اسحاق بن یسار مدنی
اسحاق بن یسار مدنی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: اسحاق بن یسار مدنی در تراجم و رجال - پرسش مرتبط نداردآشنایی اجمالی
اسحاق بن یسار مدنی[۱] در یک سند روایت تفسیر کنز الدقائق و به نقل از تفسیر العیاشی آمده است:
«إِسْحَاقَ بْنِ يَسَارٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ(ع): أَنَّهُ قَالَ: إِنَّ اللَّهَ بَعَثَ إِلَى يُوسُفَ وَ هُوَ فِي السِّجْنِ- يَا ابْنَ يَعْقُوبَ مَا أَسْكَنَكَ مَعَ الْخَطَّائِينَ قَالَ جُرْمِي قَالَ فَاعْتَرَفَ بِجُرْمِهِ فَأُخْرِجَ- فَاعْتَرَفَ بِمَجْلِسِهِ مِنْهَا مَجْلِسَ الرَّجُلِ مِنْ أَهْلِهِ»[۲].[۳]
شرح حال راوی
نام اسحاق بن یسار در کتب رجالی و در اسناد دیگر روایات ذکر نشده، بدان جهت اطلاعی از حال وی، استادان و شاگردانش و جایگاه حدیثی‌اش به دست نیامده، پس از راویان مجهول یا مهمل شمرده می‌گردد.
بعضی از رجالیان، عنوان مذکور را متحد با اسحاق بن یسار مدنی المدنی[۴] دانستند که برقی و شیخ طوسی او را از اصحاب امام سجاد و امام باقر(ع) شمرده‌اند[۵].[۶]
مذهب راوی
گرچه دلیل روشنی بر مذهب راوی وجود ندارد، از متن روایت مذکور که به توسل حضرت یوسف(ع) به محمد و آل محمد(ص) برای خلاصی از زندان دلالت دارد[۷]، شاید بتوان تشیع او را استفاده کرد.[۸]
جستارهای وابسته
- محمد بن اسحاق مدنی (فرزند)
منابع
پانویس
- ↑ ر.ک: مستدرکات علم رجال الحدیث، ج۱، ص۵۹۰، ش۱۴۵.
- ↑ تفسیر کنز الدقائق، ج۶، ص۲۹۸ به نقل از تفسیر العیاشی، ج۲، ص۱۹۸، ح۸۸.
- ↑ جوادی آملی، عبدالله، رجال تفسیری، ج۳، ص۵۷۰.
- ↑ إسحاق بن یسار المدنی: عده الشیخ من أصحاب السجاد و الباقر - صلوات الله علیهما - و هو والد محمد بن إسحاق صاحب الواقدی و صاحب السیرة. أقول: و روی العیاشی، ج۲، ص۱۹۸ عنه، عن الصادق(ع) توسل یوسف بمحمد و آل محمد - صلوات الله علیهم-؛ (مستدرکات علم رجال الحدیث، ج۱، ص۵۹۰، ش۱۴۵).
- ↑ ر.ک: رجال الطوسی، ص۱۰۹ (ش ۱۰۶۵) و ۱۲۵ (ش ۱۲۵۷)؛ رجال البرقی، ص۱۰.
- ↑ عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله، رجال تفسیری ج۳ (کتاب)|رجال تفسیری، ج۳، ص۵۷۰-۵۷۱.
- ↑ ادامه حدیث که در تفسیر کنز الدقائق نقل نشده این است: «فَقَالَ لَهُ ادْعُ بِهَذَا الدُّعَاءِ يَا كَبِيرَ كُلِّ كَبِيرٍ يَا مَنْ لَا شَرِيكَ لَهُ وَ لَا وَزِيرَ يَا خَالِقَ الشَّمْسِ وَ الْقَمَرِ الْمُنِيرِ يَا عِصْمَةَ الْمُضْطَرِّ الضَّرِيرِ يَا قَاصِمَ كُلِّ جَبَّارٍ عَنِيدٍ يَا مُغْنِيَ الْبَائِسِ الْفَقِيرِ يَا جَابِرَ الْعَظْمِ الْكَسِيرِ يَا مُطْلِقَ الْمُكَبَّلِ الْأَسِيرِ أَسْأَلُكَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ أَنْ تَجْعَلَ لِي مِنْ أَمْرِي فَرَجاً وَ مَخْرَجاً وَ تَرْزُقَنِي مِنْ حَيْثُ أَحْتَسِبُ وَ مِنْ حَيْثُ لَا أَحْتَسِبُ قَالَ فَلَمَّا أَصْبَحَ دَعَاهُ الْمَلِكُ فَخَلَّى سَبِيلَهُ وَ ذَلِكَ قَوْلُهُ
وَقَدْ أَحْسَنَ بِي إِذْ أَخْرَجَنِي مِنَ السِّجْنِ
»؛ (تفسیر العیاشی، ج۲، ص۱۹۸، ح۸۸).
- ↑ جوادی آملی، عبدالله، رجال تفسیری، ج۳، ص۵۷۱.
