قاضی القضاة: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==))
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{امامت}}
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[قاضی القضاة در قرآن]] - [[قاضی القضاة در حدیث]] - [[قاضی القضاة در فقه اسلامی]] - [[قاضی القضاة در فقه سیاسی]]| پرسش مرتبط  = قاضی القضاة (پرسش)}}
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[قاضی القضاة در قرآن]] - [[قاضی القضاة در حدیث]] - [[قاضی القضاة در فقه اسلامی]] - [[قاضی القضاة در فقه سیاسی]]</div>
<div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[قاضی القضاة (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
==مقدمه==
==مقدمه==
[[قاضی]] القضاة، به "[[قاضی]] اول" گفته می‌شود که بر دیگر قاضیان، [[ریاست]] و بر امور [[قضاوت]] [[نظارت]] دارد<ref>ترمینولوژی حقوق، ص۵۱۲.</ref>. [[قاضی]] القضات در گذشته، منصبی دولتی بود که در [[مرکز حکومت]] وقت - [[بغداد]] - مستقر و به [[تعیین]] قاضیان ولایات می‌پرداخت<ref>شرح فتح الغدیر، ج۵، ص۴۸۷؛ رسائل، ج۱، ص۳۵۱؛ تاریخ التمدن الاسلامی، ج۱، ص۲۳۹.</ref>. "[[ابو یوسف]]" - صاحب [[کتاب]] "الخراج" - نخستین کسی بود که در دوران [[هارون الرشید]]- [[خلیفه عباسی]] - عنوان "[[قاضی]] القضاة" گرفت<ref>الاعلام، ج۸، ص۱۶۳؛ ریحانة الادب، ج۷، ص۳۲۱.</ref>. با گذشت زمان، اختیارات او گسترش یافته و به دعاوی [[حقوقی]]، اوقاف، [[نصب وصیّ]]، [[امنیت]] [[شهر]]، [[مظالم]]، احتساب، ضرب سکه و [[بیت المال]] نیز می‌پرداخت. [[قاضی]] القضاة [[بغداد]]، دیوانی داشت که به همین عنوان معروف بود<ref>تاریخ الخلفا، ص۲۶۸-۲۶۷.</ref>. [[قاضی]] مزبور هنگام [[قضاوت]]، لباسی سیاه به تن می‌کرد که [[شعار]] [[عباسیان]] بود و نیز عمامه‌ای سیاه روی کلاهی "نسبه دراز" به سر می‌گذاشت<ref>کتاب القضاة، ص۳۷۸؛ الحضارة الاسلامیه، ج۱، ص۳۷۳؛ تاریخ الاسلام، ج۳، ص۳۰۳.</ref><ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|واژه‌نامه فقه سیاسی]]، ص ۱۴۷.</ref>.
[[قاضی]] القضاة، به "[[قاضی]] اول" گفته می‌شود که بر دیگر قاضیان، [[ریاست]] و بر امور [[قضاوت]] [[نظارت]] دارد<ref>ترمینولوژی حقوق، ص۵۱۲.</ref>. [[قاضی]] القضات در گذشته، منصبی دولتی بود که در [[مرکز حکومت]] وقت - [[بغداد]] - مستقر و به [[تعیین]] قاضیان ولایات می‌پرداخت<ref>شرح فتح الغدیر، ج۵، ص۴۸۷؛ رسائل، ج۱، ص۳۵۱؛ تاریخ التمدن الاسلامی، ج۱، ص۲۳۹.</ref>. "[[ابو یوسف]]" - صاحب [[کتاب]] "الخراج" - نخستین کسی بود که در دوران [[هارون الرشید]]- [[خلیفه عباسی]] - عنوان "[[قاضی]] القضاة" گرفت<ref>الاعلام، ج۸، ص۱۶۳؛ ریحانة الادب، ج۷، ص۳۲۱.</ref>. با گذشت زمان، اختیارات او گسترش یافته و به دعاوی [[حقوقی]]، اوقاف، [[نصب وصیّ]]، [[امنیت]] [[شهر]]، [[مظالم]]، احتساب، ضرب سکه و [[بیت المال]] نیز می‌پرداخت. [[قاضی]] القضاة [[بغداد]]، دیوانی داشت که به همین عنوان معروف بود<ref>تاریخ الخلفا، ص۲۶۸-۲۶۷.</ref>. [[قاضی]] مزبور هنگام [[قضاوت]]، لباسی سیاه به تن می‌کرد که [[شعار]] [[عباسیان]] بود و نیز عمامه‌ای سیاه روی کلاهی "نسبه دراز" به سر می‌گذاشت<ref>کتاب القضاة، ص۳۷۸؛ الحضارة الاسلامیه، ج۱، ص۳۷۳؛ تاریخ الاسلام، ج۳، ص۳۰۳.</ref><ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|واژه‌نامه فقه سیاسی]]، ص ۱۴۷.</ref>.

نسخهٔ ‏۱۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۲۰:۱۶

مقدمه

قاضی القضاة، به "قاضی اول" گفته می‌شود که بر دیگر قاضیان، ریاست و بر امور قضاوت نظارت دارد[۱]. قاضی القضات در گذشته، منصبی دولتی بود که در مرکز حکومت وقت - بغداد - مستقر و به تعیین قاضیان ولایات می‌پرداخت[۲]. "ابو یوسف" - صاحب کتاب "الخراج" - نخستین کسی بود که در دوران هارون الرشید- خلیفه عباسی - عنوان "قاضی القضاة" گرفت[۳]. با گذشت زمان، اختیارات او گسترش یافته و به دعاوی حقوقی، اوقاف، نصب وصیّ، امنیت شهر، مظالم، احتساب، ضرب سکه و بیت المال نیز می‌پرداخت. قاضی القضاة بغداد، دیوانی داشت که به همین عنوان معروف بود[۴]. قاضی مزبور هنگام قضاوت، لباسی سیاه به تن می‌کرد که شعار عباسیان بود و نیز عمامه‌ای سیاه روی کلاهی "نسبه دراز" به سر می‌گذاشت[۵][۶].

منابع

پانویس

  1. ترمینولوژی حقوق، ص۵۱۲.
  2. شرح فتح الغدیر، ج۵، ص۴۸۷؛ رسائل، ج۱، ص۳۵۱؛ تاریخ التمدن الاسلامی، ج۱، ص۲۳۹.
  3. الاعلام، ج۸، ص۱۶۳؛ ریحانة الادب، ج۷، ص۳۲۱.
  4. تاریخ الخلفا، ص۲۶۸-۲۶۷.
  5. کتاب القضاة، ص۳۷۸؛ الحضارة الاسلامیه، ج۱، ص۳۷۳؛ تاریخ الاسلام، ج۳، ص۳۰۳.
  6. فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی، ص ۱۴۷.