حسین بن علی بزوفری: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - '== پانویس == {{پانویس}} {{امام مهدی}}' به '== پانویس == {{پانویس}} ')
جز (جایگزینی متن - '== پرسش‌های وابسته == ==' به '==')
خط ۷: خط ۷:


[[سال]] درگذشت وی دانسته نیست؛ اما با توجه به استادان و شاگردانش، روشن است که در سده چهارم می‌‌زیسته است. آثار بزوفری عبارت‌اند از: الحج، ثواب الأعمال، احکام العبید، الردّ علی الواقفه، سیره النبی والائمة{{عم}} فی المشرکین<ref>رجال (النجاشی) ۱ / ۱۸۹.</ref> و المسائل <ref>معالم العلما ۴۱.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۲، ص۱۸۴.</ref>
[[سال]] درگذشت وی دانسته نیست؛ اما با توجه به استادان و شاگردانش، روشن است که در سده چهارم می‌‌زیسته است. آثار بزوفری عبارت‌اند از: الحج، ثواب الأعمال، احکام العبید، الردّ علی الواقفه، سیره النبی والائمة{{عم}} فی المشرکین<ref>رجال (النجاشی) ۱ / ۱۸۹.</ref> و المسائل <ref>معالم العلما ۴۱.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۲، ص۱۸۴.</ref>
== پرسش‌های وابسته ==


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ ‏۱ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۴۲

اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

ابوعبدالله حسین بن علی بن سفیان بن خالد بن سفیان بزوفری چنان که از نسبت وی برمی‌آید، اهل «بزوفر» روستایی واقع در میانه واسط و بغداد بود. بر پایه گزارش نجاشی و برخی دیگر از رجال‌شناسان امامیه، بزوفری از محدثان مورد اعتماد امامیه و فردی جلیل‌القدر بوده[۱] و از کسانی همچون احمد بن محمد عاصمی و حمید بن زیاد دهقان روایت کرده است.[۲] وی استاد شیخ مفید بود و افرادی مانند هارون بن موسی تلعکبری، احمد بن عبدون، حسین بن عبیدالله غضائری[۳] و ابوالعباس احمد بن علی بن نوح سیرافی در سال ۳۵۲ هجری از وی حدیث شنیده و به نقل روایت پرداخته‌اند.[۴]

سال درگذشت وی دانسته نیست؛ اما با توجه به استادان و شاگردانش، روشن است که در سده چهارم می‌‌زیسته است. آثار بزوفری عبارت‌اند از: الحج، ثواب الأعمال، احکام العبید، الردّ علی الواقفه، سیره النبی والائمة(ع) فی المشرکین[۵] و المسائل [۶].[۷]

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. رجال (النجاشی) ۱ / ۱۸۸؛ خلاصه الاقوال ۵۰.
  2. رجال (النجاشی) ۱ / ۲۳۹ و ۳۲۲.
  3. رجال (الطوسی) ۴۶۹.
  4. رجال (النجاشی) ۱ / ۱۷۳.
  5. رجال (النجاشی) ۱ / ۱۸۹.
  6. معالم العلما ۴۱.
  7. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۲، ص۱۸۴.