.<ref>اختیار معرفة الرجال ۲۳۰.</ref> مرگش را بین سال‌های ۱۵۰ تا ۱۶۰ هـ نوشته‌اند.<ref>خلاصة تهذیب تهذیب الکمال ۳/۳۸۷.</ref>



نسخهٔ ‏۲۲ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۵۸

مقدمه

ابوجارود زیاد بن منذر همدانی خارقی از اصحاب امام باقر و امام صادق(ع) بود [۱] و از آن دو بزرگوار،[۲] زید بن علی،[۳] اصبغ بن نباته، عطیه عوفی و دیگران روایت کرده است.[۴] وی را از یاران امام سجاد(ع) نیز دانسته‌اند.[۵] کثیر بن عیاش، ابوبصیر، ابومالک حضرمی و زیاد بن عیسی از وی روایت کرده‌اند.[۶] نابینا متولد شد و پس از قیام زید بن علی تغییر عقیده داد [۷] و به زیدیه پیوست[۸] و سپس فرقه جارودیه، از زیدیه را بنیان نهاد.[۹] این فرقه را سرحوبیه هم گفته‌اند؛ زیرا امام باقر(ع) ابومنذر را سرحوب نامید و فرمود که این نام شیطانی کور است.[۱۰] همچنین امام صادق(ع) وی را در زمره کافران و دروغگویان شمرده و لعن کرده است.[۱۱] مرگش را بین سال‌های ۱۵۰ تا ۱۶۰ هـ نوشته‌اند.[۱۲]

ابوجارود صاحب اصل[۱۳] و همچنین کتاب تفسیری است که از امام باقر(ع) روایت کرده است[۱۴].[۱۵]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. رجال الطوسی ۱۲۲ و۱۹۷.
  2. رجال النجاشی ۱/۳۸۸.
  3. خلاصة الاقوال ۲۲۳.
  4. اختیار معرفة الرجال ۱۰۳، ۱۰۶ و ۱۱۳ تاریخ الاسلام ۹/۱۴۰.
  5. الذریعه ۴/۲۵۱.
  6. جامع الرواة ۱/۳۳۹.
  7. رجال النجاشی ۱/۳۸۷ و۳۸۸.
  8. رجال الطوسی ۱۲۲.
  9. الفهرست (الندیم) ۳۶.
  10. اختیار معرفة الرجال ۲۲۹.
  11. اختیار معرفة الرجال ۲۳۰.
  12. خلاصة تهذیب تهذیب الکمال ۳/۳۸۷.
  13. الذریعه ۲/۱۵۰.
  14. الذریعه ۴/۲۵۱.
  15. فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱ ص ۳۵۰.