ابوبکر بن عبدالله غسانی
ابوبکر بن عبدالله غسانی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: ابوبکر بن عبدالله غسانی در تراجم و رجال - ابوبکر بن عبدالله غسانی در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
از تیره غسان از قحطان بود[۱]. نامش را به اختلاف بکر[۲]، عامر، عمرو، بکیر [۳] و عبدالسلام بن حمید آورده‌اند[۴]، که در برخی موارد احتمال تصحیف وجود دارد.
در تابعی بودن وی تردیدی نیست. ابن سعد[۵] نام او را در طبقه پنجم از تابعین که به شام رفتند آورده، ولی به گمان ابن حجر[۶] وی همان ابوبکر عنسی است که درباره احساس درد رسول خدا(ص) از گوسفند مسمومی که خورده بود[۷] و سهو در نماز[۸]حدیث نقل کرده است؛ از این رو، نام وی را در شمار صحابه آورده‌اند. اما او را نیز مجهول دانسته‌اند[۹]. ضمن آنکه بخشی از روایات یاد شده از ابوبکر عبسی نیز نقل شده‌اند[۱۰]. به هر صورت وی را شامی[۱۱] و حمصی[۱۲] دانسته و از او با عنوان "محدث حمص" یاد کرده‌اند[۱۳].
در وصف او گفته‌اند بسیار عبادت می‌کرد[۱۴]. گفته‌اند اموال او را سرقت کردند و از این رو (اختلط) دچار پریشان گویی شد[۱۵] و شاید بدین سبب - با آنکه روایات بسیاری از راویان گوناگون نقل کرده - او را ضعیف دانسته و به روایاتش اعتنا نکرده‌اند[۱۶] و گفته‌اند بیشتر احادیثش غریب است[۱۷]. درگذشت وی را به سال ۱۵۶ [۱۸] و ۲۵۶[۱۹] و ۵۶ آورده‌اند[۲۰]. که به یقین اشتباهی صورت گرفته است؛ به ویژه که بخاری و ابن حجر در دو جا، دو زمان مختلف را نقل کرده‌اند.[۲۱]
منابع
پانویس
- ↑ ر. ک: ابن حزم، ص۳۲۹-۳۳۱.
- ↑ ابن حبان، ج۳، ص۱۴۶.
- ↑ عقیلی، ج۳، ص:۳۱۰.
- ↑ ابن عدی، ص۳۶.
- ↑ ابن سعد، ج۷، ص۳۲۴.
- ↑ تهذیب، ج۱۲، ص۴۶.
- ↑ ر. ک: ابن ماجه، ج۲، ص۱۹۷۴.
- ↑ ر. ک: بیهقی، ج۲، ص۳۴۴.
- ↑ بیهقی، ج۲، ص۳۴۵؛ مزی، ج۲۱، ص۱۱۴؛ ذهبی، الکاشف، ج۳، ص۳۰۳.
- ↑ ر. ک: ابن علی، ج۷، ص۲۹۹؛ دار قطنی، ج۱، ص۳۶۵.
- ↑ ابن حجر، تهذیب، ج۱۲، ص۳۳.
- ↑ ابن ابی حاتم، ج۸، ص۳۸۰؛ ابن حبان، ج۳، ص۱۴۶.
- ↑ ر. ک: ذهبی، سیر أعلام النبلاء، ج۶، ص۴۱۷.
- ↑ ابن حجر، تهذیب، ج۱۲، ص۳۳.
- ↑ ر. ک: ابن ابی حاتم، ج۲، ص۴۰۵.
- ↑ ر. ک: بحیی بن معین، ج۲، ص۳۳۷؛ احمد بن حنبل، ج۳، ص۹۹؛ ابن ابی عاصم، ص۱۸۱؛ نسائی، ص۲۵۵.
- ↑ ابن حجر، تهذیب، ج۱۲، ص۳۳.
- ↑ بخاری، تاریخ الصغیر، ج۲، ص۱۱۵.
- ↑ ابن حجر، تهذیب، ج۱۲، ص۳۳.
- ↑ بخاری، کنی، ص۹.
- ↑ خانجانی، قاسم، مقاله «ابوبکر بن عبدالله غسانی»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۱۸۶.