ابومسلم صدفی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{امامت}} {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = اصحاب پیامبر | عنوان مدخل = ابومسلم صدفی | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} == آشنایی اجمالی == سمعانی<ref>سمعانی، الأنساب ج۳، ص۵۲۸.</ref> می‌گوید: صَدِف بر وزن کَتِف، قبیله‌ای از حمیر است که وارد مصر شدند. ابومس...» ایجاد کرد)
 
خط ۱۱: خط ۱۱:
== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
{{مدخل وابسته}}
{{مدخل وابسته}}
*[[عبد القیس]] (قبیله)
*[[حمیر]] (قبیله)
{{پایان مدخل وابسته}}
{{پایان مدخل وابسته}}



نسخهٔ ‏۲۶ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۳۲

آشنایی اجمالی

سمعانی[۱] می‌گوید: صَدِف بر وزن کَتِف، قبیله‌ای از حمیر است که وارد مصر شدند. ابومسلم صدفی در روایتی که مستند ابن منده در صحابی دانستن او شده، نقل کرده است که «رسول خدا(ص) فرمود: «جماعتی از امت من که نعمت‌های خدا را می‌شمارند، از منافقان امت من هستند»[۲]. ابن حجر[۳] می‌گوید: این حدیث غریب را کسی به جز ابومسلم صدفی، نقل نکرده است. ابونعیم[۴] نیز وی را غیر صحابی دانسته و گفته است: گمان نمی‌کنم در بین متقدمین کسی وی را در شمار صحابه آورده باشد. به نقل ابن حجر[۵]، محمد ربیع جیزی در تاریخ صحابه ساکن در مصر و ابن یونس[۶] گفته‌اند: تا آنجا که می‌دانیم، در فتح مصر شرکت نداشته و در آنجا خانه نیز نساخته است، ولی مصریان از او روایت دارند. ابن حجر[۷] در تأیید سخنان جیزی و ابن یونس گفته است: افرادی مثل جیزی، ابن یونس و ابن زبر برای ابن منده نمونه و مقتدا و مقدم بر او هستند. بنابراین، سخن ابن منده که ابومسلم صدفی را از صحابه دانسته، درست نخواهد بود. ابن حجر با اینکه صحابی بودن ابومسلم صدفی را نپذیرفته، باز او را در قسم نخست الاصابه (صحابه) آورده است.[۸]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. سمعانی، الأنساب ج۳، ص۵۲۸.
  2. «إن أحصاهم لهذا القرآن من أمتی منافقوهم»؛ ظاهراً حضرت به آیه ۳۴ سوره ابراهیم نظر دارد که نعمت‌های خدا را شمارش ناشدنی می‌داند، ولی منافقان آن نعمت را محدود می‌کنند؛ ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۴۹۸.
  3. ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۵۵۲.
  4. ابونعیم، معرفة الصحابه، ج۲، ص۶۴۱.
  5. ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۵۵۲.
  6. ابن یونس، تاریخ المصریین، ج۱، ص۸۳.
  7. ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۵۵۲.
  8. محمدی، رمضان، مقاله «ابومسلم صدفی»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص ۳۵۲.