ابواسحاق نوبختی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(تغییرمسیر به ابواسحاق نوبختی (پدیدآورنده) حذف شد)
برچسب‌ها: تغییرمسیر حذف شد پیوندهای ابهام‌زدایی
خط ۱۳: خط ۱۳:
به گفته [[طبری]]، وقتی [[واثق]] به سال ۲۳۲ هـ در حال [[احتضار]] بود، گروهی از اطبا و [[منجمان]] از جمله [[اسماعیل بن ابی سهل بن نوبخت]] در کنار او حاضر بودند،<ref>تاریخ الطبری، ج۹، ص۱۵۱.</ref> بنابر این اسماعیل در این سال در قید [[حیات]] بود.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص۱۸۹.</ref>
به گفته [[طبری]]، وقتی [[واثق]] به سال ۲۳۲ هـ در حال [[احتضار]] بود، گروهی از اطبا و [[منجمان]] از جمله [[اسماعیل بن ابی سهل بن نوبخت]] در کنار او حاضر بودند،<ref>تاریخ الطبری، ج۹، ص۱۵۱.</ref> بنابر این اسماعیل در این سال در قید [[حیات]] بود.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص۱۸۹.</ref>


==جستارهای وابسته==
* [[خاندان نوبختی]]
== منابع ==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}

نسخهٔ ‏۲۴ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۳۲

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

آشنایی اجمالی

ابواسحاق اسماعیل بن اسحاق بن ابی‌سهل نوبختی فارسی از مشهورترین پسران ابوسهل است که اخبار او با ابونواس مشهور بوده و این شاعر او را هجوهایی گفته است، هر چند که اسماعیل در حقّ او اکرام و مهمان نوازی‌هایی داشته است. از پسران ابوسهل کسی که بیش از همه به ابونواس خدمت کرده و اشعار او را ضبط و برای دیگران روایت نموده، همین اسماعیل است. حمزه اصفهانی با چند واسطه از او اخبار ابونواس را نقل نموده است. ابوالحسن یوسف بن ابراهیم کاتب از شاگردان نوبختی بود و در سال ۲۲۵ هـ در دمشق از وی روایت می‌‌کرد.

نوبختی در دستگاه مأمون عباسی جزء ندما و ادبای وی بود[۱] و از بزرگان عصر خویش شمرده می‌‌شد. جدش ابوسهل در خزانه هارون الرشید بود. برادرش یعقوب از اصحاب امام رضا(ع)، و فرزندش «اسحاق» از اصحاب امام هادی(ع) به شمار می‌‌رفت و خود اسماعیل فردی فاضل، متکلم و از بزرگان امامیه بود و در علم کلام کتابی تحت عنوان الیاقوت تألیف کرد. علامه حلی در کتاب انوار الملکوت فی شرح الیاقوت، و نیز عبدالحمید بن ابی الحدید معتزلی در کتاب فص الیاقوت آن را شرح نمودند.[۲]

به گفته طبری، وقتی واثق به سال ۲۳۲ هـ در حال احتضار بود، گروهی از اطبا و منجمان از جمله اسماعیل بن ابی سهل بن نوبخت در کنار او حاضر بودند،[۳] بنابر این اسماعیل در این سال در قید حیات بود.[۴]

جستارهای وابسته

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. خاندان نوبختی، ص۱۵ ـ ۱۸.
  2. تأسیس الشیعه، ص۳۶۴ ـ ۳۶۶.
  3. تاریخ الطبری، ج۹، ص۱۵۱.
  4. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۱۸۹.