تحرف: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==پانویس== +== پانویس ==))
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{امامت}}
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[تحرف در قرآن]] - [[تحرف در حدیث]] - [[تحرف در فقه سیاسی]] | پرسش مرتبط  = تحرف (پرسش)}}
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[تحرف در قرآن]] - [[تحرف در حدیث]] - [[تحرف در فقه سیاسی]] </div>
<div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[تحرف (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>


==مقدمه==
==مقدمه==

نسخهٔ ‏۱۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۹:۰۹

مقدمه

  • تحرّف: خروج از موضع[۱]، کناره‌ جویی [۲]، عدول از کاری[۳].
  • ﴿وَمَنْ يُوَلِّهِمْ يَوْمَئِذٍ دُبُرَهُ إِلَّا مُتَحَرِّفًا لِقِتَالٍ أَوْ مُتَحَيِّزًا إِلَى فِئَةٍ[۴].
  • ﴿مُتَحَرِّفًا لِقِتَالٍ در اصطلاح نظامی به جابه جایی نیروهای نظامی برای ادامه جنگ در جبهه دیگر [۵] یا نقل و انتقال نیرو برای تغییر تاکتیک نظامی[۶] اطلاق می‌شود.
  • این آیه شریفه در واقع تعلیمات نظامی مسلمانان برای پیروزی در مقابل کفار و مشرکان است. عقب‌نشینی تاکتیکی حیله‌ای جنگی است به این صورت که سپاه خودی در مقابل انبوه دشمن که آمادگی جنگ را دارد، حالت عقب‌نشینی به خود می‌گیرد و از جناحی که دشمن آمادگی جنگی ندارد، ضربه می‌زند [۷][۸].

منابع

پانویس

  1. حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۲، ص۱۹۸.
  2. بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۸۰۸.
  3. ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۴۲.
  4. «و هر کس در آن روز از آنان واپس گریزد - مگر آنکه برای کارزاری (بهتر) کناره جوید یا جوینده جایی (بهتر) نزد گروهی (خودی) باشد- خشم خداوند را به گردن گرفته و جایگاه (نهایی) او دوزخ است و (این) پایانه، بد است» سوره انفال، آیه ۱۶.
  5. بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۸۰۸.
  6. سیدمحمدحسین طباطبایی، المیزان، ج۹، ص۳۷.
  7. وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۹، ص۲۷۵.
  8. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۱۶۵.