عتبه بن أخنس بن قیس

مقدمه

عتبه از قبیلۀ بنی سعد بن بکر بن هوازن و از شیعیان دلاور سپاه امیرالمؤمنین(ع) در جنگ صفین و نهروان بود. وی از کسانی بود که مورد اعتماد و وثوق حضرت علی(ع) قرار گرفت و لذا امام(ع) او را به بصره فرستاد تا نامه حضرت را به عبدالله بن عباس استاندار بصره برساند ^[۱].
عتبه هیچ گاه از عشق و علاقه‌اش نسبت به امیرالمؤمنین(ع) دست برنداشت و پس از شهادت آن حضرت بر این اعتقادش پای فشرد به طوری که زیاد بن ابیه حاکم کوفه و بصره از جانب معاویه بر او خشم گرفت و پس از آنکه حجر بن عدی و یازده نفر از یارانش را دستگیر و با غُل و زنجیر به شام فرستاد، و دو نفر دیگر یکی، عتبة بن اخنس و دیگری، سعید بن نمران همدانی ناعطی بود که این دو را هم به شام فرستاد که هشت نفر از این چهارده نفر، شیعه مخلص و راستین امیرالمؤمنین(ع) به دستور معاویه اعدام شدند از جمله عتبة بن اخنس بود و شش نفر دیگرشان زندانی و یا آزاد شدند ^[۲].
عتبه بن أخنس بن قیس و حجر بن عدی و دیگر یاران حجر بن عدی در سال ۵۱ هجری در مرج عذرا نزدیکی مرز شام به شهادت رسیدند و مزار آنان زیارتگاه شیعیان است.^[۳]

منابع

ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲

پانویس

↑ تاریخ طبری، ج۵، ص۷۸.
↑ الغدیر، ج۹، ص۱۱۹؛ تاریخ طبری، ج۵، ص۲۷۲ و ۲۷۴.
↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۹۶۲-۹۶۳.

[1] تاریخ طبری، ج۵، ص۷۸.

[2] الغدیر، ج۹، ص۱۱۹؛ تاریخ طبری، ج۵، ص۲۷۲ و ۲۷۴.

[3] ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۹۶۲-۹۶۳.

[۱]

[۲]

[۳]