الگو:صفحهٔ اصلی/مدخل برگزیده: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
خط ۱: خط ۱:
<div class="boxTitle">'''[[شهادت امام علی|شهادت امام علی]]'''</div>
<div class="boxTitle">'''[[اولو الامر| اولو الامر]]'''</div>
[[پرونده: Imam Ali Holy Shrine.jpg|بی‌قاب|150px|left|link= شهادت امام علی]]
[[پرونده: IM009662.jpg|بی‌قاب|150px|left|link= اولو الامر]]
شهادت امام علی{{ع}} به ماجرای ترور [[امیرالمومنین]] {{ع}} به‌دست [[ابن ملجم]] از [[خوارج]] [[نهروان]] در سال چهلم هجری در شهر [[کوفه]] اشاره دارد. امام علی{{ع}} در سحرگاه ۱۹ ماه [[رمضان]] در [[مسجد کوفه]] و در حال [[سجده]] به‌دست ابن ملجم ضربت شمشیری زهرآلود خورد و دو روز بعد در ۲۱ ماه رمضان در اثر این ضربت به شهادت رسید.
یکی از واژگانی که در قرآن و [[احادیث شیعه]] و اهل سنت به [[کار]] رفته، "اولوالامر" است. [[آیه ۵۹ سوره نساء]] یکی از آیات مهم و راهبردی قرآن کریم است و دلالت‌ها و [[تعیین]] مصادیق آن محور بنیادی [[تفاسیر شیعه]] و اهل سنت قرار گرفته است. [[مشروعیت زمامداران]] و [[حاکمان الهی]] (فارغ از [[روایات]]) در گرو این آیه است.  


بعد از [[جنگ نهروان]] و کشته شدن بسیاری از [[خوارج]] به دست امیرالمؤمنین {{ع}}، [[ابن ملجم]] که از بازماندگان آنها بود به این نتیجه رسید که [[حضرت علی]]{{ع}} را به [[قتل]] برساند و مهمترین دلیلی که برای این کار بیان شده این است که او در [[جنگ نهروان]] با [[خوارج]] بود و نُه نفر در [[جنگ نهروان]] از [[خوارج]] سالم ماندند و کشته نشدند، یکی از آنها [[ابن ملجم]] بود؛ او به [[مکه]] فرار کرد و طرح [[قتل]] [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} را با دو نفر دیگر از [[خوارج]] پی‌ریزی کرد.
[[اولوالامر]] به معنای [[صاحبان فرمان]]، صاحبان شئ و صاحبان [[کار]] است و در اصطلاح قرآنی معنای خاصی را می‌‌رساند که همان [[مقام]] [[ولایت و خلافت]] است و اولوالامر کسانی هستند که [[شئون]] [[دین]] و دنیای [[مردم]] به دست آنان است.


بعد از دستگیری [[ابن ملجم]] [[امام]] دستور داد یا او به نییک [[رفتار]] کنند و فرمود: اگر زنده ماندم، من صاحب [[اختیار]] [[خون]] خویشم، یا [[عفو]] می‌کنم یا [[قصاص]] و اگر مُردم، او را به من ملحق کنید "و [[تجاوز]] از حد نکنید، که خداوندْ [[تجاوزگران]] را [[دوست]] نمی‌دارد".
در دو آیۀ ۵۹ و ۸۳ [[سوره نساء]] واژه [[اولوالامر]] به [[کار]] رفته است. در [[آیه ۵۹ سوره نساء]] چنین آمده است: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ فَإِنْ تَنَازَعْتُمْ فِي شَيْءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللَّهِ وَالرَّسُولِ إِنْ كُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ ذَلِكَ خَيْرٌ وَأَحْسَنُ تَأْوِيلًا}}، در این [[آیه]] [[خداوند]] [[دستور]] به [[پیروی]] از اولوالامر و [[اطاعت]] از ایشان داده است و در آیه ۸۳ آمده است: {{متن قرآن|وَإِذَا جَاءَهُمْ أَمْرٌ مِنَ الْأَمْنِ أَوِ الْخَوْفِ أَذَاعُوا بِهِ وَلَوْ رَدُّوهُ إِلَى الرَّسُولِ وَإِلَى أُولِي الْأَمْرِ مِنْهُمْ لَعَلِمَهُ الَّذِينَ يَسْتَنْبِطُونَهُ مِنْهُمْ وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَتُهُ لَاتَّبَعْتُمُ الشَّيْطَانَ إِلَّا قَلِيلًا}}؛ در این آیه نسبت به نشر [[اخبار]] [[امنیتی]] و اشاعه هر آنچه موجب [[رعب]] و [[وحشت]] می‌‌شود هشدار داده و از اشاعه آن قبل از گزارش و انتقال [[خبر]] به [[پیامبر]]{{صل}} [[نکوهش]] کرده است.


[[امام علی]]{{ع}} به هنگام بستری بودن سفارش‌های متعددی را به [[فرزندان]] و عیادت‌کنندگان خود کرده که در کتب حدیث و [[تاریخ]] آمده است یکی از این وصیت‌ها عبارت است از سفارش‌های ایشان به [[امام حسن]] و [[امام حسین]]{{عم}}: شما دو تن را به [[تقوای الهی]] سفارش می‌کنم و اینکه در پی [[دنیا]] نروید، هرچند [[دنیا]] در پی شما باشد. بر آنچه از [[دنیا]] که از دستتان می‌رود، [[تأسف]] نخورید. [[حق]] بگویید و برای [[اجر]] [آخرت‌] عمل کنید. [[خصم]] [[ستمگر]] و [[یاور]] [[مظلوم]] باشید. شما و همه [[فرزندان]] و خانواده‌ام را و هر کس را که این نامه‌ام به او می‌رسد، به [[تقوای الهی]]، [[نظم]] در [[کارها]] و [[آشتی]] دادن میان خودتان سفارش می‌کنم. همانا از جدتان شنیدم که می‌فرمود: "[[آشتی]] دادن میان افراد از همه [[نماز]] و [[روزه]] بهتر است". خدای را، خدای را، در مورد [[یتیمان]]! مبادا دهانشان را گاهی [[سیر]] نگه دارید و گاه گرسنه بدارید و در حضور شما تباه شوند... .
[[قریب]] به [[اتفاق]] مفسران شیعه بر اساس [[روایات شیعه]] و [[روایات معتبر]] [[اهل سنت]]، [[اتفاق نظر]] دارند که مصداق [[اولوالامر]]، [[امامان]] [[اثنا عشر]]{{ع}} هستند. [[شیعه]] [[معتقد]] است بر اساس شواهد موجود در [[آیه]]، غیر [[امامان معصوم]] نمی‌تواند مصداق اولوالامر باشد.


<div class="readmoreButton">[[شهادت امام علی|'''ادامه''']]</div>
مفسران اهل سنت درباره مصداق اولوالامر مطالب گوناگونی گفته‌اند. [[امیران]] در [[زمان]] [[حضرت رسول]]{{صل}}، [[امر به معروف کنندگان]]، [[فقیهان]] و [[دین]] داران [[مطیع خدا]]، [[زمامداران]] [[جامعه]]، [[صاحب منصبان حکومتی]]، [[اهل حلّ و عقد]]، [[فرماندهان لشکر]]، [[خلفاء]] و [[جانشینان چهارگانه پیامبر]]، آگاهان و [[صاحبان بصیرت]] از [[صحابه پیامبر]] و [[دانشمندان دینی]] مصادیق بیان شدۀ اولوالامر است.
 
[[اطاعت محض]] از [[اولوالامر]] چند اثر را در پی دارد مانند: [[سعادت دنیوی]] و [[اخروی]]؛ عامل تشخیص درست و بهترین [[انتخاب]]؛ کسی که اطاعت از ایشان نکند، [[ایمان]] ندارد.
 
<div class="readmoreButton">[[اولو الامر|'''ادامه''']]</div>

نسخهٔ ‏۲۶ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۲۹

یکی از واژگانی که در قرآن و احادیث شیعه و اهل سنت به کار رفته، "اولوالامر" است. آیه ۵۹ سوره نساء یکی از آیات مهم و راهبردی قرآن کریم است و دلالت‌ها و تعیین مصادیق آن محور بنیادی تفاسیر شیعه و اهل سنت قرار گرفته است. مشروعیت زمامداران و حاکمان الهی (فارغ از روایات) در گرو این آیه است.

اولوالامر به معنای صاحبان فرمان، صاحبان شئ و صاحبان کار است و در اصطلاح قرآنی معنای خاصی را می‌‌رساند که همان مقام ولایت و خلافت است و اولوالامر کسانی هستند که شئون دین و دنیای مردم به دست آنان است.

در دو آیۀ ۵۹ و ۸۳ سوره نساء واژه اولوالامر به کار رفته است. در آیه ۵۹ سوره نساء چنین آمده است: ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ فَإِنْ تَنَازَعْتُمْ فِي شَيْءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللَّهِ وَالرَّسُولِ إِنْ كُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ ذَلِكَ خَيْرٌ وَأَحْسَنُ تَأْوِيلًا، در این آیه خداوند دستور به پیروی از اولوالامر و اطاعت از ایشان داده است و در آیه ۸۳ آمده است: ﴿وَإِذَا جَاءَهُمْ أَمْرٌ مِنَ الْأَمْنِ أَوِ الْخَوْفِ أَذَاعُوا بِهِ وَلَوْ رَدُّوهُ إِلَى الرَّسُولِ وَإِلَى أُولِي الْأَمْرِ مِنْهُمْ لَعَلِمَهُ الَّذِينَ يَسْتَنْبِطُونَهُ مِنْهُمْ وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَتُهُ لَاتَّبَعْتُمُ الشَّيْطَانَ إِلَّا قَلِيلًا؛ در این آیه نسبت به نشر اخبار امنیتی و اشاعه هر آنچه موجب رعب و وحشت می‌‌شود هشدار داده و از اشاعه آن قبل از گزارش و انتقال خبر به پیامبر(ص) نکوهش کرده است.

قریب به اتفاق مفسران شیعه بر اساس روایات شیعه و روایات معتبر اهل سنت، اتفاق نظر دارند که مصداق اولوالامر، امامان اثنا عشر(ع) هستند. شیعه معتقد است بر اساس شواهد موجود در آیه، غیر امامان معصوم نمی‌تواند مصداق اولوالامر باشد.

مفسران اهل سنت درباره مصداق اولوالامر مطالب گوناگونی گفته‌اند. امیران در زمان حضرت رسول(ص)، امر به معروف کنندگان، فقیهان و دین داران مطیع خدا، زمامداران جامعه، صاحب منصبان حکومتی، اهل حلّ و عقد، فرماندهان لشکر، خلفاء و جانشینان چهارگانه پیامبر، آگاهان و صاحبان بصیرت از صحابه پیامبر و دانشمندان دینی مصادیق بیان شدۀ اولوالامر است.

اطاعت محض از اولوالامر چند اثر را در پی دارد مانند: سعادت دنیوی و اخروی؛ عامل تشخیص درست و بهترین انتخاب؛ کسی که اطاعت از ایشان نکند، ایمان ندارد.