ذات السلاسل
ذات السلاسل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: ذات السلاسل در قرآن - پرسش مرتبط نداردذات السَّلاسِل
«سلاسل» جمع «سلسله» (به معنای رمل بادیه) و آن آبی است از آن جذام[۱] یا بنی‌عُذره و بنی‌بلی و بنی‌القین.[۲] گذشتگان در تحدید دقیق ذات السلاسل اختلاف کردند؛ اما برخی از متأخرین، با معرفی حدود سرزمین جذام و عذره سعی در تعیین حدود این موضع گرفتند. بر این اساس، ایشان حدود عذره را از وادی القری (وادی العلای امروز) تا تبوک و تیماء دانسته و از نزدیکی آن از جانب شمال به خیبر خبر داده‌اند. ایشان همچنین، دیار جذام را هم در محلی بین تبوک و دریا معرفی کرده‌اند. شهرت ذات السلاسل بیشتر مرهون وقوع سریه‌ای به همین نام است که نام خود را از این آب گرفته است.[۳] ابن اسحاق از این آب با نام «السلسل» یاد کرده است.[۴].[۵]
منابع
پانویس
- ↑ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۳، ص۲۳۳.
- ↑ ر. ک. بکری، معجم ما استعجم، ج۳، ص۷۴۴.
- ↑ ابن هشام، السیرة النبویه، ج۲، ص۶۲۳؛ محمد بن جریر طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۳، ص۳۲.
- ↑ بکری، معجم ما استعجم، ج۳، ص۷۴۴؛ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۳، ص۲۳۳.
- ↑ بلادی، عاتق بن غيث، معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة ص ۱۵۹.