زبان حال: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==)) |
جز (جایگزینی متن - '== جستارهای وابسته == ==' به '==') |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
*این جملات، صرفاً نوعی بیان [[عاطفی]] است که از حال و وضع کسی آنگونه برداشت می‌شود، زیرا گاهی حالت‌ها گویاتر از الفاظ است. البته گاهی به بهانه "زبان حال"، حرف‌های نامناسب و سبک به [[اولیاء]] [[خدا]] و [[امام حسین]]{{ع}} نسبت میدهند که وهن [[مقام امام]] و نشان دهنده [[ذلّت]] و [[خواری]] و [[زبونی]] است؛ مثل این که از قول [[امام حسین]]{{ع}} می‌گویند: "شدم [[راضی]] که [[زینب]] [[خوار]] گردد...". یا اینکه [[امام]]، التماس کند جرعه‌ای آب به او بدهند. این نحوه زبان حال‌ها اغلب در اشعار مرثیه و [[نوحه]] دیده می‌شود که باید توجّه نمود مطالب [[انحرافی]] و [[دروغ]] به آن [[پیشوایان]] [[حق]] و [[صدق]]، نسبت داده نشود<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۲۱۱.</ref>. | *این جملات، صرفاً نوعی بیان [[عاطفی]] است که از حال و وضع کسی آنگونه برداشت می‌شود، زیرا گاهی حالت‌ها گویاتر از الفاظ است. البته گاهی به بهانه "زبان حال"، حرف‌های نامناسب و سبک به [[اولیاء]] [[خدا]] و [[امام حسین]]{{ع}} نسبت میدهند که وهن [[مقام امام]] و نشان دهنده [[ذلّت]] و [[خواری]] و [[زبونی]] است؛ مثل این که از قول [[امام حسین]]{{ع}} می‌گویند: "شدم [[راضی]] که [[زینب]] [[خوار]] گردد...". یا اینکه [[امام]]، التماس کند جرعه‌ای آب به او بدهند. این نحوه زبان حال‌ها اغلب در اشعار مرثیه و [[نوحه]] دیده می‌شود که باید توجّه نمود مطالب [[انحرافی]] و [[دروغ]] به آن [[پیشوایان]] [[حق]] و [[صدق]]، نسبت داده نشود<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۲۱۱.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۱ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۱۹:۰۱
زبان حال جملاتی که هنگام مرثیه خوانی، از زبان امام حسین(ع) و شهدای کربلا یا بازماندگانشان گفته می‌شود، بی آنکه در یک متن تاریخی یا روایی آمده باشد، در مقابل "زبان قال".
مقدمه
- این جملات، صرفاً نوعی بیان عاطفی است که از حال و وضع کسی آنگونه برداشت می‌شود، زیرا گاهی حالت‌ها گویاتر از الفاظ است. البته گاهی به بهانه "زبان حال"، حرف‌های نامناسب و سبک به اولیاء خدا و امام حسین(ع) نسبت میدهند که وهن مقام امام و نشان دهنده ذلّت و خواری و زبونی است؛ مثل این که از قول امام حسین(ع) می‌گویند: "شدم راضی که زینب خوار گردد...". یا اینکه امام، التماس کند جرعه‌ای آب به او بدهند. این نحوه زبان حال‌ها اغلب در اشعار مرثیه و نوحه دیده می‌شود که باید توجّه نمود مطالب انحرافی و دروغ به آن پیشوایان حق و صدق، نسبت داده نشود[۱].
منابع
پانویس
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۲۱۱.