کوثر در قرآن

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط HeydariBot (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۱۰ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

مقدمه

  1. ﴿إِنَّا أَعْطَيْنَاكَ الْكَوْثَرَ * فَصَلِّ لِرَبِّكَ وَانْحَرْ * إِنَّ شَانِئَكَ هُوَ الْأَبْتَرُ[۱].

نکات

در سوره فوق این موضوعات درباره کوثر و پیامبر مطرح گردیده است:

  1. بشارت کوثر خیر کثیر که به قرینه تقابل آن با ابتر آمده، حضرت زهرا (س) می‌باشد. از جانب خداوند به پیامبر و عطای نعمت کوثر به پیامبر مقتضای سپاس او به درگاه خدا: ﴿إِنَّا أَعْطَيْنَاكَ الْكَوْثَرَ؛
  2. برگزاری نماز برای پروردگار، پس از عطای کوثر به پیامبر دستور خداوند: ﴿فَصَلِّ لِرَبِّكَ...؛
  3. قربانی کردن شتر، پس از عطا شدن کوثر به پیامبر توصیه الهی به آن حضرت: ﴿...وَانْحَرْ[۲].

منابع

پانویس

  1. «ما به تو “کوثر” دادیم * پس برای پروردگارت نماز بگزار و قربانی کن! * بی‌گمان (دشمن) سرزنشگر تو خود بی‌پساوند است» سوره کوثر، آیه ۱-۳.
  2. سعیدیان‌فر، محمد جعفر و ایازی، سید محمد علی، فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم، ج۲، ص ۵۵۶.